Dominującym elementem i główną ramą tego ogrodu jest starodrzew, złożony głównie z żywotników, świerków, sosen i brzóz. Drzewa zostały posadzone w latach 30- tych XX wieku przez pierwszych właścicieli domu. Od tego czasu mogły rozwijać się swobodnie. Zostały rozlokowane głównie wzdłuż wszystkich granic ogrodu, dając niejako wewnętrzny „dziedziniec” do późniejszego zagospodarowania.
Siłą rzeczy ogród jest w pełni sezonu dość mocno ocieniony, co wymusiło stworzenie projektu uwzględniającego gatunki roślin cieniolubne lub typowo leśne.
Podział przestrzeni
W przestrzeni ogrodu można wyodrębnić dwie najważniejsze kwatery. Na takiej powierzchni można było pozwolić sobie na spektakularnie duży trawnik. Jest poprowadzony miękkimi, łagodnymi liniami. Jednak wcale nie jest tu nudno i monotonnie. Wręcz przeciwnie.
Na trawniku rośnie wiele, misternie przyciętych drzew i krzewów – żywotniki (Thuja) ‘Brabant’, dąb szypułkowy (Quercus robur) ‘Laciniata’, klony palmowe, ale także płożące jałowce, berberysy i niskie rododendrony, jak różanecznik gęsty (Rhododendron impeditum). Dumą tego miejsca jest 70- letni tulipanowiec amerykański (Liriodendon tulipifera).
W bardziej zacienionych częściach trawnik zastępują dywany z bluszczu, regularnie ciętego, by nie wchodził na drzewa oraz ścieżki.
Akcenty japońskie
W najbardziej słonecznej części ogrodu powstał duży staw, w którym pływają japońskie karpie ozdobne Koi. Woda do niego spływa z niedużej, ukrytej kaskady. Jest obsadzony liliami wodnymi – nenufarami, a brzegi porastają głównie kosaćce żółte.
Granice stawu wyznaczają kamienie granitowe oraz piaskowiec o naturalnej, stonowanej barwie. Z tego samego materiału wykonane są również wszystkie ścieżki w całym ogrodzie. W niektórych miejscach celowo zatopiono pojedyncze głazy w trawniku z dużymi odstępami pomiędzy, co zwiększa dynamikę przejść.
Dodatkowym japońskim elementem, inspiracją i atrakcją jest czerwony mostek poprowadzony przez staw. Można z niego karmić i obserwować ryby. Elementy małej architektury w kolorze mocnej czerwieni powtarzają się w kilku miejscach, co jest spójne i ożywia zieloną przestrzeń.
Kolejną japońską inspiracją są kamienne latarenki, dzięki którym ogród ożywa na nowo gdy zapadnie zmrok.
Rośliny – orientalne i znoszące cień
Klony palmowe tylko potęgują orientalny efekt. Wzdłuż granic działki, pod wysokimi drzewami, królują rododendrony. Opadające igliwie zakwasza glebę i sprzyja ich rozwojowi. Niewiele tu miejsca i światła dla innych gatunków. Poza bluszczem dobrze rosną tu jeszcze bodziszki, funkie i żurawki.
Część przestrzeni na rabatach przeznaczona została na obsadzanie wyłącznie sezonowymi roślinami, jak begonia stale kwitnąca czy aksamitki. Dzięki temu każdego roku ogród prezentuje się trochę inaczej.
Bardzo interesującym elementem jest szeroka ścieżka z piaskowca prowadząca do zadaszonej altanki. Na pewnym jej odcinku jest gęsto obsadzona azaliami i różanecznikami oraz prowadzi przez tunel z trejaży porośniętych hortensją pnącą (Hydrangea anomala subs. petiolaris).
Orientalny ogród jest miejscem, w którym dobrze się odpoczywa o każdej porze roku. Jego bogata różnorodność jest atrakcyjna nie tylko dla ludzi, ale także dla okolicznych ptaków, które chętnie się tu gnieżdżą. Subtelnie zaaranżowane oświetlenie nadaje temu miejscu prawdziwej japońskiej magii po zmierzchu
|
Projekt i zdjęcia: Krzysztof Mielicki
|
Jesienne kwiaty 
Dzikie zwierzęta 
Ochrona przed mrozem 
Iglaki 
Owoce 
Warzywa 
Trawy ozdobne 
Ptaki 
Filmy ogrodnicze 
