Spis treści
Rabaty preriowe lub obsadzone wyłączne wysokimi kępami traw ozdobnych są niezwykle efektowne od późnego lata aż do zimy, ale niektórym mogą wydawać się nieco monotonne. Poza tym wczesną wiosną, po przycięciu kęp do ziemi przez dłuższy czas w miejscach, gdzie rosną wyłącznie trawy ozdobne niewiele się dzieje. Tej grupie roślin źle służą również silne wiatry oraz bardzo śnieżne zimy, ponieważ delikatne źdźbła na skutek zalegania ciężkiego śniegu mogą się połamać.
Istnieje spora grupa roślin, m.in. bylin, które mają wydłużone liście, tworzą kępy i do złudzenia przypominają trawy ozdobne. Poza tym niektóre są zimozielone lub mają niezwykle dekoracyjne, duże kwiaty.
Dlatego zanim wybierzesz się na zakupy po miskanty, rozlenice czy kostrzewy, sprawdź, czy poniższe gatunki nie sprawdzą się lepiej w twoim ogrodzie i nie będą łatwiejsze w uprawie od popularnych, lecz nieco kapryśnych traw ozdobnych.
Poznaj 9 zamienników traw ozdobnych
KONWALNIK (OPHIOPOGON)
To bylina należąca do rodziny szparagowatych. Do złudzenia przypomina niską trawę ozdobną – ma wąskie liście i tworzy niezbyt zwarte kępy. Doskonale rośnie w zarówno w słońcu, jak w półcieniu. Ma niewielkie wymagania w stosunku do podłoża – znosi dobrze suszę, choć lepiej rozrasta się, gdy ziemia jest lekko wilgotna. Zielony konwalnik japoński (O. japonicus) – zdjęcie nr 1 – jest świetną rośliną do zadarniania, a konwalnik płaskopędowy (O. planiscapus) 'Nigrescens' – zdjęcie nr 2 – ma ciemne liście, które można wykorzystać do oryginalnych zestawień na rabatach, np. z bylinami o niebieskich czy różowych kwiatach. Kwiaty konwalników są niepozorne.
TRZYKROTKA (TRADESCANTIA)
Niewielkimi wymaganiami i trawiastymi liśćmi charakteryzują się również trzykrotki. W ogrodach można uprawiać osiągającą do 50 cm wysokości trzykrotkę wirginijską (T. virginiana) lub nieco wyższą i bardziej popularną trzykrotkę Andersona (T. x andersoniana). Zaletą trzykrotek jest to, że mogą rosnąć zarówno w półcieniu, jak i w cieniu, a latem zakwitają na fioletowo, niebiesko, biało, różowo lub żółto, w zależności od odmiany.
GOŹDZIK SINY (DIANTHUS GRATIANOPOLITANUS)
Ta bylina należąca do rodziny goździkowatych ma srebrzyste ulistnienie, podobne do kostrzewy sinej, ale tworzy kobierce, a nie zwarte kępy. Osiąga tylko 15 cm wysokości, więc sprawdza się na skalniakach, na obrzeżach rabat i w małych ogrodach. Liście goździka sinego nie są tak sztywne jak u kostrzewy, ale miękkie i przyjemne w dotyku. Ponadto w maju i czerwcu goździki kwitną – na różowo lub biało, a ich kwiaty przyjemnie pachną.
JUKA KAROLIŃSKA (YUCCA FILAMENTOSA)
To zupełnie przeciwieństwo goździka sinego, który znajduje się na zdjęciach powyżej. Juka ma ostre, dość szerokie i sztywne, zimozielone liście i tworzy wyraźne rozety liści. Rozety mogą mieć ok. 70 cm wysokości. Roślina ta dobrze znosi okresy suszy. Doskonale rośnie na słonecznych stanowiskach. Po kilku latach uprawy latem bardzo efektownie zakwita. Ze względu na wyrazisty pokrój i szablaste liście świetnie nadaje się na eksponowane stanowiska. Jukę można stosować w kompozycjach zamiast dość ekspansywnej trawy – wydmuchrzycy piaskowej.
SKRZYP (EQUISETUM)
Skrzypy ozdobne to ciekawa, mało znana grupa roślin należących do rodziny skrzypowatych. Ze względu wzniesiony pokrój, ładne, podobne do bambusów pędy, przyciągają uwagę. Są jednak dość ekspansywne, więc niektóre gatunki wymagają sadzenia w koszach; wtedy łatwiej jest kontrolować ich wzrost. Wśród ozdobnych gatunków skrzypów warto zwrócić uwagę na skrzyp zimowy (E. hyemale) – na zdjęciu powyżej. Jest to gatunek odporny na mrozy i żywo zielony. Nadaje nadwodnym kompozycjom nieco orientalnego charakteru.
TURZYCA (CAREX)
Turzyce, nieraz zaliczane do traw, należą do rodziny ciborowatych i różnią się od pospolicie uprawianych traw budową liści i kwiatów. Turzyce nie tworzą wiech, takich jak kostrzewy czy miskanty. Poza tym świetnie rośną w półcienistych i cienistych miejscach, np. pod krzewami i między bylinami. Warto zwrócić uwagę na zimozielone gatunki turzyc, np. turzycę oszimską (C. oshimensis) – zdjęcie nr 1 oraz turzycę Morrowa (C. morrowii) – zdjęcie nr 2. Rośliny te mają przewisające liście, rozrastają się łatwo i są tolerancyjne w stosunku do podłoża. Dostępnych jest wiele ciekawych odmian o różnym zabarwieniu liści.
LIRIOPE SZAFIRKOWATA (LIRIOPE MUSCARI)
Mało znana bylina o dość szerokich, wydłużonych liściach. Tworzy kępy do 40 cm wysokości. Nadaje się na miejsca półcieniste i do sadzenia między innymi bylinami. Późnym latem liriope zakwita na fioletowo – ma oryginalne, wydłużone kłosy. Liriope można sadzić na brzegach zbiorników wodnych, ponieważ lubi wilgotne podłoże. Ten gatunek nadaje się również do sadzenia w cieniu drzew. Ma zimozielone liście. Jesienią, po przekwitnieniu roślina zawiązuje kuliste nasiona.
LILIOWIEC (HEMEROCALLIS)
To bylina tworząca szerokie kępy. Ma wydłużone, miękkie w dotyki liście i jest efektowna od późnej wiosny. Na słonecznych rabatach i żyznym podłożu może być uzupełnieniem rabat z trawami ozdobnymi, ale też innymi kwitnącymi roślinami. Nadaje się na środek i brzeg kompozycji. Kolorowe, jadalne kwiaty liliowców są wyjątkowo dekoracyjne.
LIATRA KŁOSOWA (LIATRIS SPICATA)
To roślina cebulowa, dorastająca do ok. 1 m wysokości i zimująca w gruncie. Pochodzi z terenów preriowych i lubi słoneczne lub lekko zacienione miejsca w ogrodzie. Liatra wytwarza kępy; ma delikatne, trawiaste liście i dopiero w lipcu zakwita na fioletowo. Nadaje się na suche podłoża, na rabaty naturalistyczne i nowoczesne, a także urządzone w stylu śródziemnomorskim.
Tekst: Małgorzata Wójcik, zdjęcia tytułowe Beenis, jolly, ANGHI / AdobeStock, Małgorzata Wójcik
Jesienne kwiaty 
Dzikie zwierzęta 
Ochrona przed mrozem 
Iglaki 
Owoce 
Warzywa 
Trawy ozdobne 
Ptaki 
Filmy ogrodnicze 
