Uprawa mieczyków w ogrodzie
Duże, kłosowate kwiatostany składające się z wielu kwiatów zachwycają różnorodnością – tysiące barwnych odmian pozwalają na stworzenie kolorowych letnich zakątków w ogrodzie.
Mieczyki (Gladiolus) to dziesiątki gatunków, m.in. mieczyka dachówkowatego, który w stanie dzikim występuje w Polsce (jest pod ochroną). Osiąga 30–80 cm wysokości, jego kwiatostan jest jednostronny, złożony z purpuroworóżowych kwiatów. W ogrodzie najpiękniej zaprezentuje się w odmianie pełnokwiatowej na rabatach inspirowanych naturą oraz w pobliżu zbiorników wodnych. Mieczyk dachówkowaty zimuje w gruncie.
Mieczyki w ogrodzie
W ogrodach przydomowych uprawiany jest przede wszystkim mieczyk ogrodowy (Gladiolus x hybridus). Jest wielokrotnym mieszańcem, dostępnym w olbrzymiej liczbie odmian, które różnią się m.in. barwą (biały, różowy, łososiowy, bordowy, czerwony, żółty, kremowy, pomarańczowy, fioletowy; są też odmiany wielobarwne), kształtem (np. niektóre mają karbowane płatki) i wielkością kwiatów (od kilku do kilkunastu centymetrów średnicy) oraz wysokością (od 30 do ponad 120 cm) i terminem kwitnienia (od lata do jesieni). Najbardziej widowiskowe są odmiany wielkokwiatowe – średnica kwiatów może dochodzić do ponad 16 cm.
Wśród wysokich odmian wyróżniają się m.in. 'Priscilla' (ładne, białoróżowe kwiaty z żółtą gardzielą), 'Black Star' (bordowe kwiaty), 'Nova Lux' (żółte) i 'Green Star' (jasnozielone). Z odmian niższych z grupy Primulinus polecane są 'Café au Lait', 'Rutherford' (kwiaty czerwone, kremowo nakrapiane) i 'Robin' (fioletowy), a z miniaturowych: 'Chram' (fioletoworóżowe), 'Mirella' (czerwone), 'Halley' (białokremowe, z karminowymi przebarwieniami).
 fot. iBulb |
|
Organem spichrzowym mieczyków jest bulwocebula, która zamiera w okresie wegetacji, ale dopiero po kwitnieniu. Jednocześnie, obok niej, wytwarza się kolejna bulwa oraz bulwki przybyszowe. Mieczyk ogrodowy nie zimuje w naszym klimacie, dlatego jego bulwocebule, tak jak kłącza dalii, wykopuje się na zimę i ponownie sadzi wiosną. |
Wymagania mieczyków
Stanowisko
Mieczyki ogrodowe sadzimy w słonecznych oraz osłoniętych przed wiatrem zakątkach ogrodu, w żyznym, dobrze uprawionym, próchniczym i przepuszczalnym podłożu. Jeśli gleba jest za ciężka, należy poprawić jej przepuszczalność, a jeśli piaszczysta – wzbogacić ją próchnicą. PH podłoża powinno wynosić 6,5–7,0. Zbyt kwaśne podłoże trzeba zwapnować.
Sadzenie
Miejsce dla bulw warto przygotować już jesienią, przekopując glebę i usuwając chwasty. Mieczyki najlepiej uprawiać na rabatach, które 2–3 lata wcześniej nawożono organicznie, np. obornikiem. Bulwy co roku sadzimy w innym miejscu – ponowne posadzenie mieczyków na tym samym stanowisku może nastąpić po kilku latach. Co nie mniej ważne, mieczyków ogrodowych nie sadzi na miejscu po roślinach okopowych oraz cebulowych, ponieważ łatwiej mogą zarazić się chorobami lub paść ofiarą szkodników. Termin sadzenia bulw do gruntu przypada od drugiej połowy kwietnia do końca maja. Można je wysadzać w odstępach dwutygodniowych, aby przedłużyć kwitnienie tych barwnych roślin. Bulwy sadzimy na głębokości równej trzykrotnej długości bulwy, czyli od 6 do 10 cm. Przed sadzeniem muszą zostać zaprawione środkiem grzybobójczym.
 'Alexandra The Great' fot. iBulb |
 'Belladonna' fot. iBulb |
 'Black Surprise' fot. iBulb |
 'Tout A Toi'fot. iBulb |
 'Purple Flora' fot. iBulb |
 'Cartago' fot. iBulb |
Podlewanie
Obowiązkowe w okresie suszy, zwłaszcza gdy mieczyki wytwarzają kwiatostany i kwitną. Podłoże polewamy delikatnym strumieniem wody, aby nasączyć glebę, unikając przy tym kontaktu liści z wodą. Podlewamy obficie, średnio raz na tydzień.
Nawożenie
Jest niezbędne dla mieczyków. Możemy zdecydować się na nawóz organiczny, np. kompost, oraz zastosować nawóz mineralny o spowolnionym działaniu lub szybkodziałający płynny.
Kwitnienie
Wysokie odmiany mogą wymagać podpór, aby się nie pokładać. Przekwitające kwiaty usuwamy, zostawiając pęd kwiatostanowy i liście, dzięki czemu bulwocebula będzie miała skąd czerpać składniki pokarmowe i przyrastać. Kwiatostany mieczyków uprawianych na kwiat cięty ścinamy w momencie, gdy zaczynają się rozwijać pierwsze kwiaty.
 'Carqueiranne' fot. iBulb |
 'Espresso' fot. iBulb |
 'Jester' fot. iBulb |
 'Ocilla' fot. iBulb |
 'Grande Passion' fot. iBulb |
 'Princess Lee' fot. iBulb |
Rozmnażanie
Amatorsko mieczyki rozmnaża się poprzez bulwy zastępcze, a także bulwki przybyszowe. Te ostatnie muszą znacznie podrosnąć, zanim wydadzą kwiaty – może to potrwać 2–3 lata.
Zimowanie
Bulwy mieczyków wykopujemy po około czterech tygodniach od zakończenia kwitnienia i odcinamy część nadziemną na wysokości 10–15 cm, licząc od bulwy. Następnie osuszamy je przez kilka dni w przewiewnym i ciepłym pomieszczeniu (powyżej 200 C), po czym usuwamy pozostały jeszcze pęd, który po powinien łatwo oderwać się od bulwy. Usuwamy bulwę mateczną, a także oddzielamy bulwki przybyszowe. Oczyszczone i zdrowe bulwy pozostawiamy do dalszego suszenia (na około miesiąc), po czym wkładamy je do ażurowych skrzynek i przenosimy do chłodnego pomieszczenia, np. piwnicy, w którym temperatura będzie na poziomie 5–80 C. W takich warunkach pozostawiamy je do wiosny. Przez ten czas kilka razy sprawdzamy stan bulw – te ze zmianami chorobowymi natychmiast usuwamy.
Choroby i szkodniki
Mieczyki ogrodowe mogą być narażone m.in. na szarą pleśń (ciemne plamy z szarym nalotem), twardą zgnilizną mieczyka (powoduje zamieranie liści i bulw) oraz choroby wirusowe, np. żółtą mozaikę fasoli. Ślimaki, wciornastek mieczykowiec i mszyce to szkodniki atakujące te rośliny.
 'Cayenne' fot. iBulb |
 'Charisma' fot. iBulb |
 'Fado' fot. iBulb |
 'New Wave' fot. iBulb |
 'Ovatie' fot. iBulb |
 'Pole Position' fot. iBulb |
Tekst: Grzegorz Bogucki, zdjęcia: iBulb
Komentarze