Tawułka chińska (Astilbe chinensis) to niewysoka bylina z rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae). Gatunek pochodzi z Północnych Chin, Korei i Rosji, ale jest też uprawiany jako roślina ozdobna w wielu innych rejonach świata.
Tawułka chińska dorasta do ok. 50-60 (90) cm. Roślina tworzy odziomkowe liście, które tworzą ponad ziemią duże, gęste kępy. Ogonki liściowe są one długie, wzniesione, sztywne, omszone, brązowe, rozgałęzione w górnej części. Same liście są podwójnie lub potrójnie złożone z jajowatych, podwójnie ząbkowanych na brzegach listków, osadzonych na krótkich łodyżkach. Zarówno ogonki liściowe, liście jak i pędy kwiatowe pokryte są delikatnymi, ciemnymi włoskami.
Roślina kwitnie latem (VII-VIII), rozwijając bardzo drobne, fioletowo-różowe kwiaty, z wystającymi pręcikami, zebrane na szycie sztywnej, wzniesionej łodygi w gęste, wiechowate lub kłosowate kwiatostany, sprawiające wrażenie puszystych.
Za pomocą podziemnych rozłogów, rośliny rozrastają się z czasem w duże kępy.
Wymagania i uprawa
Tawułka chińska w uprawie preferuje cieniste lub półcieniste stanowiska i żyzne, próchnicze, stale lekko wilgotne, głęboko uprawione gleby, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie pH. Niezbyt dobrze rośnie w słońcu, chyba, że ma zapewnione stale wilgotne podłoże, gdyż źle znosi suszę. W utrzymaniu odpowiednio wilgotnej gleby, pomoże rozkładanie pod roślinami grubej warstwy ściółki, najlepiej z kory sosnowej.
Tawułka chińska ma umiarkowaną mrozoodporność, dlatego poleca się jej uprawę w cieplejszych rejonach kraju. Młode rośliny warto też okrywać na zimę stroiszem lub liśćmi. Tawułki mogą potrzebować ochrony także wiosną, gdyż są wrażliwe na wiosenne przymrozki. Z tego względu przed zapowiadanymi spadkami temperatur, rośliny warto jest okrywać włókniną.
Tawułkę chińską najczęściej rozmnaża się wiosną przez podział dorosłych egzemplarzy.
Zastosowanie
Tawułka chińska jest atrakcyjną byliną, mającą w ogrodzie wiele zastosowań. Doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa w wilgotnym cieniu pod drzewami i krzewami.
Może być sadzona w grupach na bylinowych, wilgotnych, ocienionych rabatach, gdzie dobrze komponuje się z tawułkami Arendsa, bodziszkami, żurawkami, funkiami i paprociami, a także hortensjami ogrodowymi.
Dobrze rośnie także w pobliżu zbiornika lub oczka wodnego. Może również tworzyć obwódki rabat i chodników w cienistych zakątkach ogrodu. Niższe odmiany można też uprawiać w pojemnikach na balkonach i tarasach. Wiechowate kwiatostany roślin nadają się do cięcia, ale tylko we wczesnej fazie rozwoju (przed pełnym rozkwitem).
Wybrane odmiany
- 'Vision in Red' – kwiaty czerwono-różowe, ciemne, wys. ok. 30-50 cm
- 'Pumila' – kwiaty liliowo-różowe, wys. ok. 20-40 cm
- 'Vision Inferno' – kwiaty jasnoróżowe, wys. ok. 50-60 cm
- 'Vision in White' – kwiaty kremowobiałe, wys. ok. 50-60 cm
- 'Vision in Pink' – kwiaty różowe, wys. ok. 50-60 cm
Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: iVerde
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
