Itea wirginijska (Itea virginica) to nieduży krzew liściasty, w zależności od źródła zaliczany do rodziny iteowatych lub skalnicowatych (Saxifragaceae). Naturalnie występuje na wilgotnych łąkach i leśnych polanach w Ameryce Północnej, ale w postaci odmian jest też uprawiany w wielu innych rejonach świata jako roślina ozdobna.
Jak wygląda i czym się charakteryzuje itea wirginijska?
Itea wirginijska posiada gęsty, rozłożysty, kopulasty pokrój i może dorastać do ok. 1,2-1,5 m wys (w naturze 2,5-3 m wys). Krzew tworzy liczne, sztywne, czerwononabiegłe, słabo rozgałęzione, w górnej części przewieszające się na zewnątrz pędy, gęsto pokryte układającymi się naprzemianlegle w jednej płaszczyźnie eliptycznymi, zaostrzonymi na wierzchołku i drobno ząbkowanymi na brzegach liśćmi z wyraźnie zaznaczonym na blaszce unerwieniem. Jesienią, przed opadnięciem, liście przebarwiają się na czerwono.
Itea wirginijska zakwita wiosną i wczesnym latem (V-VI/VII), wydając pachnące, liczne, drobne, białe lub kremowe, pięciopłatkowe kwiaty, wypełnione długimi pręcikami i zebrane na szczytach pędów w gęste, długie, groniaste, walcowate, zwisające kwiatostany. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w owocostany (torebki), zawierające drobne, ciemne nasiona.
Itea wirginijska posiada rozbudowany system korzeniowy i tworzy liczne odrosty korzeniowe, dzięki którym rozrasta się w duże kępy, dlatego w ogrodzie może być ekspansywna.
Jakie są wymagania itei? Jak ją uprawiać?
Itea wirginijska w uprawie preferuje słoneczne lub półcieniste, osłonięte od wiatru, ciepłe stanowiska i żyzne, próchnicze, przepuszczalne, lekko wilgotne podłoża, najlepiej o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie pH.
Itea wirginijska jest umiarkowanie mrozoodporna, dlatego najlepiej uprawiać ją w cieplejszych rejonach kraju.
Krzew można rozmnażać przez wysiew nasion, jednak odmiany ozdobne poleca się rozmnażać wegetatywnie za pomocą sadzonek pędowych lub odrostów korzeniowych.
Pielęgnacja
W sezonie wegetacyjnym lubi być nawożona wieloskładniowymi nawozami lub kompostem. Podłoże wokół krzewu dobrze jest też wyściółkować korą sosnową, która nie tylko zapobiegnie nadmiernemu rozwojowi chwastów, ale też pomoże zachować lekko kwaśny odczyn gleby oraz ograniczy wysychanie podłoża.
Itea ze względu na swój rozłożysty, kopulasty pokrój nie wymaga systematycznego ciecia, zabieg znosi jednak bardzo dobrze, dlatego w razie potrzeby można korygować jej rozmiary. Cięcie należy przeprowadzić po kwitnieniu, gdyż roślina zawiązuje pąki kwiatowe na pędach ubiegłorocznych.
● Polecamy: Projekt ogrodu w 5 minut i to za darmo. Wypróbuj naszą aplikację do projektowania ogrodów online
Roślinę zaleca się zabezpieczać na zimę włókniną i ściółkując glebę wokół roślin grubą warstwą kory.
Choroby i szkodniki
Itea wirginijska zwykle nie sprawia problemów w uprawie i jest stosunkowo odporna na choroby i szkodniki, jednak posadzona na zbyt zasadowym podłożu może cierpieć z powodu chlorozy.
Zastosowanie itei wirginijskiej w ogrodzie
W ogrodzie najczęściej uprawiane bywają ozdobne odmiany itei, które dobrze prezentują się posadzone w pobliżu zbiorników i oczek wodnych. Doskonale wyglądają też jako szpaler wzdłuż drogi lub schodów ogrodowych. Mogą być także uprawiane na wilgotnych rabatach, gdzie dobrze komponują się z funkiami, pluskwicami, parzydłem i paprociami.
Ze względu na tendencję do tworzenia rozłogów i odrostów korzeniowych, nadają się też do umacniania skarp i nasypów oraz brzegów zbiornika wodnego. Odmiany karłowe mogą być uprawiane w pojemnikach na balkonach i tarasach.
Wybrane odmiany itei wirginijskiej
- 'Henry Garnet' – liście jesienią przebarwiają się na czerwono, odm. karłowa ok. 1-1,2 m wys
- 'Scentlove' – liście jesienią przebarwiają się na purpurowo odm. karłowa, wys ok. 80-90 cm
- 'Little Henry' – odm. karłowa, wys ok. 50-60 cm
- 'Long Spire' – tworzy długie kwiatostany, wys ok. 80 cm
Zdjęcia: LifeisticAC / AdobeStock