Pomimo że ogrody naszych babć, każdego roku wyglądają inaczej, mają wiele cech wspólnych. Wyróżniają się misz-maszem i pozornym chaosem. Jest w nich po trochu wszystkiego. Łączy je jedno: niektórych gatunków po prostu nie może zabraknąć!
Jakie rośliny spotkamy w każdym babcinym ogródku? Jakie możemy nazwać kwiatami w stylu retro?
Ogród babci kojarzy się z przepięknymi, barwnymi rabatami, gęsto obsadzonym terenem wzdłuż ogrodzenia (najczęściej to był drewniany płot), a także roślinami sadzonymi przed wejściem do domu czy ganku. Babcie, mimo słabego dostępu do fachowej literatury, znały swoje rośliny jak nikt inny. Korzystały z wiedzy pokoleniowej, a także własnego, bogatego doświadczenia. Wiele gatunków, które chętnie uprawiały, robi furorę do dziś. Bardzo często są wpisane w styl ogrodu rustykalnego bazujący na tradycji wiejskiej.
Rabaty naszych babć to był istny, wielogatunkowy misz-masz. Wynikało to m.in. ze słabszego dostępu do roślin, wzajemnej wymiany i samodzielnego rozmnażania. Corocznym obowiązkiem był zbiór nasion, zwłaszcza dotyczyło to popularnych roślin jednorocznych. Poniższe gatunki spotykało się niemal w każdym ogrodzie.
Cynia wytworna (Zinia elegans)
To jedna z królowych rabat. Zachwyca bogactwem barw kwiatów (białe, żółte, pomarańczowe, różowe, czerwone i fioletowe) oraz długim okresem kwitnienia (od lipca do września). Osiąga do 1 m wysokości. Cynie stanowiły ważną pozycję w rabatach babć, a dodatkowo były (i są) cenione jako kwiat cięty.
Rośliny zwracają na siebie uwagę licznymi, błękitno-żółtymi, drobnymi kwiatami. Kwitną latem. Mają niewielkie rozmiary, zwykle do 25 cm wysokości. Babcie chętnie sadziły je na obrzeżach kwietników i rabat. Niezapominajki często były uprawiane losowo, kępkami po kilka.
To kolejna zróżnicowana grupa różniąca się wysokością (od 20 do 200 cm), kształtem i wielkością kwiatów, a także ich barwą. Babcie chętnie z nich korzystały dekorując różne części ogrodu. Jedyny mankament – rośliny trzeba przed nadejściem zimy wykopać i przechowywać w chłodnym miejscu.
Roślina jednoroczna wytwarza piękne ciemnożółte lub pomarańczowe kwiaty. Często rozmnaża się z samosiewu. Kwitnie od końca wiosny do końca lata. Zwykle osiąga ok. 50 cm wysokości. To gatunek, którego nie mogło zabraknąć w babcinym ogrodzie. Babcie chętnie wykorzystywały nagietka także w celach leczniczych i kosmetycznych.
To jedna z nielicznych „babcinych” roślin, które obecnie straciły na znaczeniu i są nieco zapomniane. Atutem firletki są dość duże kwiatostany (wierzchotki) złożone z kilkudziesięciu czerwonych kwiatów. Ma średni wzrost, zwykle nie przekracza 100-120 cm wysokości.
Przy płotach i siatkach, a także blisko wejścia do domu babcie sadziły rośliny wysokie oraz pnące. Poniższe gatunki zdobiły większość ogrodów.
Ostróżka ogrodowa (Delphinium cultorum)
byliny dorastają nawet do 2 m wysokości. Wytwarzają dłoniasto-pierzaste liście. Kwitną od czerwca do września, powtarzają kwitnienie. Tworzą długie, wiechowate kwiatostany. Babcie uprawiały rośliny kwitnące głównie na biało i niebiesko. Dziś wybór jest większy. Przykładem jest m.in. 'Flamenco', która wytwarza kwiaty pełne o barwie purpury przechodzącej w róż.
To roślina dwuletnia osiągająca do 2,5 m wysokości. Jest powiązana ze stylem rustykalnym. Babcie uprawiały ją przy płotach, gankach, a także za domem. Jej zaletą jest różna barwa kwiatów. Poszczególne odmiany kwitną na biało, różowo, łososiowo a także ciemnopurpurowo (prawie czarno).
Roślina dobrze „pnie się” na siatce, ale babcie uprawiały ją także przy drewnianych płotach. Stanowi piękną dekorację, a jednocześnie urzeka intensywnym, przyjemnym zapachem. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Motylkowe kwiaty mają barwę białą, różową, żółtą, pomarańczową lub niebieską. Po kwitnieniu zawiązują strąki.
Spis treści
Jesienne kwiaty 
Dzikie zwierzęta 
Ochrona przed mrozem 
Iglaki 
Owoce 
Warzywa 
Trawy ozdobne 
Ptaki 
Filmy ogrodnicze 
