Jak dbać pierisy, żeby ładnie kwitły i nie przemarzały?

Jak wygląda pieris japoński?

Pieris japoński to zimozielony zwarty krzew, dorastający do 1–1,5 m wysokości. Ciemnozielone i skórzaste liście są skupione na końcach pędów.

Fot. Mountain Fire / photopin / (license)

Młode przyrosty pojawiają się po kwitnieniu (patrz zdjęcie) i są początkowo czerwonobrązowe. Pąki kwiatowe formują się na jesieni, a otwierają dopiero w kolejnym sezonie na wiosnę. Kwitną na biało, w zależności od odmiany, między marcem a majem. Zamknięte kwiatostany to ozdoba krzewów w okresie jesienno-zimowym.

Pieris japoński ma dekoracyjne, skórzaste, ciemnozielone liście i małe, białe kwiaty, które pojawiają się na pędach wczesną wiosną.

Polecane odmiany

• ‘Cupido’ – bardzo zwarty karłowaty krzew do 1 m, kwitnie IV/V;
• ‘Debutante’ – kwitnie bardzo wcześnie III/IV i obficie;
• ‘Little Heath’ – odmiana o liściach z białym brzegiem;
• ‘Mountain Fire’ (na zdjęciu) i ‘Red Mill’ – ich młode przyrosty są intensywnie karminowoczerwone.

Wymagania

Pierisy należą do roślin wrzosowatych i ich wymagania glebowo-stanowiskowe są bardzo zbliżone do różaneczników. Najlepiej rosną w próchnicznej, przewiewnej i kwaśnej ziemi o niskim pH 4,5–5,5.

Sadząc je najlepiej wymienić całkowicie glebę z dołka i zastąpić gotową ziemią dla różaneczników. Można też samemu przygotować podłoże, dodając do ziemi ogrodniczej kwaśny torf i korę (1:1:1). Posadzone krzewy ściółkuje się korą. Stanowisko powinno być osłonięte od wiatru, cieniste lub półcieniste. Na wiosnę i w czerwcu wskazane jest zasilenie pierisów nawozem dla różaneczników.

Pielęgnacja

Latem należy szczególnie dbać o podlewanie, gdyż krzewy te są wrażliwe na suszę. Podobnie na jesieni, trzeba je bardzo obficie podlać przed zimą, aby nie cierpiały od suszy fizjologicznej w przypadku mrozu. Młode rośliny można też osłaniać na zimę włókniną.