Lobelia czerwona (Lobelia cardinalis)

Opublikowano: 31-08-2022 Aktualizacja: 27-10-2022

Posłuchaj tego artykułu

00:00

Lobelia czerwona (Lobelia cardinalis) | Przeczytaj opis rośliny, zobacz zdjęcia i dowiedz się o niej więcej. Poznaj jej wymagania, zastosowanie oraz wskazówki dotyczące uprawy i pielęgnacji.

Dekoracyjność: kwiatostany

Gleba: żyzna, próchniczna, gliniasta

Kolor kwiatów: czerwone

Kwiatostan: grono

Kwiaty: rurkowe, pojedyncze, duże

Odczyn gleby: lekko kwaśna

Owoce: torebka

Pokrój: wzniesiony, wyprostowany

Wysokość: 80-120 cm

Okres kwitnienia: VII, VIII, IX

Trwałość liści: sezonowe

Wilgotność: gleba wilgotna, gleba umiarkowanie wilgotna

Stanowisko: półcień, słońce

Zastosowanie: tarasy, ogrody wiejskie, rabaty, brzegi zbiorników wodnych, w grupie, ogrody przydomowe, pojemniki, balkony, kwiat cięty

Lobelia czerwona (Lobelia cardinalis), nazywana też szkarłatną, to wysoka bylina z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Naturalnie występuje na wilgotnych terenach w Ameryce Południowej i Północnej, ale jest też uprawiana jako roślina ozdobna w wielu innych krajach świata.

Lobelia szkarłatna może dorastać do ok. 80-120 cm wys. Tworzy wzniesione, sztywne, pojedyncze, grube, brązowo zabarwione pędy, pokryte układającymi się naprzemianlegle długimi, lancetowatymi, zielonymi, czasem czerwono nabiegłymi, ząbkowanymi na brzegach liśćmi.

Roślina zakwita latem (VII-IX), wydając dość duże, szkarłatnoczerwone, pięciopłatkowe, u podstawy zrośnięte w rurkę, wargowe kwiaty, zebrane na szczycie pędu w gęsty, wąski, jednostronny, groniasty, długi kwiatostan. Kwiaty w kwiatostanie rozwijają się stopniowo od dołu do góry. Po przekwitnieniu przekształcają się w owocostany (pękate torebki nasienne), wypełnione licznymi, drobnymi, ciemnymi nasionami.

Roślina tworzy gęsty, wiązkowy system korzeniowy.

Wymagania i uprawa

Lobelia szkarłatna w naturalnym środowisku zasiedla słoneczne lub półcieniste stanowiska i wilgotne tereny z żyzną, dość ciężką, próchniczą glebą, dlatego w uprawie będzie oczekiwała podobnych warunków. Nie znosi suszy i dużego zacienienia. Podłoże wokół niej warto ściółkować, co ograniczy parowanie zwody z gleby oraz zapobiegnie nadmiernemu rozwojowi chwastów. Po przekwitnieniu kwiatostany dobrze jest ścinać, co może pobudzić roślinę do ponownego, choć słabszego kwietnia.

Lobelia szkarłatna nie jest w pełni mrozoodporna, dlatego nadaje się do uprawy jedynie w najcieplejszych rejonach kraju. Polecane jest też okrywanie jej na zimę (np. stroiszem) lub przechowywanie w donicach w chłodnych pomieszczeniach, zabezpieczonych przed mrozem.

Roślinę można rozmnażać przez podział dorosłych egzemplarzy, a gatunek także przez wysiew nasion.

Zastosowanie

Lobelia szkarłatna to wyjątkowo atrakcyjna, ale krótkowieczna bylina, doskonale nadająca się do uprawy w pobliżu oczka lub zbiornika wodnego, a nawet w strefie przybrzeżnej, gdzie pięknie prezentuje się w jednogatunkowej grupie. Ładnie wygląda też na rabatach w zestawieniu z ostróżkami, rudbekiami, pysznogłówkami, lwią paszczą, liliowcami, astrami bylinowymi oraz trawami ozdobnymi.

Lobelia należy też do bylin uprawianych w donicach na balkonach i tarasach. Jej kwiaty nadają się do ciecia (długo utrzymują świeżość w wazonie).