Runianka japońska to niska, zwarta krzewinka o zawsze zielonych liściach. Rozrasta się dzięki podziemnym rozłogom, ale nie jest ekspansywna. Pędy rośliny są nagie, zielone i mięsiste, dorastają do 20 centymetrów wysokości.
Runianka japońska (Pachysandra terminalis) ‘Variegata’ ma liście srebrzystozielone, matowe, na brzegach z białym marginesem o nieregularnej szerokości. Drobne, białe kwiaty rozwijają się w maju i są zebrane w szczytowe, wyprostowane, kłosokształtne grona, do pięciu centymetrów długości. Owoce bardzo rzadko zawiązują się w naszym klimacie, są to kuliste, białe pestkowce.
Uprawa i wymagania
Runianka preferuje żyzne, próchnicze, wilgotne gleby z dobrym drenażem. Najlepiej rośnie w miejscach półcienistych i cienistych. Nie wymaga nawożenia, podlewania ani odchwaszczania (zwarty dywan nie pozwala na rozwój chwastów), ponadto jest w pełni mrozoodporna.
Gdzie posadzić?
Ponieważ runianka japońska zachowuje walory dekoracyjne przez cały rok jest często stosowana w zieleni parkowej i osiedlowej.
Ta mało znana, ale cenna roślina najlepiej prezentuje się sadzona w dużych grupach, tworzących wyraziste plamy, dzięki białemu obrzeżeniu liści nieco rozjaśniające kompozycje. Ciekawie wygląda przy brzegach ścieżek, ogrodowych alejek albo nad brzegami strumieni.
Jest niezastąpiona przy umacnianiu ocienionych zboczy – stabilizuje je, chroniąc glebę przed erozją i rozmywaniem w trakcie obfitych opadów deszczu. Nadaje się do tworzenia bylinowych kwietników, komponując się m.in. z funkiami, pragnią syberyjską oraz ułudką wiosenną. Z powodzeniem może być uprawiana w dużych pojemnikach na tarasach i balkonach.
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na: e-katalogroslin.pl |