Kolkwicja chińska

Spis treści

Jak wygląda? Jak uprawiać? Gdzie posadzić?

Kolkwicja chińska (Kolkwitzia amabilis) to roślina dorastająca do 3-4 m wysokości i osiągająca podobną szerokość. Jej gałęzie pokrywa szarobrązowa kora łuszcząca się atrakcyjnie długimi płatami. Liście są eliptyczne, mają gładkie brzegi, są zielone i owłosione; mają od 3 do 7 cm długości. Jesienią przebarwiają się na purpurowo.

Dzwonkowate kwiaty kolkwicji rozwijają się na przełomie maja i czerwca. Są zbudowane z 5 płatków zrośniętych u podstawy w wąską rurkę, wyżej rozpostartych, tworzących kwiat dwuwargowy. Kwiaty mają do 2,5 cm długości, są białe, różowo nabiegłe, z żółtą plamką w gardzieli, zebrane w baldachogrona. Kwiaty są zapylane przez pszczoły i trzmiele. Po przekwitnięciu ozdobę rośliny stanowią atrakcyjne, szczeciniasto owłosione owocostany.

Fot. Ewa Łuczak (APZ)

Zobacz więcej ciekawych kolkwicji

Uprawa i wymagania

Krzew ten jest odporny na mróz, można więc go uprawiać na terenie całego kraju. Przemarzać może jedynie w najchłodniejszych rejonach kraju, ale tylko w czasie bardzo surowych zim i przy braku pokrywy śnieżnej. Kolkwicja preferuje gleby żyzne, gliniastopiaszczyste, przepuszczalne, o lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie, stanowiska słoneczne. W miejscach cienistych też sobie całkiem nieźle radzi, ale kwitnie dużo słabiej. W okresach suszy, zwłaszcza w czasie kwitnienia, wymaga podlewania. Co kilka lat warto wykonać silne cięcie odmładzające krzewy.

Gdzie posadzić?

Kolkwicja chińska znajduje zastosowanie w większych ogrodach przydomowych i parkach, gdzie posadzona pojedynczo w pełni prezentuje swój ładny pokrój, a podczas kwitnienia zachwyca swoją urodą. Sadzona w grupach, np. w formie szpaleru, może pełnić rolę ogrodzenia (nieformowanego żywopłotu). Nadaje się do sadzenia w zieleni osiedlowej, miejskiej, na skarpach i nasypach.

Polecane odmiany kolkwicji chińskiej to kwitnące na różowo ‘Pink Cloud’ i ‘Rosea’ oraz odmiana o żółtych liściach ‘Maradco’.