Obok szafirka armeńskiego najczęściej uprawiany gatunek tej rośliny. Szafirek groniasty występuje głównie na obszarze śródziemnomorskim i w Azji Mniejszej, w Polsce kwitnie na polach i trawiastych zboczach.
Jego łodyga dorasta do 30 cm, na jej szczycie znajduje się groniasty, stożkowy i zbity kwiatostan. Kwiaty są kuliste, niebieskie, niebiesko-fioletowe lub białe (odmiana 'Album'). Liście odziomkowe, równowąskie, pojawiają się wiosną.
Szafirek groniasty kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, ale lubi ziemię lekko wilgotną i próchniczą oraz stanowiska nasłonecznione. Jest całkowicie mrozoodporny. Rozmnaża się go przez dzielenie rozrośniętych cebul, które najlepiej sadzić we wrześniu.
Polecany do ogrodów skalnych, na obwódki, trawniki oraz na kwiaty cięte.
Komentarze