Pragnia syberyjska (Waldsteinia ternata) to niewielka bylina z rodziny różowatych (Rosaceae). Czasem można ją spotkać pod nazwą złota truskawka. Roślina zasiedla wilgotne lasy Europy Wschodniej i Środkowej oraz wschodniej Azji, ale często bywa też uprawiana w ogrodach.
Pragnia osiąga ok. 20 cm. wys., ale za pomocą podziemnych klaczy i naziemnych rozłogów mocno się rozrasta, przybierając płożący, dywanowy pokrój. Jej duże, wyrastające w rozetach liście, złożone są z trzech romboidalnych, powcinanych, zielonych listków z ząbkowanymi brzegami – przypominają liście poziomki.
Roślina kwitnie wiosną od kwietnia do czerwca, wydając mnóstwo pojedynczych kwiatów. Są one pięciopłatkowe, jaskrawożółte, osadzone na cienkich, dość długich łodyżkach. Tworzą luźne, wierzchotkowe kwiatostany złożone z kliku sztuk. Każdy kwiat posiada talerzowato rozłożone płatki i wypukły środek, wypełniony licznymi pręcikami. Jeśli kwiaty zostaną zapylone, rozwiną się z nich mięsiste, okrągłe, podobne do poziomek, ale niejadalne owoce.
Wymagania i uprawa
Pragnia syberyjska to wyjątkowo tolerancyjna i mało wymagająca roślina. Najlepiej czuje się na półcienistych lub cienistych stanowiskach i przepuszczalnych, próchniczych, lekko wilgotnych glebach, ale poradzi sobie też w mniej sprzyjających warunkach – zniesie przejściową suszę i słabe podłoże. Preferuje jasny półcień (wtedy najobficiej kwitnie), ale da sobie radę też w słońcu.
Jest wybitnie mrozoodporna, gdyż potrafi przetrwać "syberyjskie" mrozy nawet do -40°C. Nie jest też podatna na ataki chorób i szkodników.
Roślina mocno się rozrasta, dlatego najłatwiej rozmnożyć ją przez podział lub sadzonki pędowe.
Zastosowanie
Pragnia w ogrodzie doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa, także na trudnym terenie. Pięknie wygląda posadzona na skarpie przy schodach, na murkach lub na skalniakach. Może też zastąpić trawnik w jasnym cieniu pod drzewami, tworząc z czasem gęsty, zielony dywan. Ładnie prezentuje się również w pobliżu oczka wodnego.
Może być zestawiana z kwitnącymi o tej samej porze roku tulipanami, narcyzami, niezapominajkami, skalnicą Arendsa czy żagwinem. Doskonale sprawdza się w ogrodach naturalistycznych i leśnych. Pozostawiona bez kontroli na małych powierzchniach, może stać się inwazyjna.
Wybrane odmiany
- 'Variegata' – odmiana o pstrych liściach
Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Wouter Hagens/Wikimedia Commons, vblinov/Depositphotos, KRiemer, Hans Braxmeier/Pixabay