Rodgersja stopowcolistna (Rodgersia podophylla) to okazała roślina z rodziny skalnicowatych. Naturalnie występuje w Korei i Japonii, gdzie najchętniej zasiedla wilgotne, świetliste lasy i zarośla, ale jest też uprawiana w wielu innych rejonach świata jako roślina ozdobna.
Jak wygląda rodgersja stopowcolistna?
Rodgersja to duża bylina, która w naturze może dorastać do 2 m wys, jednak w uprawie rzadko przekracza 1 m wys. Początkowo roślina wydaje odziomkowe, zebrane w okazałą rozetę, duże, okrągłe w zarysie, długoogonkowe liście, które są dłoniasto złożone z pięciu dużych, częściowo owłosionych od spodu, ząbkowanych na brzegach, klapowanych i wyraźnie unerwionych listków. Wiosną liście są brunatnozielone, później zielone, a jesienią purpurowo-czerwone.
Roślina zakwita wczesnym latem (VI-VII), wydając drobne, kremowobiałe, pachnące kwiaty, zebrane na szczycie wysokiego, wzniesionego, sztywnego, cienkiego, nagiego pędu w okazały, wiechowaty, puszysty, stożkowaty kwiatostan.
Rodgersja wytwarza podziemne, grube kłącza, za pomocą których może rozrastać się w okazale kępy, przez co bywa ekspansywna.
Wymagania uprawowe rodgersji stopowcolistnej – co lubi?
Rodgersja stopowcolistna preferuje cieniste lub półcieniste stanowiska oraz żyzne, próchnicze, przepuszczalne, stale lekko wilgotne gleby o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie pH. Nie toleruje suszy i pełnego słońca. Nie lubi być też przesadzana, dlatego od razu warto wybrać dla niej docelowe stanowisko.
Rodgersja może być rozmnażana za pomocą nasion (gatunek), a także przez podział dorosłych egzemplarzy (bardzo wczesna wiosna) oraz przez kłącza pobierane z roślin jesienią.
Jak pielęgnować rodgersję stopowcolistną? O czym pamiętać?
Rodgersja stopowcolistna wymaga regularnego podlewania, zwłaszcza w okresach suszy. Najlepiej utrzymywać glebę stale wilgotną, ale nie przemoczoną. Nawożenie najlepiej przeprowadzać wiosną, stosując kompost lub dobrze rozłożony obornik, który dostarczy roślinie niezbędnych składników odżywczych, lub uniwersalny nawóz długodziałający. Warto stosować też nawozy jesienne.
Po kwitnieniu dobrze jest też ścinać jej przekwitłe kwiatostany, aby uniknąć związywania nasion.
Dorosłe rośliny zwykle dobrze radzą sobie w naszym klimacie, jednak młode egzemplarze oraz rośliny uprawiane w chłodniejszych rejonach kraju poleca się okrywać na zimę stroiszem lub grubą warstwą ściółki. Warto jest też osłaniać rośliny agrowłókniną w porze wiosennych przymrozków, na które są dość wrażliwe.
Choroby i szkodniki mogące atakować rodgersję
Rodgersja stopowcolistna nie jest szczególnie podatna na ataki szkodników, natomiast może być porażana przez choroby grzybowe, w tym głównie na szarą pleśń.
Zastosowanie rodgersji stopowcolistnej
Rodgersja stopowcolistna to okazała, szybko rosnąca bylina, dlatego w ogrodzie potrzebuje dla siebie sporo miejsca. Dobrze prezentuje się w grupach pod drzewami, gdzie sprawdza się jako roślina okrywowa, ale może też stanowić ciekawy szpaler wzdłuż drogi w zacienionym zakątku ogrodu.
Doskonale prezentuje się również na dużych rabatach w towarzystwie innych, okazałych bylin cieniolubnych jak np. parzydło leśne, pluskwica groniasta czy języczki. Uzupełnieniem dla niej mogą być też duże odmiany funkii, paprocie, tawułki japońskie oraz hakonechloe. Rodgersja świetnie nadaje się do ogrodów leśnych, a także do sadzenia nad brzegami zbiorników wodnych.
Wybrane odmiany rodgersji stopowcolistnej
- 'Pagode' – mocno klapowane i powcinane liście, wys ok. 0,8 m
- 'Braunlaub' – liście o purpurowo-brązowe
- 'Smaragd' – liście intensywnie zielone
Zdjęcia: Irina, Flower_Garden, eqroy / AdobeStock
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
