Jodła szlachetna Abies procera

Jodła szlachetna (Abies procera) to gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Naturalnie występuje w chłodnym klimacie, w górskich, wilgotnych lasach Ameryki Północnej, ale bywa też uprawiana w innych rejonach świata jako drzewo ogrodowe lub parkowe.

Wygląd jodły szlachetnej – jak ją rozpoznać?

Jodła szlachetna może dorastać do ok. 80 m wys, jednak w uprawie zwykle nie przekracza 30-40 m. Drzewo posiada elegancki, gęsty, stożkowy, z czasem bardziej wysmukły pokrój i rozwija grube, sztywne pędy, pokryte licznymi, długimi, tępo zakończonymi, szarozielonymi igłami, posiadającymi z obu stron jasne, woskowe paski. Igły mocno przylegają do pędu, na którym układają się promieniście, łukowato wyginając się do góry.

Jodła szlachetna, jak większość roślin iglastych, zakwita wiosną (IV-V), rozwijając na dole gałęzi liczne, małe, początkowo czerwone, później żółte kwiaty męskie i dłuższe, zielonkawe, walcowate, rosnące samodzielnie lub w parach kwiaty żeńskie, które po zapyleniu przekształcają się w duże, cylindryczne, pękate, jasnobrązowe, pokryte lekko odstającymi łuskami szyszki nasienne, umieszczone na pędzie pionowo ("stojące" szyszki są cechą wyróżniającą wszystkie jodły). Po dojrzeniu szyszki rozpadają się, uwalniając nasiona.

Wymagania uprawowe jodły szlachetnej – co lubi ta roślina?

Jodła szlachetna to bardzo piękne, ale wymagające drzewo, które najlepiej czuje się na słonecznych lub półcienistych stanowiskach i żyznych, próchniczych, wilgotnych, przepuszczalnych podłożach o lekko kwaśnym odczynie pH. Nie znosi gleb mokrych, ciężkich i zbitych ani suchych, jałowych i piaszczystych. Nie lubi też upałów. Ponieważ preferuje wilgotne, świeże i chodne powietrze, najlepiej rośnie na terenach nadmorskich lub w pobliżu zbiorników wodnych.

Jodła szlachetna jest wrażliwa na zanieczyszczone powietrze, dlatego nie powinna być sadzona w dużych miastach. Ponieważ młode egzemplarze nie są w pełni mrozoodporne, roślinę poleca się uprawiać w cieplejszych rejonach kraju.

Jodłę szlachetną jako gatunek rozmnaża się z nasion (wymagają stratyfikacji w niskich temperaturach), natomiast odmiany ozdobne przez szczepienie.

Pielęgnacja: podlewanie, nawożenie, cięcie, ochrona roślin

Dbanie o jodłę szlachetną polega głównie na zapewnieniu jej ciepłego, zacisznego stanowiska i wilgotnego powietrza. Roślinę dobrze jest też zasilać w okresie wegetacyjnym nawozami dla iglaków, a w czasie przedłużającej się suszy podlewać. Ze względu na elegancki, stożkowy pokrój, jodła nie wymaga przycinania.

Młode egzemplarze przez kilka pierwszych lat uprawy warto też osłaniać na zimę np. włókniną.

Niestety jest dość podatna na ataki szkodników oraz na choroby grzybowe. Jest atakowana m.in. przez mszyce (np. obiałka pędowa), przędziorki i ochojniki (korowojodłowy i jodłowy). Bywa też porażana przez choroby grzybowe (min. osutka jodły, rdza jodły).

Zastosowanie w ogrodzie – gdzie sadzić jodłę szlachetną?

Jodła szlachetna jest jedną z piękniejszych, ale też delikatniejszych jodeł, dlatego polecana jest do uprawy w cieplejszych rejonach kraju. Jej odmiany ozdobne pięknie prezentują się jako solitery na eksponowanych stanowiskach w grodzie, ale nadają się także do sadzenia na wrzosowiskach oraz w ogródkach skalnych. Wyjątkowo atrakcyjnie wyglądają też w ogrodach japońskich. Młode jodły wykorzystywane są też jako choinki bożonarodzeniowe.

Popularne odmiany jodły szlachetnej

• 'Glauca' – odm. o błękitno-srebrzystych igłach, wys ok. 8-10 m
• 'Blaue Hexe' – odm. karłowa, o kulistym pokroju i krótkich, srebrzysto-niebieskich igłach, wys ok. 20-30 cm
• 'Bizarro' – odm. karłowa o gęstym, nieregularnym pokroju i niebiesko-zielonych igłach, wys ok. 1 m
• 'Obrighoven' – odm. karłowa, o nieregularnym pokroju i srebrzysto-niebieskich igłach, wys ok. 1,5-2 m

Zdjęcia: Aggi Schmid, Menyhert, Dmitrii Potashkin, hlaine_larkin, Menyhert / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!