Cebulica syberyjska (Scilla siberica) to roślina cebulowa z rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Roślina w naturze występuje w zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy.

Cebulica syberyjska osiąga wysokość 10-15 cm. Odziomkowe liście rośliny pojawiają się wczesną wiosną (czasem już w marcu). Są bardzo wąskie, podłużne i zaostrzone na końcu. Utrzymują się do czerwca, a potem zamierają (tzw. znikają).

Cebulica kwitnie w marcu i kwietniu. Dzwonkowate, zwisające kwiaty o intensywnie niebieskim kolorze wyrastają w gronach, po kilka (2-5) na szczycie dość cienkiego pędu, który ma tendencję do przewieszania się. Kwiaty cebulicy są chętnie odwiedzane przez owady pszczołowate – są jednymi z pierwszych roślin miododajnych w sezonie.

Cebule roślin są dość małe i z reguły pokryte purpurowymi łuskami (wyjątkiem jest odmiana 'Alba', której cebulki są jasne).

Wymagania i uprawa

Cebulica syberyjska najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych i glebach żyznych, próchniczych, przepuszczalnych, o pH od obojętnego do lekko kwaśnego. Potrzebuje też lekko wilgotnego podłoża, szczególnie podczas kwitnienia. 

Roślinę warto też nawozić nawozami organicznymi jak też specjalnymi nawozami do roślin kwitnących, ale wtedy warto używać ich nieco mniejsze, bardziej rozcieńczone dawki.

Cebulica jest całkowicie mrozoodporna.

Cebulicę sadzi się jesienią. Można ją rozmnażać przez podział cebul przybyszowych lub siew, ale w drugim wypadku warto pamiętać, że siewki kwitną dopiero po dwóch-trzech latach.

Zastosowanie

Uprawiana jako roślina ozdobna, nadaje się do ogrodów skalnych i na rabaty. Kwitnie w tym samym czasie co wiele innych wiosennych kwiatów roślin cebulowych (np. puszkinii, narcyzów itp.) dlatego nadaje się do tworzenia pięknych wiosennych kompozycji. Świetnie czuje się uprawiana w donicach na balkonach czy tarasach. 


Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: iBulb

Hand icon Czy znaleźliście wszystkie informacje, których szukaliście? Dajcie znać w komentarzu!