Robinia akacjowa

Robinia akacjowa jest bardzo powszechnie i błędnie nazywana akacją.

Drzewo to dorasta do 25 m. wysokości. Ma dość krótki pień o słabo zaznaczonym wierzchołku, często wielokrotny i z tendencją do pochylania się. Pokrój rośliny jest luźny, o koronie nieregularnej w zarysie owalnym. Gałęzie są często poskręcane lub zakrzywione, a drobne gałązki lekko się zwieszają. Kora u młodych drzew jest gładka, a u starszych drzew głęboko i siatkowato bruzdowana. Robinia akacjowa znana jest z cierni – są to bardzo wąskie i ostre przekształcone przylistki i osiągają długość od 5-15 mm. Ma bardzo charakterystyczne, złożone liście zbudowane z 11-15 listków (każdy do 3 cm długości). Rozwijają się późną wiosną.

Robinia akacjowa kwitnie w czerwcu. Na gałęziach pojawiają się zebrane w gęste grona kwiaty. Grona osiągają długość do 15 cm! Same kwiaty są pojedyncze, grzbieciste, żółto-białe i przyjemnie pachną – są bardzo lubiane przez pszczoły. Owocami są brązowe strąki, które dość długo pozostają na drzewach.

Robinia akacjowa zawiera rozmaite, toksyczne dla zwierząt alkaloidy, które znajdują się w korze, liściach i nasionach rośliny.

Drzewo to daje mocne i bardzo żywotne odrosty korzeniowe, które po usunięciu drzewa potrafią odrastać jeszcze wiele lat.

Uprawa i wymagania

Robinia akacjowa jest stosunkowo mało wymagająca. Najbardziej lubi stanowiska ciepłe, suche i słoneczne ale radzi sobie również w półcieniu. Rośnie dobrze na każdej przeciętnej glebie ogrodowej. Lubi podłoże średnio żyzne, przepuszczalne, piaszczyste, umiarkowanie suche, o odczynie od obojętnego do lekko zasadowego.

Tylko młode okazy potrzebują systematycznego nawadniania. Potem drzewo staje się bardzo odporne i dobrze znosi wszelkie zaniedbania. Nie potrzebuje nawożenia. Roślinę można ciąć i formować. 

Jest mrozoodporna, choć najmłodsze pędy mogą ucierpieć przy wiosennych przymrozkach.

Zastosowanie

Jako roślina ozdobna jest wykorzystywana jako soliter w dużych ogrodach i parkach. Możemy ją też spotkać na dużych skwerach, w lasach komunalnych, zadrzewieniach podmiejskich, na pasach oddzielających zabudowania i ogrody od dróg komunikacyjnych. Jest też używana do zalesiania hałd kopalnianych i terenów poprzemysłowych (roślina pionierska).

Robinia akacjowa należy do roślin leczniczych. Surowcem zielarskim są jedynie jej kwiaty, które można również stosować w kuchni.

Polecane odmiany

• 'Tortuosa' – (zdj. 5) ozdobna z pędów o powyginanym kształcie
• 'Pyramidalis' – (zdj. 6) bardzo wąska korona
• 'Bessoniana' – (zdj. 7) kultywar o szerokiej koronie i ciemnych liściach
• 'Frisia' – (zdj. 8) średnie drzewo o złocisto-żółtych liściach; białe kwiaty
• 'Rozynskiana' – (zdj. 9) polska odmiana robinii o zwisającym pokroju
• 'Umbraculifera' – (zdj. 10) wolno rosnące, o kulistej koronie, nie kwitnące
  
  

Ciekawostki

Większe drzewa "wysuszają" podłoże w głębszych jego warstwach, natomiast wierzchnią warstwę ziemi wzbogacają w azot – warto sadzić pod nimi rośliny azotolubne!

Robinia akacjowa przywędrowała do Europy w ok. 1640 r. i była gatunkiem inwazyjnym. Obecnie jest już traktowana jako drzewo naturalnie występujące.

W Polsce największy jednogatunkowy las robiniowy (o powierzchni 174 ha) znajduje się w Cigacicach, pomiędzy Sulechowem i Zieloną Górą.

Tekst: Redakcja ZielonyOgródek.pl, zdjęcia: erwin nowak, diabolos, WikimediaImages, Marek Jujka/Pixabay; iVerde

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!