Dzwonek dalmatyński (Campanula portenschlagiana)

Dzwonek dalmatyński (Campanula portenschlagiana) to niewysoka bylina z rodziny dzwonkowatych. Gatunek pochodzi z górzystych rejonów Chorwacji (Dalmacja), ale jest też powszechnie uprawiany w wielu innych rejonach świata jako atrakcyjna roślina ozdobna.

Roślina dorasta do zaledwie 10-20 cm tworząc gęstą kępkę, złożoną z licznych, rozgałęzionych, cienkich, ulistnionych, częściowo wzniesionych, a częściowo pokładających się pędów. Roślina rozwija dwa rodzaje liści: liście odziomkowe, które są długoogonkowe, sercowate, mocno ząbkowane, lekko pofalowane na brzegach i zebrane tuż nad ziemią w gęstą rozetę oraz liście łodygowe, mniejsze, bardziej zaokrąglone, słabiej ząbkowane i osadzone na krótkich ogonkach lub bezogonkowe.

Dzwonek dalmatyński kwitnie wczesnym latem (VI-VII/VIII), tworząc w kątach liści nieduże, pojedyncze lub zebrane po kilka w niewielkie pęczki dzwonkowate, pięciopłatkowe, niebieskofioletowe, miododajne kwiaty, których płatki w górnej części są rozłożyste i lekko wywinięte na zewnątrz. Na dobrym stanowisku roślina kwitnie bardzo obficie, niemal całkowicie pokrywając się masą kwiatów.

Dzwonek dalmatyński posiada kępiasty, poduszkowy pokrój, ale rozrasta się na boki za pomocą podziemnych rozłogów, dlatego może być znakomitą rośliną okrywową.

Wymagania i uprawa

Dzwonek dalmatyński jest górską byliną, dlatego w uprawie preferuje słoneczne, ciepłe stanowiska i umiarkowanie żyzne, lekko wilgotne, przepuszczalne, lekkie, dobrze zdrenowane, a nawet kamieniste gleby, najlepiej o obojętnym lub zasadowym odczynie pH. Roślina dobrze znosi suszę, ale podczas przedłużających się, gorących okresów bezdeszczowych należy ją podlewać.

Po pierwszej fali kwitnienia warto przyciąć kępy na wys. ok. 10 cm. ponad ziemią, dzięki czemu roślina wypuści więcej nowych pędów i powtórnie zakwitnie, choć nie tak obficie jak za pierwszym razem, zakwitnie we wrześniu.

Po przycięciu dobrze jest dodatkowo zasilić roślinę biohumusem lub wieloskładnikowym nawozem dla roślin kwitnących.

Roślina mimo swojego pochodzenia jest w pełni mrozoodporna i nie wymaga zimowego okrycia. Musi mieć natomiast zapewnione dobrze zdrenowane podaże, gdyż źle znosi wodę zalegającą w okolicy korzeni.

Dzwonek dalmatyński doskonale rozmnaża się przez podział kęp (wiosną) i sadzonki pędowe, ale gatunek może być też rozmnażany przez wysiew nasion.

Zastosowanie

Dzwonek dalmatyński to dokonała roślina skalniakowa. Idealnie nadaje się do sadzenia na murkach, skalniakach, między kamieniami, obok kamiennych schodów, pod murami i w ogródkach żwirowych. Nadaje się też na obwódki wzdłuż ścieżek i chodników, a także do uprawy w pojemnikach na balkonach i tarasach.

Na rabatach dzwonek dalmatyński może być zestawiany z czyśćcem wełnistym, goździkiem pierzastym i sinym, gęsiówką kaukaską, kostrzewą siną, różami, krwawnikiem pospolitym czy przywrotnikiem ostroklapowym.

Wybrane odmiany

• 'Clockwise' – o gęstym, poduszkowym pokroju i długim okresie kwitnienia
• 'Ambella White' – kwiaty białe

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: wjarek - Depositphotos

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!