Nazwa rośliny pochodzi od Georga Arendsa, który ją wyselekcjonował. Kryje się pod nią grupa, różnych hybryd czterech gatunków skalnic – skalnicy darniowej (S. exarata), mchowej (S. hypnoides), zwodniczej (S. rosacea) i S. moschata.

Skalnica Arendsa ma pokrój kępiasty – tworzy gęste, zwarte, zimozielone poduszki i osiąga do 20 cm wysokości. Liście są drobne, klinowate, trójdzielne o żywozielonej barwie. Mogą być mocno pomarszczone.

Drobne, pięciopłatkowe kwiaty wyrastają na długich pędach tworząc wiechowate kwiatostany. Występują w barwach białych, różowych lub czerwonych. Skalnica Arendsa kwitnie od maja do czerwca.

Wymagania i uprawa

Bylina ma nieduże wymagania dotyczące stanowisk i żyzności podłoża. Lubi stanowiska silnie słoneczne, ale może rosnąć także w częściowym zacienieniu. Optymalne są gleby przepuszczalne, próchniczo-piaszczyste, umiarkowanie zasobne w składniki pokarmowe. Gatunek znosi jednakże także jałowe, kamieniste lub piaszczyste podłoża. Dobrze wytrzymuje susze i jest dostatecznie mrozoodporny.

Podlewanie jest konieczne tylko w czasie długotrwałych susz. Nawożenia lepiej unikać, ponieważ gatunek bardzo nie lubi zasolenia podłoża (szczególnie unikajmy nawożenia mineralnego azotem).

Zabiegi pielęgnacyjne ograniczają się do regularnego odchwaszczania, usuwania obumarłych rozet i przekwitłych kwiatostanów.

Roślinę łatwo można rozmnażać przez podział kęp. Zabieg najlepiej wykonywać w okresie letnim, po przekwitnięciu.

Zastosowanie

Skalnicę Arendsa sadzi się głównie na skalniakach, alpinariach lub na słonecznych rabatach, gdzie świetnie prezentuje się posadzona na ich obrzeżach. Roślina dobrze czuje się wśród kamieni oraz w szczelinach murów. Tworzy efektowne kompozycje z rozchodnikami, rojnikami, żurawkami i turzycami.

Polecane odmiany

• 'Alpino Early Picotee' (zdj. 1, 2)
• 'Schneeteppich' – bardzo zwarty pokrój, białe kwiaty

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Małgorzata Wójcik, Hedwig Storch/CC BY-SA 3.0/Wikimedia Commons, Hans Braxmeier/Pixabay