Tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera) 'Edward Gursztyn' to polska odmiana tulipanowca o powolnym wzroście i bardzo regularnym, kulistym pokroju. Wyselekcjonowana została w 1995 r. w Braniewie przez Lucjana Gursztyna, wprowadzona do handlu w 2010 r. W tym samym roku roślina zasłużenie zdobyła złoty medal w konkursie roślin nowości Międzynarodowej Wystawy „Zieleń to Życie”, jako pierwsza na świecie karłowa odmiana tego gatunku o kulistym pokroju.
Odmiana 'Edward Gursztyn' najczęściej jest oferowana w szkółkach w postaci szczepionej na podkładce na wysokości 1,8-2,2 m, w formie drzewa o prostym pniu i kulistej koronie. Po 15 latach uprawy korona drzewa osiąga około 2 m średnicy.
Blaszki liściowe tulipanowca w zarysie przypominają motyla, mają do około 15 cm długości i szerokości, z wierzchu są jasnozielone, zaś od spodu lekko niebieskawe, jesienią malowniczo przebarwiają się na żółto. Tulipanowce zakwitają po kilku lub kilkunastu latach uprawy, po osiągnięciu dojrzałości, natomiast odmiana ‘Edward Gursztyn’ dotychczas nie zakwitła i należy liczyć się z tym, że nie zakwitnie.
Uprawa i wymagania
Tulipanowiec amerykański preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne, stanowiska słoneczne. Drzewo jest odporne na mróz, może być sadzone na terenie całego kraju, ale młode przyrosty są wrażliwe na późne wiosenne przymrozki. Szczęśliwie uszkodzone rośliny dosyć dobrze się regenerują.
Drzewa rosną zdrowo, rzadko ulegają atakom szkodników bądź porażeniu przez patogeny chorobotwórcze. Wymagają jedynie podlewania w pierwszym okresie po posadzeniu; do momentu, aż dobrze się ukorzenią.
Gdzie posadzić?
Tulipanowiec amerykański ‘Edward Gursztyn’ nadaje się do sadzenia w reprezentacyjnych, eksponowanych miejscach w ogrodzie, pojedynczo lub w zestawieniach z innymi roślinami. Dzięki gęstej kulistej koronie drzewa są efektowne także zimą, przyprószone śniegiem.
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich, zdjęcie tytułowe: Grzegorz Falkowski (ZSzP) Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl |