Wietlica japońska

Dekoracyjność: ulistnienie

Gleba: torfowa, przepuszczalna, lekka, żyzna, próchniczna

Odczyn gleby: lekko kwaśna

Pokrój: kępy, rozłożysty

Wysokość: 50 cm

Trwałość liści: zimozielone

Wilgotność: gleba umiarkowanie wilgotna

Stanowisko: półcień, cień

Zastosowanie: brzegi zbiorników wodnych, murki, pod koronami drzew, roślina dekoracyjna, pojemniki, rabaty

Spis treści

Opis rośliny Wymagania i uprawa Zastosowanie Wybrane odmiany

Wietlica japońska (Athyrium nipponicum) to paproć należąca do rodziny rozrzutkowatych (Athyriaceae). W środowisku naturalnym roślina występuje w Azji, od Japonii po Koreę. W ogrodach uprawiane są przede jej odmiany botaniczne.

Paproć ta zwykle dorasta do 40 cm wysokości, jednak wysokość jest cechą odmianową. Tworzy zwarte kępy. Ozdobą są piękne, podwójnie pierzaste liście o różnej barwie, która może ulegać lekkim zmianom w zależności od pory roku i warunków. Najczęściej jednak ogonki i blaszki liściowe są wybarwione na srebrzysto-fioletowo.

Zarodnie znajdują się w tzw. owijkach na spodniej stronie blaszek liściowych.

Roślina tworzy krótkie, podziemne kłącza.

Wymagania i uprawa

Wietlica japońska powinna rosnąć na stanowiskach półcienistych i cienistych. Optymalne podłoża są lekkie, przepuszczalne, próchnicze i dość wilgotne o odczynie lekko kwaśnym. Wietlica japońska nie jest mrozoodporna i należy ją okrywać na zimę. Jest też wrażliwa na wiosenne przymrozki.

W czasie sezonu wegetacyjnego paproć warto nawozić i w razie potrzeby podlewać.

Wietlicę rozmnaża się przez podział kłącza. Podstawowy gatunek można rozmnażać też przez wysiew zarodników.

Zastosowanie

Wietlicę japońską warto sadzić jako ozdobę murków, brzegów oczek wodnych i na zacienionych rabatach. W powodzeniem rośnie także pod koronami drzew i krzewów. Nadaje się do urządzania ogrodów leśnych (podstawowy gatunek) oraz ogrodów orientalnych.