Rośliny wrzosowate do ogrodu: poradnik uprawy i pielęgnacji

ROŚLINY WRZOSOWATE W OGRODZIE
Charakterystyka, odmiany, zastosowanie

Rośliny wrzosowate stanowią jedną z najpiękniejszych grup roślin ogrodowych. Należą one do rzędu wrzosowców (Ericales), który w naszej florze jest reprezentowany przez 4 rodziny. Spośród nich największe znaczenie oraz najpiękniejsze walory ozdobne mają przedstawiciele licznej rodziny wrzosowatych (Ericaceae) oraz mniej znanej bażynowatych (Empetraceae). Rośliny wrzosowate rosnące w naszym klimacie to przede wszystkim niskie krzewinki, krzewy, a w wyjątkowo sprzyjających warunkach, nawet niewielkie drzewa.

O wartości ozdobnej tych roślin decydują w głównej mierze kwiaty, odznaczające się, szczególnie u przedstawicieli rodzaju Rhododendron, ogromnym bogactwem kształtów, wielkości i barw oraz zróżnicowanym terminem kwitnienia. Pomimo tego, że największą wartość dekoracyjną rośliny wrzosowate mają w czasie kwitnienia, to odpowiedni dobór odmian i aranżacja nasadzenia pozwala na uzyskanie efektu dekoracyjności przez cały rok.

Gatunki roślin wrzosowatych można posegregować na grypy ze względu na dekoracyjność:

• o ozdobnych kwiatach: jak wspomniano wcześniej będą to m.in. różaneczniki (Rhododendron), wrzosy itd.
  
  
• o ozdobnych owocach: golteria pełzająca (Gaultheria procumbens), golteria chilijska (Gaultheria mucronata);

• o owocach, które można spożywać lub przeznaczać na przetwory: borówka wysoka (Vaccinium corymbosum), żurawina wielkoowocowa (Vaccinium macrocarpon), żurawina błotna (Vaccinium oxycoccus), borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea);

• o trwałych, ozdobnych, barwnych liściach: żółtych u wrzosu pospolitego (Calluna vulgaris) odmiany 'Boskoop' lub srebrzystych u odmiany 'Silver Knight', niebieskawych u modrzewnicy pospolitej (Andromeda polifolia) 'Blue Ice', z marmurkowatymi plamami u kiścienia Waltera (Leucothoe walteri) odmiany 'Rainbow', lub o barwie czerwono-bordowej w okresie zimy u odmiany 'Zeblid', o żółtych plamach w środku liścia u różanecznika (Rhododendron) odmiany 'Goldflimmer';

• o barwnych młodych przyrostach: różowych u pierisa japońskiego (Pieris japonica) odmiany 'Little Heath' czy karminowo-czerwonych u odmiany 'Red Mill'.
  
  
• Ponadto wśród wrzosowatych można znaleźć wiele mniej znanych ale obficie i pięknie kwitnących roślin: brukentalia ostrolistna (Bruckenthalia spiculifolia), dabecja kantabryjska (Daboecia cantabrica), enkiant dzwonkowaty (Enkianthus campanulatus), kalmia wąskolistna (Kalmia angustifolia), kalmia szerokolistna (Kalmia latifolia) czy pieris kwiecisty (Pieris floribunda).
  
  

Zastosowanie roślin wrzosowatych jest ogromne. Przy zapewnieniu odpowiednich warunków uprawy, mogą znaleźć swoje miejsce w każdym ogrodzie. Ze względu na wspaniałe walory dekoracyjne mają wszechstronne zastosowanie, niemniej jednak najlepiej prezentują się zebrane w grupy. Wówczas efekt kwitnienia lub ciekawej barwy liści jest podkreślony, bardziej wyeksponowany i widoczny z daleka.

Rośliny wrzosowate możemy stosować do:

• tworzenia wrzosowisk – nadają się tu wszelkie gatunki i odmiany należące do rodzaju wrzośców (Erica) oraz gatunki i odmiany wrzosu pospolitego (Calluna vulgaris), brukentalii ostrolistnej (Bruckenthalia spiculifolia), dabecji kantabryjskiej (Daboecia cantabrica), bażyny czarnej (Empetrum nigrum), kalmii wąskolistnej (Kalmia angustifolia), kalmii szerokolistnej (Kalmia latifolia), pierisa japońskiego (Pieris japonica), pierisa kwiecistego (Pieris floribunda), a także azalii i różaneczników drobnokwiatowych: różanecznika gęstego (Rhododendron impeditum), różanecznika krzywozalążniowego (Rhododendron campylogynum);

• tworzenia ogrodów naturalistycznych, w tym leśnych – świetnie będą tu pasowały różaneczniki i azalie wielkokwiatowe oraz odmiany z grupy różanecznika jakuszimańskiego, pachnący różanecznik żółty, według starej nomenklatury azalia pontyjska (Rhododendton luteum), bagno pospolite (Rhododendron tomentosum wcześniejsza nazwa Ledum palustre) oraz wrzosiec bagienny (Erica tetralix);

• obsadzania miejsc ocienionych – drzewami o głębokim systemie korzeniowym (sosny, jodły) - w takich warunkach najlepiej będą rosły odmiany różaneczników wielkokwiatowych;

• wypełniania wolnej przestrzeni na rabatach z roślinami iglastymi oraz zadarniania podłoża – wszystkie krzewinki oraz niewielkie azalie i różaneczniki;

• do ogródków skalnych i alpinariów o kwaśnym odczynie podłoża – Rhododendron impeditum i Rhododendron campylogynum, Empetrum nigrum 'Bernstein' (pędy pięknie przewieszają się z murków skalnych);

• do sadzenia w "pachnących zakątkach" ogrodu – Rhododendron luteum;
  
  
• obsadzania pojemników i tworzenia kompozycji, szczególnie jesiennych – wrzosy pospolite (Calluna vulgaris) odmiany pąkowe (pąki nie otwierają się i bardzo długo utrzymują się na roślinie, nawet przez zimę), Gaulteria mucronata o ozdobnych i długo utrzymujących się owocach, Empetrum nigrum o złotawych pędach przewieszających się z krawędzi donicy;
  
  
• do dekoracji wnętrz – ozdobne z barwnych kwiatów odmiany wrzosów, wrzośców i azalii japońskich oraz ozdobne z owoców odmiany golterii chilijskiej.
  
  

WYMAGANIA ROŚLIN WRZOSOWATYCH
światło, gleba, temperatura

Rośliny wrzosowate mają dosyć specyficzne, i na dodatek, zróżnicowane wymagania. Aby zapewnić im prawidłowy wzrost i rozwój w przydomowym ogrodzie, należy przed zakupem roślin poznać preferencje danego gatunku co do pH podłoża, intensywności światła, wilgotności itp. Trzeba bowiem zdawać sobie sprawę, że zakupione jednocześnie różaneczniki wielkokwiatowe i wrzosy pospolite mają zupełnie inne wymagania, mimo iż należą do tej samej rodziny wrzosowatych i błędem będzie posadzenie ich obok siebie.

Światło

Wymagania świetlne niskich krzewinek z rodziny wrzosowatych są wysokie, dlatego należy sadzić je na miejscach słonecznych. Gatunki o dużych, zimozielonych liściach wymagają stanowisk osłoniętych od silnych promieni słonecznych. Różaneczniki o dużych kwiatach najlepiej rosną w półcieniu wysokich drzew, takich jak: sosny, jodły czy dęby. Na stanowiskach słonecznych lepiej radzą sobie odmiany z grupy różanecznika jakuszimańskiego (mieszańce Rhododendron yakushimanum). Przeważająca większość azalii wielkokwiatowych wymaga miejsc słonecznych, w przeciwieństwie do azalii japońskich, które preferują miejsca półcieniste.

• Najbardziej tolerancyjnymi roślinami wrzosowatymi w stosunku do wymagań świetlnych są: golteria rozesłana (Gaultheria procumbens), spośród azalii japońskich odmiany: ’Melina’, ‘Orlice’, ‘Rokoko’, ‘Rubinetta’, ‘Rubinstern’, ‘Sasava’, ‘Satschiko’, z grupy różaneczników wielkokwiatowych ‘Catharina van Tol’, z grupy mieszańców Forrest’a ‘’Scarlet Wonder’ oraz z grupy różanecznika jakuszimańskiego odmiany ‘Fantastica’, ‘Lumina’ i ‘Schneekrone’.
  
  
• Stanowiska słonecznego wymagają wszystkie odmiany wrzosa pospolitego (Calluna vulgaris). Stanowiska słonecznego do półcienistego wymagają: azalie wielkokwiatowe, z azalii japońskich odmiany ‘Ledicanense’ i ‘Maruschka’, z grupy różaneczników wielkokwiatowych odmiana ‘Torero’, większość odmian różaneczników drobnokwiatowych, różanecznik krzywozalążkowy (Rhododendron campylogynum), różanecznik gęsty (Rhododendron impeditum), modrzewnica pospolita (Andromeda polifolia), brukentalia ostrolistna (Bruckenthalia spiculifolia), dabecja kantabryjska (Daboecia cantabrica), enkiant dzwonkowaty (Enkianthus campanulatus), wrzosiec czerwony (Erica carnea), golteria chilijska (Gaultheria mucronata), kalmia wąskolistna (Kalmia angustifolia), kalmia szerokolistna (Kalmia latifolia), pieris kwiecisty (Pieris floribunda) oraz gatunki z rodzaju Vaccinium (borówka/żurawina).
  
  
• Stanowisk cienistych i półcienistych wymaga większość różaneczników wielkokwiatowych, kiścień Waltera (Leucothoe walteri), pieris japoński (Pieris japonica).
  
  

Gleba

Niezbędnym warunkiem powodzenia w uprawie wrzosowatych jest zapewnienie kwaśnego odczynu podłoża o pH 4-5,5. W warunkach naturalnych rośliny wrzosowate przystosowały się do wzrostu na terenach o bardzo kwaśnym odczynie podłoża (pH nawet poniżej 3,0), dlatego przed posadzeniem roślin w ogrodzie koniecznie trzeba zmierzyć kwasowość gleby.

Większość roślin wrzosowatych dobrze rośnie na glebach stale wilgotnych ale przepuszczalnych, żyznych – z dużą zawartością substancji organicznej (ściółkowanie). Wyjątkiem są wrzosy i wrzośce oraz inne niskie krzewinki, które nie tolerują zbyt dużej wilgotności i częstego podlewania. Wrzosowiska najlepiej zakładać na glebach lekkich i ubogich w składniki pokarmowe. Pozostałe wrzosowate wymagają wyższej wilgotności gleby.

Generalna zasada jest następująca: rośliny zimozielone wymagają wyższej wilgotności podłoża oraz powietrza, a rośliny zrzucające liście na zimę – niższej. O wiele mniejsze wymagania wilgotnościowe mają azalie wielkokwiatowe. Najwyższej wilgotności podłoża wymagają: wrzosiec bagienny (Erica tetralix), bagno zwyczajne (Rhododendron tomentosum) oraz żurawina błotna (Vaccinium oxycoccus), które w naturze porastają torfowiska wysokie i bory bagienne.

Mrozoodporność

Większość dostępnych na rynku roślin wrzosowatych jest w pełni odporna na warunki klimatyczne polski. Szczególnie dużą mrozoodpornością cechują się: modrzewnica pospolita, brukentalia ostrolistna, wrzosiec pospolity, kalmia wąskolistna, pieris kwiecisty, różanecznik gęsty i borówka brusznica.

Sadzenia w miejscach zacisznych i ciepłych oraz zabezpieczenia na zimę wymagają jedynie odmiany: dabecji kantabryjskiej, wrzośca darlejskiego, pierisa japońskiego oraz azalii japońskiej.

Zimozielone różaneczniki, jeśli rosną na stanowisku słonecznym, zaleca się zabezpieczyć na zimę poprzez okrycie krzewów stroiszem lub cieniówką – zapobiega to wysychaniu (transpiracji) roślin w mroźne, słoneczne dni. Zabezpieczając rośliny przed mrozem lub silnym nasłonecznieniem w okresie zimy, należy pamiętać, że nie wolno do tego celu używać materiałów nieprzepuszczających powietrza, takich jak torby i worki foliowe.

SADZENIE ROŚLIN WRZOSOWATYCH
krok po kroku

Właściwy wybór miejsca – gdzie sadzić rośliny wrzosowate?

Przed sadzeniem (a właściwie przed zakupem) roślin należy zapoznać się z wymaganiami poszczególnych gatunków. Grupa wrzosowatych liczy bowiem wiele taksonów znacznie różniących się od siebie wymaganiami uprawowymi. Wybór odpowiedniego miejsca do sadzenia wrzosowatych w ogrodzie ma szczególnie istotne znaczenie w przypadku krzewów zimozielonych.

Gatunki te dobrze czują się w miejscach zacisznych, osłoniętych od wiatru, ocienionych i stale wilgotnych, najlepiej w sąsiedztwie większych drzew i krzewów iglastych. Dlatego też nie zaleca się sadzenia różaneczników wielkokwiatowych na otwartej przestrzeni w nowo założonym ogrodzie, ale dopiero wtedy, gdy ogród trochę „urośnie” i wytworzy mikroklimat, stwarzający optymalne warunki do wzrostu roślin. Pozostałe gatunki o małych liściach, krzewinki oraz azalie wielkokwiatowe nie mają tak specyficznych wymagań i można je sadzić w większości ogrodów.

Terminy sadzenia – kiedy sadzić rośliny wrzosowate?

Większość roślin wrzosowatych jest obecnie produkowana w pojemnikach i sprzedawana w okresie największej atrakcyjności, czyli zwykle kwitnienia. Tak więc wrzośce można kupić zwykle w okresie wiosennym, dabecje – latem, wrzosy – latem i jesienią. Dostępność roślin w szkółce czy centrum ogrodniczym będzie w tym przypadku określać termin sadzenia.

Pozostałe wrzosowate, takie jak różaneczniki, pierisy czy kiścienie, ze względu na ładne ulistnienie, są atrakcyjne przez cały rok i są zwykle dostępne w handlu od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Rośliny sprzedawane w pojemnikach można wysadzać w ciągu całego okresu wegetacyjnego. Należy jedynie pamiętać, że nowo sadzone rośliny są wrażliwe na niedobór wody i należy je w miarę regularnie podlewać do momentu, w którym korzenie przerosną grunt.

Wiosną powinno się sadzić rośliny wrażliwe na mrozy. Dzięki temu uniknie się przemarznięcia rośliny w przypadku ostrej zimy. Rośliny sprzedawane w formie "balotowanej" (z bryłą korzeniową owiniętą siatką, tkaniną jutową) najlepiej sadzić jesienią, tak aby zdążyły się zakorzenić jeszcze przed zimą. Niestety, w naszych warunkach, w formie balotowanej najczęściej są sprzedawane duże okazy różaneczników wielkokwiatowych w okresie wczesnowiosennym. Rośliny te powinny być sadzone jak najszybciej od momentu zakupu, w miejscach cienistych. Jeśli wybrane miejsce w ogrodzie jest półcieniste, rośliny należy dodatkowo ocieniować i podlewać przez cały sezon wegetacyjny.

Przed sadzeniem – przygotowanie roślin i gleby

Przed sadzeniem roślin najbliższy teren należy oczyścić z chwastów, gdyż konkurują one z rośliną uprawną o wodę, składniki pokarmowe, a nawet światło. Szczególnie trzeba pozbyć się chwastów trwałych (takich jak: mniszek lekarski, perz, powój). Najprościej zastosować herbicyd systemiczny o dużym spektrum zwalczania. Oczywiście niewielkie tereny można odchwaścić ręcznie.

System korzeniowy roślin wrzosowatych jest płytki i składa się z bardzo dużej ilości drobnych korzeni. Korzenie wrastają w grunt na niewielką głębokość, za to rozrastają się na boki. Dlatego też miejsce pod wrzosowate powinno być odpowiednio przygotowany. Najczęściej podłoże wymaga zakwaszenia dlatego najpierw należy wykopać dół o głębokości 30-50 cm (im większa roślina tym głębszy dół) i dosyć szeroki, 3-4 krotnie szerszy od bryły korzeniowej (im szerszy, tym lepiej, oczywiście zależy to od liczby sadzonych roślin). Następnie wykopaną ziemię mieszamy z torfem kwaśnym i przekompostowaną korą sosnową (można też dodać kwaśnego kompostu) i wsypujemy z powrotem do dołu. Teraz wystarczy ponownie wykopać łopatką dołki wielkości bryły korzeniowej i umieścić w nich rośliny.

Rośliny wrzosowate nie wymagają specjalnego przygotowania przed sadzeniem. Należy je dobrze nawodnić (najlepiej wstawić do naczynia z wodą na 20-30 minut), gdyż niewielkie rośliny uprawiane w stosunkowo małych pojemnikach mają tendencję do szybkiego przesychania. Po ostrożnym wyjęciu z pojemnika, jeśli bryła jest silnie filcowata i zrośnięta, można ją lekko i delikatnie naruszyć (ponacinać sekatorem) u podstawy.

W przypadku roślin wrzosowatych należy zachować ostrożność przy wyjmowaniu ich z pojemnika, gdyż korzenie są delikatne i łatwo roślinę oderwać od jej systemu korzeniowego. Najlepiej pojemnik odwrócić i wybić z niego roślinę poprzez uderzenie krawędzią o brzeg np. stołu, przytrzymując jednocześnie roślinę drugą ręką. Zapobiega to uszkodzeniu korzeni.

Przy sadzeniu roślin balotowanych nie należy usuwać siatki ani jutowej tkaniny. Tkanina ulegnie naturalnemu rozkładowi w podłożu, podobnie jak siatka, która z czasem przerdzewieje i skoroduje. Umieszczając rośliny w dole należy uważać, by nie uszkodzić dosyć ciężkiej bryły korzeniowej.

Jak sadzić rośliny wrzosowate?

Rośliny sadzi się na tej samej głębokości, na której rosły w pojemnikach lub w gruncie w przypadku roślin balotowanych. Nie należy sadzić roślin głębiej, gdyż po posadzeniu zaleca się ściółkowanie roślin warstwą 3-5 cm ściółki.

W zasadzie nie zaleca się nawożenia przed sadzeniem roślin wrzosowatych. Zbyt duża ilość nawozów może zaszkodzić roślinom wrzosowatym, utrudnić ukorzenianie. Jedynie w przypadku gleb bardzo ubogich i jałowych można dodać kompostu lub niewielką ilość nawozu wolnodziałającego (kilka gramów) i wymieszać z wierzchnią warstwą gleby.

1. W pierwszej kolejności wykopujemy dół i przygotowujemy podłoże (patrz punkt: Przygotowanie dołu do sadzenia) a następnie z powrotem umieszczamy je w dole.
2. Następnie wykopujemy dołek nieco większy od bryły korzeniowej, zasypujemy powstałą przestrzeń między bryłą korzeniową a ścianą dołka i lekko ugniatamy ziemię rękami.
   
   

Po sadzeniu

Rośliny po posadzeniu należy zawsze obficie podlać. Zabieg ten sprawia, że gleba osiada a jej cząsteczki przylegają do korzeni. Dzięki temu roślina może rozpocząć pobierania wody z podłoża.

PIELĘGNACJA ROŚLIN WRZOSOWATYCH
co robić by były zdrowe i piękne

Podlewanie

Podlewanie roślin wrzosowatych jest uzależnione od warunków pogodowych, stanowiska w którym rosną rośliny oraz od uprawianego gatunku.

Najmniejsze wymagania wodne mają niskie krzewinki, przede wszystkim wrzos pospolity. Wrzosy źle rosną na stanowiskach zbyt wilgotnych i nie lubią częstego podlewania. Zbyt częste i obfite podlewanie może doprowadzić do pojawienia się chorób a nawet zamierania roślin. Wrzosy należy podlewać właściwie tylko latem podczas upałów i bezdeszczowej pogody.

Największe wymagania wodne mają zimozielone różaneczniki o dużych kwiatach, a także kiścienie, pierisy i dabecje. Rośliny te należy systematycznie nawadniać by nie dopuścić do zwiędnięcia. Odporne na suszę są azalie wielkokwiatowe. Wprawdzie lepiej rosną, gdy gleba jest stale lekko wilgotna, ale krótszy okres suszy przechodzą bez większych szkód.

W szczególności należy dbać o nawodnienie roślin w pierwszym sezonie po posadzeniu, które nie zdążyły się jeszcze dobrze ukorzenić. Podlewając rośliny należy pamiętać, żeby robić to rzadziej ale obficie. Podlewamy wówczas, gdy widzimy, że podłoże jest przeschnięte. Gdy rośliny zaczynają tracić turgor, należy je niezwłocznie podlać. Najłatwiej podlewać rośliny za pomocą zamontowanych zraszaczy, które w zależności od potrzeb i wydajności, włączamy na okres od pół do jednej godziny. 

W upalne, letnie dni najlepiej podlewać rośliny wieczorem, wówczas woda nie wysycha tak szybko, jak w czasie dnia. Należy unikać podlewania w południe, szczególnie po delikatnych liściach, gdyż może to doprowadzić do poparzeń słonecznych. Dobrym rozwiązaniem jest zainstalowanie linii samokroplujących, które można łatwo ukryć pod ściółką. Wówczas nawadnianie można włączać o każdej porze dnia i nocy, a liście roślin nie są narażone na zamoczenie.

Nawożenie

Rośliny wrzosowate są mało wymagające. Wystarczy zasilać je raz w roku wczesną wiosną. Najlepiej stosować nawozy specjalistyczne dla tej grupy roślin, o kwaśnym odczynie, ale można też zastosować nawozy wieloskładnikowe lub nawozy o spowolnionym działaniu, w dawkach nigdy nie większych, niż zalecane przez producenta. W pierwszym roku po posadzeniu najlepiej w ogóle zrezygnować z nawożenia.

Cięcie

Coroczne cięcie przeprowadza się tylko u wrzosu pospolitego, brukentalii ostrolistnej, dabecji kantabryjskiej, wrzośca czerwonego, wrzośca darlejskiego, wrzośca bagiennego). Cięcie jest zabiegiem koniecznym do utrzymania prawidłowego, ładnego i zwartego pokroju roślin. Przeprowadzamy je zawsze po kwitnieniu, czyli wrzos pospolity i wrzośce kwitnące latem przycinamy późną jesienią lub wczesną wiosną, a wrzośce kwitnące na przedwiośniu w końcu maja, poniżej przekwitniętych kwiatostanów. Do tego celu należy użyć nożyc ogrodniczych lub ostrego sekatora. Pozostałe rośliny wrzosowate przycinamy tylko w razie konieczności, np. usuwając chore lub połamane pędy.

Ochrona przed szkodnikami i chorobami

Większość roślin wrzosowatych jest odporna na szkodniki i choroby. Problemy mogą pojawić się, gdy rośliny rosną w nieodpowiednimi miejscu i mają nieodpowiednie warunki uprawy. Spośród chorób i szkodników najczęściej występują:

• mączniak prawdziwy – najczęściej atakuje azalie wielkokwiatowe, ale może też porażać inne wrzosowate. Choroba objawia się obecnością mączystego nalotu na liściach oraz ich łódeczkowatym zwijaniem. Rośliny należy opryskać środkiem zawierającym substancję czynną z grupy strobilurynowych;

• fytoftoroza – atakuje większość wrzosowatych, objawia się więdnięciem liści od wierzchołka pędu, następnie brązowieniem i zamieraniem pędów i całych roślin. Porażone rośliny należy usuwać i spalić, a sąsiadujące opryskać środkiem fosfonowym;

• szara pleśń – atakuje przede wszystkim wrzosy i wrzośce oraz inne wrzosowate. Choroba ujawnia się właściwie dopiero wtedy, gdy na powierzchni pędów i liści pojawia się szary, pylący nalot. Najczęściej atakuje rośliny zawilgocone – często podlewane od góry lub w czasie deszczowej pogody latem. Porażone rośliny opryskać tymi samymi środkami, które stosuje się na mączniaka;

• mszyce – różnobarwne (zielone, szare, czarne), małe owady żyjące w dużych koloniach na wierzchołkach roślin i na dolnej stronie liści. Wysysają soki roślinne i wydzielają rosę miodową (liście są lepkie i błyszczące). Po zauważeniu szkodników rośliny należy opryskać preparatem kontaktowym z grupy pyretroidów;

• opuchlaki – larwy szkodnika ogryzają szyjkę korzeniową i zjadają drobne korzenie. Uszkodzone rośliny więdną, a następnie zamierają. Wiosną i latem chrząszcze wygryzają zatokowe dziury na obrzeżach liści. Do zwalczania należy stosować środki fosforoorganiczne lub preparat biologiczny Larvanem zgodnie z instrukcją.
  
  

Zabezpieczenie przed zimą

Zabezpieczać na zimę należy gatunki i odmiany wrażliwe na mrozy:

• dabecję kantabryjską,
• wrzosiec darlejski,
• wrzosiec rozpierzchły,
• pieris japoński
• oraz wrażliwsze odmiany azalii japońskiej.
  
  

Najlepszym sposobem jest okrycie roślin gałązkami świerków (stroiszem) lub innych drzew iglastych. Zimozielone różaneczniki zaleca się zabezpieczyć przed silnym nasłonecznieniem w okresie zimowym.

Zabezpieczając rośliny przed mrozem lub silnym nasłonecznieniem w okresie zimy, należy pamiętać, że nie wolno do tego celu używać materiałów nieprzepuszczających powietrza, takich jak torby i worki foliowe.

Ściółkowanie

Ściółkowanie roślin wrzosowatych jest zabiegiem przynoszącym wiele korzyści. Przede wszystkim ogranicza parowanie wody z gleby, ogranicza zachwaszczenie, zabezpiecza system korzeniowy przed przemarzaniem, opóźnia rozwój roślin wiosną ze względu na powolne ogrzewanie się podłoża dzięki czemu rośliny są mniej narażone na przymrozki.

Ponadto ściółkowanie korą sosnową zwiększa zawartość substancji organicznej w glebie i powoduje jej zakwaszenie. Najlepszym materiałem do ściółkowania jest kora drzew iglastych (najczęściej sosnowa) ewentualnie można zastosować torf wysoki. Warstwa ściółki powinna mieć kilka centymetrów grubości. Zbyt cienka warstwa nie zapobiega zachwaszczeniu a zbyt gruba może negatywnie wpływać na rozwój roślin.

Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich zszp.pl Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na: e-katalogroslin.pl