Tych kwiatów i krzewów nie sadź razem, bo mają różne wymagania

Rośliny o różnych wymaganiach – dlaczego nie powinny rosnąć obok siebie?

Choć często chcielibyśmy posadzić obok siebie różne atrakcyjne rośliny ogrodowe, to w pierwszej kolejności musimy wziąć pod uwagę ich potrzeby. Trzeba pamiętać, że rośliny o odmiennych wymaganiach stanowiskowych czy glebowych nie powinny być sadzone razem, bo szybko niektóre z nich przestaną być ozdobą, a staną się problemem. O czym należy pamiętać przy wyborze miejsca dla roślin i których popularnych gatunków nie łączyć ze sobą?

Światło czy cień? 

Przy planowaniu i zakupie roślin do ogrodu, trzeba pamiętać, że musimy zapewnić im optymalne dla nich warunki uprawy, jak i niezbędną pielęgnację. Kierowanie się chwilowym zachwytem i kupowanie roślin bez zastanowienia, może skończy się szybkim zasychaniem i zamieraniem tak dobieranych roślin. Najpierw warto zastanowić się czy warunki w naszym ogrodzie będą odpowiednie dla danej rośliny, by dobrze się przyjęła oraz zdrowo i szybko rosła.

Kluczowy jest tu między innymi wybór odpowiedniego miejsca, gdzie roślina będzie miała zapewnioną potrzebną jej ilość światła (słońca). Inaczej mówiąc, rośliny wymagające pełnego nasłonecznienia nie powinny być sadzone w miejscach zacienionych, a te lubiące bardziej cieniste zakątki, kiepsko będą się czuły sadzone w pełnym słońcu.

Obecnie większość roślin sprzedawanych w centrach ogrodniczych posiada etykietę, na której znajdziemy informację (grafikę), wskazujące jakie miejsce będzie dla nich najlepsze. Jeśli nie ma takich wytycznych, warto po prostu dowiedzieć, jakiego stanowiska potrzebuje dany gatunek (odmiana). 

Rośliny ogrodowe, potrzebujące w pełni nasłonecznionego stanowiska przez cały dzień, to między innymi jałowce, sosny i inne krzewy iglaste (szczególnie o srebrnych, niebieskawych lub żółtych igłach), brzozy, wrzosy, rozchodniki, słoneczniki, lawenda, szałwia omszona, rudbekia, jeżówka, liliowiec, goździki, astry, kostrzewa sina, piwonia, magnolia, forsycja, krzewuszka, pięciornik, róże.

Z kolei w miejscach zacienionych lub w półcieniu lepiej będą czuły się np. funkia, brunera, ciemiernik, paprocie, kopytnik, barwinek, tawułki, kokoryczka, hortensje, różaneczniki, cis pospolity.

Warto pamiętać o preferencjach tych roślin i raczej nie łączyć ich w tej samej kompozycji – wystawionej na pełne słońce lub przeciwnie – w zacienionym zakątku. Na nieodpowiednim stanowisku gatunki te nie będą rosły dobrze, a ich kwitnienie będzie bardzo słabe.

Fot. iMarzi / Adobe Stock

Ważny rodzaj i odczyn podłoża 

Nie można zapomnieć również o wymaganiach roślin co do odczynu (kwasowości) podłoża. Jest to szczególnie ważne, w przypadku grup roślin, które wymagają określonego poziomu pH (kwaśnego lub zasadowego), bo w przeciwnym razie będą rosły słabo lub w ogóle.

Przykładem są rośliny z rodziny wrzosowatych oraz większość iglaków i hortensji, które wymagają właśnie gleby kwaśnej, czyli o pH poniżej 7. Rośliny wrzosowate (np. wrzosy, różaneczniki, azalie, borówki, pierisy) potrzebują kwaśnego (pH 4-5), co jest niezbędne, by ich drobne i tworzące się dość płytko korzenie mogły pobierać i przyswajać składniki pokarmowe (przy nieodpowiednim pH są one niedostępne dla roślin).

Analogicznie, rośliny, które wymagają gleb obojętnych lub zasadowych (pH ≥7) nie powinny być sadzone na glebach kwaśnych, ponieważ w wyniku procesów biochemicznych, nie będą mogły przyswoić niezbędnych pierwiastków z podłoża. Rośliny, które preferują gleby zasadowe, to między innymi lawenda, budleja Dawida, tamaryszek, bez czarny, perukowiec podolski, powojnik, kalina koralowa, goździk, bukszpan, wiśnie piłkowane, jabłonie ozdobne, a także drzewa i krzewy owocowe. 

Lepiej więc unikać łączenia ze sobą na jednej rabacie (lub w jednej kompozycji) np. lawendy z wrzosami czy hortensji z perukowcem, ponieważ zawsze jedno z tej pary będzie „cierpiało”. Dobrym wyjściem jest zbadanie gleby w ogrodzie (kwasomierzem glebowym), by mieć orientację, jakie rośliny dobrać do naszego ogrodu (np. tolerancyjne co do gleby) lub jak przygotować lub zasilić glebę dla gatunków o określonych wymaganiach - także pokarmowych. 

Fot. iMarzi / Adobe Stock

Gleba wilgotna czy sucha? 

Podobne zderzenie i konflikt między roślinami może występować w odniesieniu do potrzeb wodnych, poszczególnych gatunków. Trzeba wziąć pod uwagę, że wśród popularnych roślin ogrodowych znajdziemy zarówno takie, które potrzebują stale lub umiarkowanie wilgotnej gleby, ale także takie, które nadmiaru wilgoci nie znoszą.

Zazwyczaj zapotrzebowanie na wodę jest związane ze stanowiskiem (potrzebami świetlnymi roślin) i gatunki lubiące półcień lub cień preferują glebę umiarkowanie wilgotną, a te lubiące słońce dobrze znoszą suchą glebę czy nawet okresy suszy.

Chodzi więc o to, by nie łączyć razem roślin wolących słońce i suchą glebę z tymi, które potrzebują stale wilgotnej, mniej przepuszczalnej gleby i niewiele słońca.

Z tego właśnie powodu, cała gama roślin ogrodowych lubiących glebę przepuszczalną i niezbyt mokrą, np. zalecanych do ogrodów w stylu skalnym powinna być podlewana ostrożnie, by im nie zaszkodzić. Do takich roślin zaliczamy np. sosny (kosodrzewiny), jukkę, lawendę, brzozę, jarzęby, perukowiec podolski, robinię akacjową, oliwnik wąskolistny, rokitnik pospolity, rozchodniki, rojniki (i inne sukulenty), trawy ozdobne (np. kostrzewa sina, wydmuchrzyca piaskowa), smagliczka skalna, rogownica kutnerowata, przegorzan, goździk siny, perowskia, kocimiętka, szałwia omszona. 

Na drugim biegunie znajdują się gatunki, które dla właściwego wzrostu i wyglądu potrzebują bardziej wilgotnej gleby i są wrażliwe na przesuszenie. Gleby stale lekko, umiarkowanie wilgotne preferują równie popularne gatunki roślin ogrodowych (głównie lubiące cień i półcień), np.: funkie, kosaćce, tawułka, paprocie, wierzby, dereń biały, dereń rozłogowy, hortensja, brunera, barwinek, ciemiernik, języczka. 

Zdjęcie tytułowe: iMarzi / Adobe Stock