Kwiaty ogrodowe wieloletnie długo kwitnące | Przegląd gatunków

Kiedy przychodzi wiosna, wraz z pierwszymi przebłyskami słońca przychodzą nam do głowy nowe pomysły na ogród. Chociaż piękno natury tkwi w zmienności, każdy z nas ceni sobie także odrobinę powtarzalności i być może dlatego tak bardzo cenimy sobie gatunki wieloletnie. 

Kwiaty ogrodowe wieloletnie długokwitnące na słońcu

Nachyłek wielkokwiatowy (Coreopsis grandiflora) 

Nachyłek wielkokwiatowy to roślina o pokroju wzniesionym, osiągająca wysokość do 90 cm. Nachyłki mają charakterystyczne brązowe zabarwienie na dnie kwiatowym. Bylina ta kwitnie od czerwca co sierpnia. Lubi przepuszczalne, piaszczysto-gliniaste gleby o średniej zawartości składników pokarmowych. Najbardziej obficie kwitnie na stanowiskach nasłonecznionych.

Przetacznik kłosowy (Veronica spicata) 

Przetacznik kłosowy osiąga zależnie od odmiany 10-50 cm wysokości. Jego kwiaty są zebrane w gęsto grona na wierzchołkach pędów (do 15 cm długości). Kwiaty są z reguły koloru niebiesko-fioletowego lub białego, a wśród odmian ozdobnych znajdziemy też różowe i błękitne. Przetacznik kłosowy kwitnie od maja do sierpnia. Jest łatwy w uprawie. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych. Preferuje przepuszczalne gleby mineralne, najlepiej próchnicze. Bardzo dobrze znosi suszę.

Werbena patagońska (Verbena bonariensis)

Werbena patagońska posiada wzniesiony pokrój - wytwarza sztywne, słabo rozgałęzione łodygi. Osiąga 80-100 cm wysokości. Werbena kwitnie przez całe lato aż do późnej jesieni. Preferuje stanowiska słoneczne, gleby piaszczyste, ewentualnie piaszczysto-gliniaste o odczynie obojętnym lub zasadowym. 

Wiesiołek wielkoowocowy (Oenothera macrocarpa) 

Wiesiołek wielkoowocowy osiąga do 15 cm wysokości. Wytwarza długie, czerwonawe, pokładające się pędy. Kwiaty wiesiołka są duże (do 12 cm średnicy), żółte. Otwierają się po południu, a pojedynczy kwiat kwitnie tylko 1 dzień. Wiesiołek kwitnie od czerwca do października i należy do roślin miododajnych. Uprawiany jest na stanowisku słonecznym i ciepłym, na ziemi przepuszczalnej, średnio żyznej i suchej. Jest to gatunek mrozoodporny.

Zawilec wieńcowy (Anemone coronaria) 

Zawilec wieńcowy dorasta do ok. 20-30 cm wys. i tworzy tuż nad ziemią niewielką rozetę odziomkowych, krótkołodygowych, zielonych, pierzastych liści, przypominających liście pietruszki naciowej. Zawilec wieńcowy kwitnie wiosną (IV-V). Kwiaty są pojedyncze i najczęściej czerwone, ale u odmian mogą być też białe, różowe, niebieskie, fioletowe, a nawet półpełne i pełne. Zawilec wieńcowy potrzebuje słonecznego stanowiska i żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej gleby o obojętnym lub zasadowym odczynie pH.

Od lewej (od góry): Kerstin Riemer, Petar Ubiparip, Mariya, Teodor, Alicja / Pixabay

Od lewej (od góry): werbena, przetacznik, zawilec, wiesiołek, nachyłek

Aster gawędka (Aster amellus)

Aster gawędka posiada kępiasty, rozłożysty pokrój. Osiąga do 80 cm wysokości. Różowe lub fioletowe kwiaty zebrane są w koszyczki osadzone na szczytach pędów. Kwitnie od lipca do października. Aster zaleca się uprawiać w miejscu słonecznym, ciepłym. Preferuje żyzne, przepuszczalne gleby z wysoką zawartością wapnia. Jest w pełni mrozoodporny. 

Kocimiętka (Nepeta)

Kocimiętka dorasta do 45-50 cm wysokości. Pędy są wzniesione, silnie rozgałęzione i kanciaste. Barwa kwiatów kocimiętki jest najczęściej niebieskofioletowa. Kocimiętka kwitnie od maja do września, a nawet października. Kocimiętka najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku i w żyznym, przepuszczalnym podłożu. Dobrze znosi krótkotrwałe susze. 

Krwawnik pospolity (Achillea millefolium) 

Krwawnik pospolity osiąga wysokość 80 cm. Bardzo długo kwitnie, od czerwca do października. Gatunek ten ma wiele ciekawych odmian o różnym kolorze kwiatów (intensywnie czerwone, różowe, białe). Krwawnik pospolity nie jest wymagający co do podłoża i dobrze znosi suszę oraz pełne słońce.

Lawenda wąskolistna (Lavendula angustifolia)

Lawenda wąskolistna tworzy zwarte, regularne kępy i dorasta do około 50 cm wysokości. Charakterystyczne kwiatostany lawendy są złożone z kwiatów, które w zależności od odmiany mogą być purpurowe, fioletowe lub nawet ciemno-różowe. Aby lawenda wąskolistna kwitła obficie i była zdrowa potrzebuje miejsca słonecznego i suchego oraz przepuszczalnej gleby, najlepiej z dużą zawartością wapnia. Lawenda wąskolistna jest wytrzymała na mróz, jednak w mroźne zimy roślina wymaga okrycia.

Liatra kłosowa (Liatris spicata)

Liatra kłosowa dorasta do 60-120 cm wysokości. Wytwarza kwiatostany osiągające nawet 30 cm długości. Kwitnie latem, od lipca do września. Liatra nie jest wymagającą rośliną. Preferuje podłoża średnio żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie suche o odczynie lekko kwaśnym (należy unikać gleb wilgotnych i okresowo podmokłych). Dobrze znosi susze.

Od lewej (od góry): Christel, Susanne Edele, S. Hermann & F. Richter, Bronisław Dróżka, armennano / Pixabay

Od lewej (od góry): lawenda, kocimiętka, liatra, aster, krwawnik 

Kwiaty ogrodowe wieloletnie długokwitnące w cieniu 

Ciemiernik (Helleborus)

Ciemiernik może dorastać nawet do ok. 40 cm wysokości. Kwiaty ciemierników wschodnich rozwijają się z reguły w marcu i utrzymują do maja. Są zwykle pojedyncze, zwisające, małe lub średniej wielkości (ok. 4 cm średnicy) oraz występują w kolorach: różowym, fioletowym, jasnożółtym, białym, zielonkawym oraz w różnych ich kombinacjach. Ciemierniki są mrozoodporne, preferują gleby próchniczne, gliniaste, z wysokim pH. 

Języczka pomarańczowa (Ligularia dentata)

Języczka pomarańczowa ma charakterystyczne duże, okrągłe liście - od spodu brązowopurpurowe i żółto-pomarańczowe kwiaty, które pojawiają się pod koniec lata. Kwitnie krótko - od sierpnia do września. Najlepiej rośnie na stanowiskach półcienistych i wilgotnych. Preferuje gleby żyzne i gliniaste.

Funkia tworzy kępy do 40 cm wysokości. W lipcu i sierpniu wytwarza dzwonkowate, bladolawendowe kwiaty zebrane w luźne kwiatostany, wyniesione ponad liście, osadzone na sztywnych i ulistnionych łodygach dorastających do 70 cm wysokości. Funkia preferuje gleby żyzne, próchniczne, gliniaste, umiarkowanie wilgotne, stanowiska półcieniste i cieniste, jest odporna na mróz.

Wietlica japońska (Athyrium nipponicum) 

Wietlica japońska tworzy krótkie, podziemne kłącza. Zwykle dorasta do 40 cm wysokości. Wytwarza pierzaste liście o różnej barwie, które mogą dodatkowo się zmieniać w zależności od pory roku i warunków. Najczęściej jednak paprocie są wybarwione na srebrzysto-fioletowo. Wietlica rośnie na stanowiskach półcienistych i cienistych, na podłożu lekkim, przepuszczalnym, próchnicznym i dość wilgotnym o odczynie lekko kwaśnym.

Tawułka Arendsa (Astilbe x arendsii) 

Tawułka Arendsa jest kępiastą byliną letnią. W zależności od odmiany dorasta do 110 cm. Jej największą ozdobą są duże, sezonowe, zamierające na zimę, podwójnie lub potrójnie pierzaste, atrakcyjne liście, osadzone na sztywnych, wzniesionych ogonkach oraz niezwykle piękne, gęste, duże, wiechowate, wzniesione kwiatostany, złożone z mnóstwa drobnych, pojedynczych kwiatów. Tawułka preferuje cieniste stanowiska i żyzne, próchnicze, przepuszczalne, stale lekko wilgotne gleby o lekko kwaśnym odczynie pH.

Od lewej (od góry): Alicja, Saga1974, MabelAmber,  Hans Linde, Ralphs_Fotos / Pixabay

Od lewej (od góry): tawułka, języczka, ciemiernik, funkia, wietlica 

Nerecznica czerwonozawijkowa (Dryopteris erythrosora) 

Nerecznica czerwonozawijkowa wykształca długie, wygięte na zewnątrz, pierzaste liście, złożone z licznych, ułożonych naprzeciwlegle wzdłuż ogonka liściowego wąskich, podłużnych listków. Nerecznica jest rośliną łatwą w uprawie. Musi mieć zapewnione półcieniste lub nawet cieniste stanowisko i żyzną, próchniczą, stale lekko wilgotną glebę o kwaśnym lub lekko kwaśnym odczynie pH.

Brunnera wielkolistna (Brunnera macrophylla)

Brunnera wielkolistna to długowieczna bylina dorastająca średnio do 40 cm wysokości i 60 cm szerokości. Posiada duże liście o sercowatym kształcie. Osiągają nawet do 25 cm długości. Roślina kwitnie zwykle od kwietnia do czerwca. Najlepiej rośnie na stanowiskach częściowo zacienionych. Preferuje żyzne, próchnicze, umiarkowanie wilgotne podłoża o odczynie lekko zasadowym. Znosi też słabsze typy gleb. To gatunek w pełni mrozoodporny.

Jarzmianka (Astrantia) 

Jarzmianka dorasta do 60 cm wysokości. Wytwarza sztywne, wzniesione, nagie, żebrowane łodygi. Kwitnie intensywnie od czerwca do lipca i może powtarzać kwitnienie. Kwiaty u typowego gatunku są kremowobiałe, otoczone zielonkawymi podsadkami.Jarzmianka jest łatwa w uprawie. Preferuje żyzne, próchniczne, przewiewne, umiarkowanie wilgotne podłoża o odczynie obojętnym do zasadowego. 

Serduszka okazała (Dicentra spectabilis)

Serduszka okazała dorasta do wysokości około 80 cm. Posiada ozdobne, pierzaste, niebiesko-zielone liście, które po kwitnieniu zamierają i opadają. Kwiaty są różowo-białe, zebrane w długie grona. Kształtem przypominają serduszka. Pojawiają się pod koniec maja i na początku czerwca. Serduszka preferuje lekko zacienione stanowiska, wilgotną i próchniczną ziemię o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie pH. Roślina jest całkowicie mrozoodporna.

Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans)

Dąbrówka rozłogowa rośnie kępami, tworzy płożące, zakorzeniające się nadziemne rozłogi o długości do 30 cm. Kwiaty niebieskofioletowe, sporadycznie różowe lub białe, zebrane w groniasty kwiatostan na szczycie łodygi. Liście układają się w rozetę. Dąbrówka rozłogowa nie ma dużych wymagań. Rośnie na glebach świeżych o odczynie obojętnym, zasobnych w próchnicę i składniki mineralne. Preferuje stanowiska półcieniste i cieniste. 

Od lewej (od góry): Elstef, summa, Gabriela Piwowarska, krystianwin, IlonaF / Pixabay

Od lewej (od góry): brunnera, dąbrówka rozłogowa, jarzmianka, serduszka, nerecznica 

 
Tekst: Redakcja ZielonyOgrodek.pl, zdjęcia tytułowe: Pixabay