Dlaczego warto posadzić laurowiśnię w ogrodzie? Walory dekoracyjne
Laurowiśnia wschodnia to niezwykle dekoracyjny krzew, który w naturalnym dla siebie środowisku może dorastać nawet do 10 metrów wysokości. W Polsce osiąga zazwyczaj od 2 do 4 metrów, a jego największą ozdobę stanowią wiecznie zielone, skórzaste liście o eliptycznym kształcie.
W maju pojawiają się drobne, białe kwiatki zebrane w silnie pachnące kwiatostany. Z kolei w sierpniu dojrzewają, niewielkie, początkowo czerwone później czarne, błyszczące owoce, które dodatkowo zdobią roślinę. Niestety w naszym klimacie owoce pojawiają się rzadko i żadne zabiegi pielęgnacyjne tego nie zmienią.
Czy owoce laurowiśni są jadalne?
Laurowiśnia obficie owocuje, a jej owoce są doskonałym pożywieniem dla ptaków, dzięki czemu można obserwować te stworzenia w swoim ogrodzie. Jednak ludzie nie powinni spożywać owoców ani liści laurowiśni, gdyż powodują dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Po zjedzenie nawet niewielkiej ilości owoców laurowiśni mogą wystąpić: nudności, wymioty i bóle żołądka. Natomiast zjedzenie dużej ilości laurowiśni może być śmiertelne, zwłaszcza dla dzieci.
Wyświetl ten post na Instagramie
Jaką odmianę laurowiśni wybrać?
Poszczególnie odmiany laurowiśni różnią się przede wszystkim osiąganą wielkością, pokrojem i mrozoodpornością. Najczęściej można spotkać następujące odmiany.
- 'Caucasica' – to szybko rosnąca odmiana, która pochodzi z regionu kaukaskiego. Wykazuje dużą mrozoodporność, posiada wzniesione pędy i dużych liściach.
- 'Anbri' inaczej 'Etna' – wysokość do 1,5 metra, mocno wzniesione pędy (dowiedz się więcej)
- 'Gajo' – karłowata odmiana laurowiśni, która dorasta do 80 cm wysokości. Posiada wiąskie liście w ciemnobrązowym kolorze.
- 'Marbled White' – osiąga wysokość do 1,5 metra. Wyróżniają ją biało pstrokate liście, które wyglądają bardzo ciekawie.
- 'Rotundifolia' – odmiana, która dorasta do 4 metrów i ma krzaczasty pokrój. Często wykorzystywana na szpalery.
- 'Zabeliana' – rozłożysty pokrój sprawia, że często sadzona jest jako roślina okrywowa. Dobrze prowadzona kwitnie dwa razy w roku – wiosną i późnym latem.
- 'Otto Luyken' – karłowa, rozłożysta odmiana. Wykorzystywana na niskie żywopłoty, gdyż bardzo wolno rośnie, ale za to kwitnie bardzo obficie i często powtarza kwitnienie późnym latem. Wykazuje dużą odporność na mrozy.
Jak, gdzie i kiedy sadzić?
Sadzenie powinno odbywać się jesienią lub z końcem zimy i wczesną wiosną (luty-marzec). Przy czym korzystniejsze jest sadzenie laurowiśni jesienią, gdyż rośliny zdążą się ukorzenić i wiosną w pełni będą mogły się rozwinąć. Stanowisko powinno być cieniste lub półcieniste, dość dobrze osłonięte od wiatru. Sadzonki wymagają sporego dołu, który należy dopasować do wielkości bryły korzeniowej. Dół wysypuje się warstwą drenażu, świeżą ziemię, umieszcza sadzonkę i dopiero zasypuje ziemią. Na koniec roślinę należy podlać.
Wymagania laurowiśni
Laurowiśnia potrzebuje półcienistego stanowiska i żyznej gleby. Podłoże powinno być próchnicze, lekko przepuszczalne. Laurowiśnia najlepiej rośnie na glebach o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym, więc przed nasadzeniem warto sprawdzić odczyn, wykorzystując kwasomierz do gleby i w razie potrzeby ją odkwasić. Dzięki temu będzie miała lepsze warunki do wzrostu, więc będzie się naprawdę dobrze prezentować.
Jak dbać o laurowiśnię?
Laurowiśnia niezbyt dobrze znosi przesuszenie, dlatego podczas długotrwałej suszy należy ją regularnie podlewać. Należy przy tym zwracać uwagę, aby nie zalać liści, a sam zabieg najlepiej wykonać wczesnym rankiem.
Równie ważne jest nawożenie, do czego można wykorzystać kompost, co niweluje ryzyko przenawożenia. Dobrze sprawdzają się również nawozy wieloskładnikowe, które stosuje się wiosną i latem (ostatnia dawka w lipcu).
Jak przycinać laurowiśnię?
Laurowiśnia bardzo dobrze znosi przycinanie, dlatego doskonale nadaje się do formowania w tym do tworzenia ciętych żywopłotów.
Zabieg ten wykonuje się po przekwitnięciu, czyli w maju lub czerwcu, nadając laurowiśni odpowiedni kształt. W marcu warto wyciąć wszystkie zniszczone, przemarznięte, czy zdeformowane gałęzie – taki zabieg pozwoli roślinie lepiej się rozgałęziać i poprawi jej kondycję, a więc i wygląd.
Zimowanie laurowiśni
Laurowiśnia nie jest odporna na silne mrozy ani zimne wiatry, dlatego zimą wymaga szczególnej ochrony. Trzeba jednak pamiętać, że jest to roślina zimozielona, więc nawet zimą potrzebuje dostępu do światła. To oznacza, że laurowiśnię należy jedynie delikatnie osłonić, a nie całkowicie przykrywać. Najlepsza będzie do tego biała agrowłóknina. Szczególnie narażone na przemarznięcie są młode osobniki i w ich przypadku okrywanie na zimę jest konieczne, aby nie uległy zniszczeniu.
Choroby i szkodniki
Laurowiśnia może być zaatakowana przez różne choroby i szkodniki, chociaż odpowiednia pielęgnacja zmniejsza ryzyko ich wystąpienia, a rośliny są dość odporne na większość patogenów.
Motyl wystrój wężowiaczek
Szkodnik atakuje liście, pozostawiając na nich wężowaty ślad, który powoduje tworzenie się dziur. W nich widoczne są larwy, a od spodu liścia niewielkie kokony. Na szczęście szkody powodowane przez wężowiaczka nie są duże, a do jego zwalczania wystarczy usuwanie zaatakowanych liści.
Mączniak prawdziwy
Młode listki zwijają się, a na ich spodzie pojawia się biały, mączysty nalot. Ta choroba atakuje przede wszystkim bardzo gęsto nasadzone rośliny np. w żywopłocie. Do zwalczania stosuje się preparaty na mączniaka.
Dziurkowatość liści laurowiśni
Choroba grzybowa, która rozwija się przede wszystkim, gdy podczas podlewania liście są zalewane. Na liściach pojawiają się brązowe, duże plamy z jasną obwódką, które następnie wykruszają się, pozostawiając dziury. Należy usuwać porażone liście, a dodatkowo można zastosować opryski ze środków grzybobójczych.
Rozmnażanie laurowiśni
Pozyskanie nowych osobników z laurowiśni nie jest trudne. Roślinę rozmnaża się z odrostów korzeniowych, oddzielając je od rośliny matecznej i z sadzonek pędowych, które można pozyskać latem i jesienią.
Po odcięciu pędu, który ma co najmniej kilkanaście liści, trzeba go ukorzenić w mieszance piasku i wilgotnego torfu. Na czas ukorzeniania, roślinę najlepiej przenieść pod osłoną, a wiosną posadzić w miejscu docelowym.
Tekst: Redakcja ZielonyOgrodek.pl, G.T., zdjęcie tytułowe: Tobias / AdobeStock