Bylica luizjańska Artemisia ludoviciana

Bylica luizjańska (Artemisia ludoviciana) | To wyjątkowy gatunek rośliny o srebrzystych liściach pochodzący z suchych stepów Ameryki Północnej. Ta niezwykła bylina nie tylko swoimi jasnymi liśćmi ale też żółtymi, koszyczkowymi kwiatami. Jest łatwa w uprawie, wymaga słonecznego stanowiska i przepuszczalnej gleby, oferując w zamian spektakularne ozdoby i szybki wzrost. Idealna dla każdego, kto pragnie dodać swojemu ogrodowi preriowego charakteru bez wysiłku. Dowiedz się więcej o jej uprawie, wymaganiach i wyjątkowych odmianach.
Posłuchaj
00:00
1
Dekoracyjność: ulistnienie
Gleba: przepuszczalna, małe wymagania glebowe
Kolor kwiatów: żółte
Kwiatostan: koszyczek kwiatowy
Odczyn gleby: obojętna
Owoce: niełupka
Pokrój: wyprostowany, kępy, wzniesiony
Zapach: liście
Wysokość: 1 m
Okres kwitnienia: VIII, IX
Wilgotność: gleba umiarkowanie sucha
Stanowisko: słońce
Zastosowanie: nasadzenia naturalistyczne, ogrody przydomowe, roślina lecznicza, ogrody wiejskie, skalniaki, rabaty
Spis treści
Opis rośliny Wymagania i uprawa Pielęgnacja Szkodniki i choroby Zastosowanie Wybrane odmiany

Bylica luizjańska (Artemisia ludoviciana), nazywana też piołunem srebrzystym lub szałwią preriową, to kłączowa bylina z rodziny astrowatych (Asteraceae). Gatunek pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie zasiedla kamieniste, żwirowate zbocza i suche prerie, jednak jest też uprawiany w wielu innych rejonach świata jako roślina ozdobna.

Wygląd bylicy luizjańskiej

Bylica luizjańska to duża roślina, która może dorastać do ok. 1 m wysokości. Początkowo tworzy nad ziemią rozety pierzastych, odziomkowych liści, z pomiędzy których wyrastają wzniesione, sztywne, rozgałęzione pędy, pokryte naprzeciwległymi parami wąskich, wydłużonych, lancetowatych liści. Zarówno pędy jak i liście pokryte są miękkim, srebrzystoszarym kutnerem i po roztarciu lub potrąceniu wydzielają ziołowy aromat.

Bylica luizjańska kwitnie w drugiej połowie lata, w sierpniu i wrześniu, wydając drobne, żółte, koszyczkowe kwiaty, zebrane na szczytach pędów w luźne, wiechowate kwiatostany. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w owłosione torebki nasienne, wypełnione ciemnymi nasionami (niełupki).

Ze względu na podziemne rozłogi, bylica szybko się rozrasta i może być ekspansywna.

Wymagania i uprawa bylicy luizjańskiej

Bylica luizjańska oczekuje bardzo słonecznego stanowiska i przepuszczalnej, niezbyt żyznej, suchej, a nawet kamienistej gleby, najlepiej o obojętnym lub zasadowym odczynie pH. Jest bardzo wrażliwa na wodę zalegającą w okolicy jej korzeni, dlatego nie może być uprawiana na glebach ciężkich i gliniastych. Słabo rośnie także w miejscach zacienionych, gdzie traci srebrzyste ubarwienie liści. Jest natomiast dostatecznie mrozoodporna i nie wymaga zimowego okrycia.

Gatunek doskonale rozmnaża się za pomocą siewu nasion (daje też samosiew), jednak odmiany ozdobne poleca się rozmnażać przez podział dorosłych egzemplarzy, sadzonki pędowe lub odrosty korzeniowe.

Pielęgnacja bylicy luizjańskiej

Bylica luizjańska nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Wytrzymuje przejściowe susze (w naturze porasta suche tereny), dlatego podlewamy ją dopiero, gdy jest taka potrzeba.

Ważne! Nie oczekuje też nawożenia, szczególnie azotowego, które może nawet prowadzić do jej obumarcia.

Szkodniki i choroby bylicy luizjańskiej

Bylica luizjańska rzadko pada ofiarą chorób, może natomiast być atakowana przez mszyce. Rośliny uprawiane na zbyt wilgotnym podłożu, mogą też zagniwać i obumierać.

Zastosowanie bylicy luizjańskiej

Bylica luizjańska ze względu na srebrzystoszary kolor liści, może być wspaniałą ozdobą każdego ogrodu, rozjaśniając zbyt ciemne kompozycje rabatowe i podkreślając wyraziste barwy kwiatów. Doskonale komponuje się z szałwią omszoną, lawendą wąskolistną, rudbekiami, jeżówkami, rozchodnikiem okazałym, tojeścią kropkowaną, bodziszkami, przetacznikami, perowskiami, mikołajkami, krwawnikami, a także z krzewami iglastymi jak np. jałowce. Świetnie sprawdza się w ogrodach śródziemnomorskich i preriowych, ale też na skalniakach.

Ze względu na rozłogowy charakter wzrostu, bylica luizjańska jest rośliną ekspansywną, dlatego wymaga stałego nadzoru lub posadzenia w zadołowanej donicy, która ograniczy jej niekontrolowane rozrastanie się. Może być też doskonalą rośliną okrywową, wypełniającą puste miejsca na suchych, słonecznych, rozległych rabatach.

Bylica luizjańska, choć głównie ceniona za swoje walory ozdobne, znajduje również zastosowanie jako zioło w tradycyjnej medycynie ludowej, wykorzystywana do łagodzenia dolegliwości trawiennych i jako środek przeciwzapalny. Suszone liście i kwiaty bywają używane do przygotowywania naparów i maści. Ponadto, ze względu na intensywny, ziołowy aromat, bylica luizjańska jest cenionym składnikiem naturalnych kadzideł, wykorzystywanych do oczyszczania powietrza i tworzenia relaksującej atmosfery w pomieszczeniach.

Wybrane odmiany bylicy luizjańskiej


Zdjęcia: michiel, nikolettamuhari, Helen, JoannaTkaczuk

Obserwuj
Autor
Katarzyna Józefowicz Katarzyna Józefowicz

Jej pasja to rośliny, a zajmowanie się własnym ogrodem daje jej największą satysfakcję. Dzieli się z Wami swoim doświadczeniem.

Artykuły autora Wszyscy autorzy
Sekrety pięknych storczyków. Eksperci radzą, jakie produkty wybrać do codziennej pielęgnacji
Komentarze

Sekrety pięknych storczyków. Eksperci radzą, jakie produkty wybrać do codziennej pielęgnacji
To się przyda
Tagi
Najnowsze treści