Wierzba całolistna 'Pendula'
Pochodząca z Dalekiego Wschodu wierzba całolistna to przebój polskich ogrodów. Ceniona jest za dekoracyjny pokrój i liście, siłę i szybkość wzrostu oraz łatwość uprawy. Gatunek jest rzadko spotykany, natomiast popularne są odmiany: 'Hakuro-nishiki' oraz 'Pendula', której gałęzie efektownie się zwieszają, tworząc płaczące drzewko.
Spis treści
Opis rośliny
Wierzba całolistna (Salix integra) 'Pendula' jest rozłożystym krzewem liściastym, jednak w uprawie najczęściej występuje jako forma szczepiona na pniu, czyli niskie drzewko. Jego wysokość zależy od wysokości podkładki, na której jest zaszczepiona - najczęściej jest to 1-2 m. Szerokość zależy od wysokości i częstotliwości cięcia i wynosi od 2 do 3 m.
U roślin szczepionych na wysokich podkładkach długie pędy mogą się swobodnie zwieszać, tworząc zgrabną parasolowatą koronę. U form niskich pędy ścielą się po ziemi tworząc gęsty kobierzec.
|
Fot. Bronisław Jan Szmit (SZMIT Szkółka) |
Pędy są dekoracyjne - długie, cienkie i czerwonawe także zimą. W ciągu roku mogą przyrastać od 1,5 m. Wiosenną ozdobą pędów są czerwieniejące pąki. Oprócz efektownego pokroju największą ozdobą krzewu są lancetowate liście, które gęsto pokrywają pędy na całej długości i charakteryzują się zmienną barwą.
Wiosną są jasnozielone, a na końcach pędów różowawe, później przybierają ciemny odcień zieleni. Mają 5-7 cm długości i 0,5-2 cm szerokości. Późną jesienią zachowują zieloną barwę i długo pozostają na pędach. Rozwijające się w marcu i kwietniu niepozorne beżowe kwiaty (bazie) nie mają znaczenia dekoracyjnego.
Wymagania i uprawa
Wierzba całolistna jest krótkowieczna, ale tę wadę nadrabia urodą i łatwością uprawy. Nie ma wymagań co do gleby - dobrze rośnie w przeciętnej, umiarkowanie wilgotnej ziemi ogrodowej o odczynie od obojętnego do kwaśnego.
Stanowisko powinno być słoneczne i osłonięte przed zimnymi wiatrami. Krzew jest wystarczająco odporny na mróz (strefa 6a), ale w wyjątkowo mroźne zimy może podmarzać. Nie ma to jednak większego znaczenia dla jego wzrostu, bowiem wiosną i tak musi być silni przycięty.
|
Fot. Grzegorz Falkowski (ZSzP) |
Coroczne wiosenne cięcie jest bowiem niezbędne do uzyskania licznych, gęstych pędów i zwartego pokroju.
Pierwsze cięcie należy wykonać pod koniec zimy lub wczesną wiosną na długość 15-20 cm, a drugie w czerwcu, w połowie długości nowego przyrostu. Wielu ogrodników zapomina o tym obowiązku i ich okazy wyglądają nieatrakcyjnie - korona jest rzadka, pędy ogałacającą się od dołu.
Gdzie posadzić?
Odmiana 'Pendula' najlepiej prezentuje się, gdy rośnie samotnie na trawniku, przy ścianie budynku, a także nad wodą - w ogrodzie przydomowym, parku lub zieleni miejskiej.
|
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich, zdjęcie tytułowe: Ewa Łuczak (APZ) Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl |
TEMATY NA CZASIE 
