Pietruszka naciowa (Petroselinum crispum subsp. crispum) należy do rodziny selerowatych (Apiaceae). Roślina pochodzi z krajów śródziemnomorskich oraz z Azji, ale jest uprawiana w wielu krajach niemal na całym świecie. Forma naciowa nie tworzy zgrubienia korzeniowego, ale liczne korzenie wiązkowe nie mające wartości konsumpcyjnej. Liście – gładkie lub kędzierzawe – tworzą gęsty, rozetowy pióropusz.
W drugim roku uprawy roślina zakwita, wytwarzając baldachy złożone z niepozornych, drobnych, zielonożółtych kwiatów.
Warunki uprawy pietruszki naciowej
Pietruszka naciowa lubi podłoża żyzne, przepuszczalne, zasobne w składniki pokarmowe i jasne dobrze oświetlone stanowiska.
Nasiona zwykle wysiewa się pod koniec marca lub w kwietniu. W czasie wschodów (ok. 2-3 tygodnie po siewie) gleba powinna być stale wilgotna a stanowisko osłonięte.
Grządki warto zakładać w miejscach wzbogaconych jesienią przefermentowanym obornikiem. Z zabiegów pielęgnacyjnych istotne jest odchwaszczanie i spulchnianie gleby. Na zimę stanowisko należy okryć, np.: włókniną.
Roślina lecznicza i jadalna
Nać pietruszki jest bogatym źródłem witaminy C, PP, A, witamin z grupy B oraz soli mineralnych. Jako przyprawy używa się rozdrobnionych, suszonych lub świeżych liści. Najczęściej nacią przyprawia się zupy, sosy, dania z mięs i jaj, kanapki.
Pietruszka naciowa pobudza wydzielanie śliny i soków trawiennych oraz działa moczopędnie.
Odmiany pietruszki naciowej o barwnych liściach stosowane są również jako roślina dekoracyjna.
Polecane odmiany pietruszki naciowej
- ‘Karneval’, ‘Natalka’, ‘Selwa’
