Smagliczka skalna to bylina należąca do rodziny kapustowatych (Brassicaceae). W środowisku naturalnym występuje w górzystych obszarach Europy. W Polsce można ją spotkać w Pieninach.

Porasta szczeliny i ściany skał wapiennych. Osiąga wysokość 10-30cm. Posiada pokrój wzniesiony. Łopatkowe lub równowąskie liście tworzą gęste kępki. Kwiaty są drobne, promieniste o żółtej barwie. Tworzą baldachy osadzone na długich pędach. Roślina kwitnie od kwietnia do maja. Owocem jest łuszczynka.

Bylina powinna rosnąć na stanowiskach słonecznych - wtedy najobficiej kwitnie. Odpowiednie są wystawy południowe. Preferuje podłoża przepuszczalne, średnio żyzne, kamienisto-piaszczyste z dużą zawartością wapnia. Gatunek jest mrozoodporny.

Sadzonki można sadzić jesienią lub wiosną. Nasiona wysiewa się wiosną do inspektu a po kilku tygodniach przesadza na miejsce stałe. Smagliczka dość dobrze wytrzymuje susze. Podlewa się ją sporadycznie - zwykle młode okazy. Warto ją dokarmić, wykonując wapnowanie gleby. Po przekwitnięciu zaleca się przyciąć pęd kwiatostanowy, aby nie osłabiał rośliny. Łatwo można ją rozmnażać przez ukorzenianie sadzonek wierzchołkowych (latem). Silnie rozrasta się - może być ekspansywna.

To jeden z najcenniejszych gatunków, który zdobi skalniaki w okresie wiosennym. Dobrze wygląda sadzony w szczelinach murów i pomiędzy kamieniami. Ponadto roślinę można wykorzystać do tworzenia barwnych, słonecznych rabat na suchych stanowiskach.

zdjęcie: I, Selso, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2344055