Jak uzyskać i stosować naturalne nawozy do trawnika?

Sprawdź, jakie nawozy do trawnika kupisz w naszym sklepie online

Przepisy na domowe nawożenie trawnika
Zrób własny nawóz!

Odżywcza ściółka ze ściętej trawy

Warto pamiętać, że pozostałe po koszeniu trawnika rozdrobnione, ścięte źdźbła są źródłem wielu cennych składników pokarmowych (np. azotu). Z tego względu można dodawać je do kompostownika, ale także bezpośrednio równomiernie rozkładać je na powierzchni gleby lub trawnika, jako ściółka (tzw. mulcz). Z czasem, rozkładając się ścięta trawa w naturalny i bezpieczny sposób zasili glebę, a tym samym rosnący trawnik w cenne składniki. Trzeba jednak zadbać o to, by warstwa takiej ściółki nie była zbyt gruba, a źdźbła rozdrobnione na dość krótkie fragmenty, aby dotarły do powierzchni gleby (w przeciwnym wypadku trawnik pod nimi będzie gnił).

Płynne odżywki naturalne, czyli gnojówki do trawnika

Jeśli powierzchnia trawnika nie jest duża można też przygotować płynne preparaty zwane gnojówkami, które łatwo zastosujemy wraz z podlewaniem. Można sporządzić je również ze ściętej trawy, ale także z pokrzywy, ziół lub skórek bananów. Ich przygotowanie jest bardzo proste – zwykle wystarczy przygotować większe naczynie (np. wiadro) i wypełnić je w połowie rozdrobnionym materiałem (ścięta trawa, pokrzywa, skórki banana), a następnie zalać całość wodą. Po odstawieniu naczynia na pewien czas (przy ciepłej pogodzie na 2 tygodnie, a przy zimnej na miesiąc) i lekkiej fermentacji roztworu można używać go do rozcieńczania z wodą i stosowania jako płynny nawóz, najlepiej rozcieńczać z wodą w proporcji 1:10 (np. litr roztworu na 10 l wody).

Szczególnie cenna jako nawóz jest tzw. gnojówka z pokrzywy ponieważ zawiera duże ilości łatwo przyswajalnego azotu, a także fosfor, żelazo, magnez i wapń, czyli potrzebne trawie składniki.

Nasiona traw i mikrokoniczyny

Trawnik samonawożący Vegano to innowacyjna mieszanka traw wzbogacona mikrokoniczyną (Trifolium repens), która posiada zdolność do wiązania azotu z powietrza i samonawożenia trawnika. Dzięki symbiozie kończyny z pożytecznymi bakteriami brodawkowymi trifolii azot atmosferyczny zostaje przekształcony do form przyswajalnych przez trawę. Takie codzinne dokarmianie trawnika sprawia, że staje się on samowystarczalny i nie wymaga dodatkowego nawożenia do prawidłowego wzrostu. Fosfor i potas również jest przyswajany z otoczenia.

KUP W NASZYM SKLEPIE

Zasilanie trawnika popiołem drzewnym

Bardzo cennym, tanim i łatwym w stosowaniu oraz zawierającym cenne składniki pokarmowe „odpadem” organicznym jest popiół drzewny, który z powodzeniem można wykorzystać do zasilania trawnika.

W zależności od gatunku drzew, z których powstał zawiera przede wszystkim duże ilości wapnia (ok. 30-35%), potasu (10%) , fosforu (4%) i magnezu (3%) oraz mikroelementy. Co nie mniej ważne, składniki te są łatwo przyswajalne, ponieważ ulegają szybkiej mineralizacji w glebie.

Wszystko to sprawia, że popiół dobrze nadaje się do zasilania trawnika, ale także innych roślin w ogrodzie, w tym warzyw. Trzeba jednak pamiętać, że popiół drzewny z zasady raczej nie zawiera azotu (w czasie spalania drewna ulatnia się on do atmosfery), dlatego najlepiej nadaje się do stosowania jako nawóz jesienny, choć można oczywiście stosować go cały rok.

Można rozsiewać go ręcznie bezpośrednio na trawnik, najlepiej w ilości około 30-50 g na 1 m² i przed deszczem lub podlewaniem (szybciej przeniknie do gleby i nie będzie rozwiewany przez wiatr).

Do zasilania roślin nie można stosować popiołu pochodzącego ze spalania drewna z dodatkiem substancji chemicznych, np. malowanego, lakierowanego itp. oraz węgla.

Trzeba także wziąć pod uwagę, że popiół oprócz dużej zwartości wapnia, ma też bardzo wysokie pH, co oznacza, że nie nadaje się do nawożenia roślin kwasolubnych (np. różaneczniki, wrzosy, borówki, azalie, hortensje) oraz gleb mocno zasadowych. Może być więc naturalną alternatywą dla wapnowania gleb kwaśnych, a jednocześnie nie należy łączyć go z zasilaniem nawozami wapniowymi, aby nie przenawozić trawnika.

Przed zastosowaniem popiołu warto po prostu przeprowadzić analizę chemiczną gleby, a przede wszystkim sprawdzić odczyn (pH) gleby. Najłatwiej zrobić to prostym kwasomierzem glebowym albo (aby uzyskać dokładną analizę) zlecić badania Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej i jeśli pH gleby okaże się wyższe niż 7, lepiej nie stosować popiołu, ani też innych nawozów wapniowych.

Tekst: Maciej Aleksandrowicz, zdjęcie tytułowe: Henryk Niestroj / AdobeStock