Aronia czarna 'Hugin'

Opis rośliny

Aronia czarna pochodzi ze wschodnich terenów Stanów Zjednoczonych. Została odkryta w XVIII wieku i szybko znalazła zastosowanie jako krzew owocowy. Odmianę 'Hugin' wyselekcjonowano w Szwecji w 1992 roku pod kątem wyjątkowo wydajnego pożytku dla pszczół.

Aronia czarna (Aronia melanocarpa) 'Hugin' jest niewielkim krzewem liściastym o zwartej, zaokrąglonej koronie. Dorasta do 1-1,5 m wysokości.

Jego główną ozdobą są jajowate liście długości 5-7 cm, które przez cały sezon pozostają dekoracyjnie wybarwione. Wiosną są brązowawe, później ciemnozielone, nieco jaśniejsze na spodniej stronie, błyszczące. Natomiast jesienią przebarwiają się na intensywnie pomarańczowy, żółty lub czerwony kolor. W drugiej połowie maja krzew obsypuje się drobnymi, pachnącymi, zaróżowionymi kwiatami zebranymi w baldachogrona po 5-20 sztuk.

We wrześniu dojrzewają ciemnogranatowe, prawie czarne jagody o średnicy 1 cm pokryte delikatnym nalotem.

Są bardzo soczyste, o słodkawym, aromatycznym miąższu, ale świeże nie smakują tak dobrze, jak przetworzone. Z owoców aronii robi się dżemy, soki, galaretki, susz i nalewki. Używa się ich do barwienia przetworów i wzmacniania smaku.

Owoce są skarbnicą zdrowia, zawierają wyjątkowo dużo witaminy P, a oprócz niej m.in. witaminę C, sole mineralne, antocyjany, pektyny.

Po przetworzeniu nie tracą swoich prozdrowotnych właściwości. Poleca się je przy profilaktyce i leczeniu nadciśnienia tętniczego, arteriosklerozy, chorób oczu i nieżytów żołądkowych. Niezebrane owoce są chętnie zjadane przez ptaki.

Wymagania i uprawa

Aronia czarna 'Hugin' jest jednym z najbardziej tolerancyjnych na niekorzystne warunki uprawy krzewów owocowych. Może rosnąć na każdym dobrze oświetlonym stanowisku. Nie ma wymagań co do gleby, jednak preferuje podłoża wilgotne. Nie boi się suszy, jednak na suchych i piaszczystych glebach rodzi znacznie mniej owoców. Roślina jest właściwie bezobsługowa i całkowicie odporna na mróz (strefa 5).

Gdzie posadzić?

Aronię czarną można uprawiać wszędzie, w ogrodach przydomowych, parkach, zieleni miejskiej, na plantacjach oraz stosować do rekultywacji nieużytków. Lepszy efekt kolorystyczny uzyska się sadząc kilka lub kilkanaście krzewów obok siebie lub w rzędzie.

Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich,  zdjęcie tytułowe: Grzegorz Falkowski (ZSzP) Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl