Azalia (Rhododendron) 'Glowing Embers' to angielska odmiana uzyskana w latach 40. XX wieku w Exbury przez znanego hodowcę azalii Lionela de Rothschilda, bankiera i ogrodnika, który krzyżował ówcześnie dostępne kultywary m. in. z gatunkami pozyskanymi z ekspedycji botanicznych.
Odmiana ‘Glowing Embers’ charakteryzuje się średnią siłą wzrostu – po 10 latach uprawy osiąga 1,5-2 m wysokości i szerokości. W trzeciej dekadzie maja z nabrzmiałych, wierzchołkowych pąków wyłaniają się wspaniałe, bursztynowe kwiaty, zebrane po 7-14 w kuliste, zwarte kwiatostany.
Krzewy kwitną corocznie i wyjątkowo obficie, właściwie całe toną w kwiatach. Nim jeszcze zaczną przekwitać, wśród masy kwiatów pojawiają się lekko brązowe liście, które po dojrzeniu stają się ciemnozielone. Latem na szczytach młodych pędów zawiązują się pąki kwiatowe, które rozwiną się w kolejnym roku.
Uprawa i wymagania
Jak wszystkie roślin z rodziny wrzosowatych, azalie wymagają gleb kwaśnych, o pH w granicach 4 - 5,5. Krzewy preferują gleby umiarkowanie wilgotne, podłoża przepuszczalne, bogate w próchnicę.
W przeciwieństwie do zimozielonych różaneczników, azalie kochają słońce i nie boją się mrozu. Najlepiej je sadzić na wystawie południowej. Dobrze reagują na ściółkowanie przekompostowaną korą sosnową. Przykrycie gleby 5-10 cm warstwą kory skutecznie ogranicza wysychanie podłoża, hamuje rozwój chwastów, zabezpiecza system korzeniowy przed przemarzaniem i pozwala utrzymać odpowiednie pH.
Gdzie posadzić?
Azalia ‘Glowing Embers’ dobrze prezentuje się sadzona pojedynczo lub w grupie, w kompozycji z innymi krzewami kwasolubnymi, zarówno z grupy roślin liściastych, jak i iglastych, np. obok sosen i jałowców. Rozrośnięte egzemplarze azalii bardzo ładnie wyglądają pojedynczo, wyeksponowane na tle trawnika lub rabaty.
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na: e-katalogroslin.pl |