Uprawa pierisów w ogrodzie

W Polsce uprawia się 7 gatunków pierisów z których najpopularniejszy jest pieris japoński (Pieris japonica). W naturalnych warunkach osiąga wysokość 4 m. W Polsce dorasta maksymalnie do 2 m. Jest to roślina wolno rosnąca, po 5 latach osiągają przeciętnie wysokość i szerokość 70 cm.

• Liście są zimozielone, skórzaste, skupione na szczycie pędu, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące. Młode liście zazwyczaj wczesną wiosną są szkarłatne, w miarę upływu czasu zielenieją.
• Kwiaty wytwarzane są wczesną jesienią, ale otwierają się dopiero następnej wiosny, w marcu i kwietniu. Kwiaty w kolorach: białym, kremowym, różowym, szkarłatnym są drobne, zebrane w zwisające, okazałe wiechy, które znajdują się na szczycie pędu. Kwiaty delikatnie pachną i kwitną przez wiele tygodni.
• Owocem jest wielonasienna torebka.

Nazwa Pieris pochodzi ze starożytności, z mitologii greckiej. Piękna księżniczka Pieris była córką Pierida - macedońskiego króla. Niepowtarzalne krzewy pierisów niewątpliwie zasługują na ten "królewski rodowód". Kwiaty opisano już w VII wieku w antologii wierszy Maanyoshu. Szczególnie popularna jest odmiana 'Variegata', która została sprowadzona do Europy już w XIX wieku. Odtąd stara się zadomowić również na innych kontynentach.

Pierisy należą do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Liczne odmiany pierisów, szczególnie o barwnych przyrostach i ciemnoróżowych kwiatach są idealnym towarzystwem dla wrzosów (Calluna), wrzośców (Erica), kalmii (Kalmia), różaneczników (Rhododendron), azalii japońskich (Rhododendron).

fot. Cillas - Treball propi CC BY-SA 3.0 Wikimedia Commons

Podobieństwo kwiatów pierisa do wrzosów i liście do rodendronów nie jest przypadkowe, gdyż pieris należy do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Poznaj inne rośliny z tej rodziny - przeczytaj artykuł: Najpopularniejsze gatunki i pielęgnacja roślin wrzosowatych

Pierisy w ogrodzie

Krzewy mimo swoich niewątpliwych walorów dekoracyjnych nie są zbyt częstymi gośćmi w przydomowych ogródkach, a szkoda! Ich dekoracyjne, błyszczące liście, barwne młode przyrosty oraz drobne, ale bujne wiechy kwiatowe czynią je cennymi krzewami w każdym ogrodzie. Są szczególnie ozdobne wiosną. Najlepiej prezentują się w grupach jednogatunkowych lub w kompozycjach z innymi roślinami zimozielonymi.

Odmiany karłowate nadają się natomiast do ogrodów skalnych, na wrzosowiska oraz do ogrodów japońskich.

Dekoracyjne odmiany pierisa japońskiego: 'Debutante' - liście zielone później ciemnieją, kwiaty białe 'Flaming Silver' - liście czerwone później zielone, kwiaty białe 'Forest Flame' - liście mocno czerwone, później brunatnieją, kwiaty białe 'Mountain Fire' - liście młode czerwone, później brunatnieją, kwiaty białe 'Mountain Fire' - liście czerwone później brunatnieją, kwiaty białe 'Red Mill' - liście karminowo-czerwone, później świeżo zielone kwiaty białe 'Rubella' - liście ciemnozielone, kwiaty ciemnoróżowe 'Valley Rose' - liście zielone, kwiaty ciemnoróżowe, u podstawy jasnoróżowe 'Valley Valentine' - liście zielone, kwiaty ciemnoczerwone 'Variegata' - liście jasnozielone z kremową obwódką, kwiaty śnieżno-białe z żółto-zielonym kielichem 'White Pearl' - liście ciemnozielone, kwiaty śnieżno-białe

Wymagania pierisów

Pierisy nie są najprostszymi roślinami w uprawie i dlatego należy poświęcić im więcej uwagi i troski, przynajmniej w ciągu dwóch pierwszych sezonów po posadzeniu.

Stanowisko
Sadzenie pierisów nie jest zalecane w północno-wschodniej Polsce, w której występują najostrzejsze zimy. Dobrze rozwijają się na stanowiskach pół cienistych, osłoniętych od wiatru.

Gleba i nawożenie
Wymagają gleb próchnicznych, o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym. W miejscach, w których gleba jest zbyt piaszczysta lub zbyt gliniasta należy dodać torfu. Pierisy należy dokarmiać nawozami przeznaczonymi dla roślin wrzosowatych.

Zimowanie pierisów

Pieris japoński jest średnio mrozoodporny. Dobrze zaadoptował się na Dolnym Śląsku, Opolszczyźnie i Pomorzu. W centralnej i wschodniej Polsce w czasie ostrych zim wymaga osłon.

Rośliny są wrażliwe na suszę. Skutki suszy mogą być odczuwalne nie tylko w czasie sezonu wegetacyjnego, ale także w zimie. Rośliny zimozielone, w tym pierisy, nie zapadają zimą w stan spoczynku, a jedynie zwalniają tempo metabolizmu, czyli ograniczają wzrost. Jeśli roślina jesienią doświadczy suszy, a zima jest ostra to może po prostu z braku wody uschnąć.

Zimą, gdy okresowo ziemia rozmarza należy pierisy podlać. Aby zapobiec zbyt szybkiemu parowaniu wody z podłoża wokół rośliny można rozłożyć ściółkę z kory lub torfu. Wiosną przemarznięte pędy należy jak najwcześniej wyciąć, a przekwitłe wiechy kwiatostanowe systematycznie usuwać. Zabiegi te przyspieszą i poprawią wzrost rośliny. Ponadto wiosną należy skrócić długie i rzadko ulistnione pędy.

Tekst: Redakcja ZielonyOgrodek.pl na podstawie materiałów Colour Your Life, zdjęcia: Pixabay