Co na podjazd...
Nawierzchnia podjazdu musi mieć większą wytrzymałość niż nawierzchnia ścieżek. Można na nią zastosować betonowe płyty ażurowe albo zamówić nawierzchnię z betonu odciskanego.
Fot. Polbruk, Bautech | |
Wielkość betonowych płyt ażurowych to najczęściej 40 x 60 cm. Produkowane są w różnych kolorach. Nawierzchnia z betonu odciskanego może imitować materiały naturalne: nawierzchnię z desek, płyt kamiennych czy z cegły |
BETONOWE PŁYTY AŻUROWE
Nadają się na podjazdy do domów jednorodzinnych i innych miejsc o niewielkim ruchu pojazdów. W otworach płyt może rosnąć trawa lub odporne na deptanie rośliny zadarniające, jak karmnik ościsty czy macierzanka piaskowa. Otwory płyt można też też wypełnić żwirem.
BETON ODCISKANY
Wykonanie nawierzchni z betonu odciskanego (nazywanego także stemplowanym, fakturowanym lub matrycowanym) najlepiej zlecić wyspecjalizowanej firmie. W miejscu podjazdu i ścieżki układa ona beton klasy B25 zbrojony włóknami polipropylenowymi. Beton ten barwi się powierzchniowo na wybrany kolor, a następnie nanosi barwiony utwardzacz i odciska stemplem wzór.
...a co na ścieżkę
Wybór materiałów na nawierzchnie ścieżek ogrodowych jest większy niż na podjazdy. W ogrodzie można łączyć różne ich rodzaje, choć warto w tym zachować umiar.
PŁYTY BETONOWE
Podobnie jak kostka brukowa, mogą mieć powierzchnię gładką lub chropowatą, płukaną, z widocznymi grubszymi ziarnami naturalnego kruszywa, dzięki czemu ułożona z nich nawierzchnia jest szorstka i nieśliska. Są też płyty o powierzchni tłoczonej, imitującej kamień łupany czy kostkę kamienną, lub ze ściętymi krawędziami.
Płyty można układać jedna przy drugiej lub w odstępach – w trawie lub nawierzchni ze żwiru. Płyty nietrudno samodzielnie ułożyć, jeśli nie są zbyt duże i nie wymagają cięcia.
Fot. Semmelrock
Nawierzchnia z płyt kamiennych nie musi mieć obrzeży. Duże płyty lepiej wyglądają w dużym ogrodzie. Płyty betonowe mogą być prostokątne lub kwadratowe, w różnych kolorach (czerwone, zielone czy szare). |
PŁYTY KAMIENNE
Mogą być łamane, o nieregularnych kształtach, lub cięte (kwadratowe, prostokątne). Można zastosować bardzo trwałe płyty z granitu, bazaltu lub sjenitu lub mniej trwałe, podatne na ścieranie i uszkodzenia – z piaskowca lub wapienia.
Płyty kamienne można układać obok siebie z kilkucentymetrowymi przerwami, w których sieje się trawę (taka nawierzchnia wtapia się w trawnik) lub sypie żwir.
PODKŁADY KOLEJOWE
Oryginalne podkłady pozyskiwano dawniej z rozbiórki torów kolejowych. Były bardzo trwałe dzięki zaimpregnowaniu kreozotem zabezpieczającym przed butwieniem i szkodnikami, ale długie lata wydzielały drażniący zapach. Do budowy nawierzchni ogrodowych lepiej więc stosować przypominające podkłady kolejowe impregnowane belki drewniane, które można kupić w centrach ogrodniczych.
Nowością na rynku są elementy na nawierzchnie, które do złudzenia przypominają drewniane podkłady kolejowe, a wykonane są z barwionego betonu. Są one bardzo trwałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Na ścieżce można je układać na styk bądź luźno, a resztę powierzchni obsiać trawą lub pokryć warstwą kruszywa.
Ze sztucznych podkładów kolejowych można wykonać ścieżkę, palisadę lub obrzeże rabaty kwiatowej. |
"PARKIET" BETONOWY
Nowością na rynku są także elementy na nawierzchnie ogrodowe, które wyglądają jak parkiet z drewna sosnowego. Elementy te wykonane są z betonu, więc są bardzo trwałe.
BRUK DREWNIANY
Nieco śliskie po deszczu są ciągi komunikacyjne z klocków drewnianych lub okrąglaków pociętych na krążki. Na nawierzchnie drewniane stosuje się najczęściej drewno sosnowe lub dębowe.
Trwałość bruku drewnianego jest znacznie mniejsza niż kostki betonowej, ale można ją zwiększyć przez zastosowanie drewna impregnowanego.
„Parkiet” betonowy nadaje się na nawierzchnie tarasów, ścieżek, a także na stopnie schodów ogrodowych. |
Bruk drewniany można wykonać samemu, tnąc pień drzewa na plastry grubości około 20 cm, a następnie zaimpregnować je. Jeśli grunt jest mało przepuszczalny, elementy trzeba ułożyć na 10–15 cm warstwie żwiru. Do równego poziomu należy je dobić specjalnym młotkiem gumowym. Nawierzchnię z bruku drewnianego powinno się ograniczyć obrzeżami (pasują do niej podkłady kolejowe). Przestrzenie pomiędzy elementami drewnianymi można wypełnić kruszywem, wsypać między nie piasek lub ziemię i zasiać trawę.
Na nawierzchni ze żwiru lub małych kamieni zazwyczaj nie tworzą się kałuże, gdyż woda dobrze przesiąka w głębsze warstwy podłoża. |
KRUSZYWA
Ścieżki w ogrodzie można wykonać z kruszyw takich jak żwir, grys, kliniec, tłuczeń czy pospółka. Z 1 tony żwiru można ułożyć ok. 10 m2 nawierzchni. Wadą nawierzchni żwirowych jest zarastanie roślinnością, którą trzeba z nich systematycznie usuwać.
Ścieżkę żwirową można usypać samodzielnie. Warto użyć kruszywa o nieregularnych krawędziach, ponieważ dobrze się klinuje. Wskazane jest ograniczenie zarysów ścieżki obrzeżami.
Otoczaki. Otoczaki na nawierzchnię ogrodową muszą być choć z jednej strony płaskie i tą płaską powierzchnią kieruje się poszczególne kamienie w dół. Z tony otoczakówzależnie od ich rozmiarów można ułożyć od 10 do 15 m2 nawierzchni.
Tekst: Małgorzata Cuch