Uprawa mieczyków w ogrodzie | Praktyczny poradnik od A do Z

Dlaczego warto uprawiać mieczyki w ogrodzie?

Mieczyki (łac. Gladiolus) to liczny rodzaj, w którego skład wchodzą dziesiątki gatunków roślin – m.in. mieczyk dachówkowaty (łac. Gladiolus imbricatus), który w stanie dzikim występuje w Polsce.

Mieczyk dachówkowy osiąga zależnie od warunków 30-80 cm wysokości. Jego kwiatostan jest jednostronny, złożony z purpuroworóżowych kwiatów. W ogrodzie najpiękniej zaprezentuje się w odmianie pełnokwiatowej na rabatach inspirowanych naturą oraz w pobliżu zbiorników wodnych. Mieczyk dachówkowaty zimuje w gruncie.

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

Post udostępniony przez Netherland Bulb Company (@netherland_bulb)

Odmiany pięknych mieczyków do ogrodów

W ogrodach przydomowych uprawiany jest przede wszystkim mieczyk ogrodowy (Gladiolus x hybridus). Jest wielokrotnym mieszańcem, dostępnym w olbrzymiej liczbie odmian, które różnią się m.in. barwą (biały, różowy, łososiowy, bordowy, czerwony, żółty, kremowy, pomarańczowy, fioletowy; są też odmiany wielobarwne), kształtem (np. niektóre mają karbowane płatki) i wielkością kwiatów (od kilku do kilkunastu centymetrów średnicy) oraz wysokością (od 30 do ponad 120 cm) i terminem kwitnienia (od lata do jesieni).

Najbardziej widowiskowe są odmiany wielkokwiatowe mieczyków – średnica ich kwiatów może dochodzić do ponad 16 cm.

Wśród wysokich odmian mieczyków wielkokwiatowych wyróżniają się m.in. 'Priscilla' (ładne, białoróżowe kwiaty z żółtą gardzielą), 'Black Star' (bordowe kwiaty), 'Nova Lux' (żółte) i 'Green Star' (jasnozielone). Z odmian niższych z grupy Primulinus polecane są 'Café au Lait', 'Rutherford' (kwiaty czerwone, kremowo nakrapiane) i 'Robin' (fioletowy), a z miniaturowych: 'Chram' (fioletoworóżowe), 'Mirella' (czerwone), 'Halley' (białokremowe, z karminowymi przebarwieniami).

'Alexandra The Great'	'Belladonna'	'Black Surprise'
'Tout A Toi'	'Purple Flora'	'Cartago'

'Carqueiranne'	'Espresso'	'Jester'
'Ocilla'	'Grande Passion'	'Princess Lee'

'Cayenne'	'Charisma'	'Fado'
'New Wave'	'Ovatie'	'Pole Position'

Łacińska nazwa mieczyków, czyli Gladiolus, pochodzi od słowa gladius, które po łacinie oznacza "miecz". Wzięło się to z tego, że liście tych roślin kojarzą się z ostrzami mieczy. Warto też tutaj dodać, że taki sam źródłosłów ma słowo "gladiator".

Jak uprawiać mieczyki w ogrodzie? Wymagania i pielęgnacja

Mieczyki to rośliny, które potrafią zachwycić swoją różnorodnością i pięknem, jednak aby cieszyć się ich pełnym potencjałem, warto poznać kilka kluczowych zasad uprawy. Odpowiednie stanowisko, właściwe podlewanie i nawożenie to tylko niektóre z aspektów, które decydują o zdrowiu i urodzie tych kwiatów.

Stanowisko

Mieczyki ogrodowe sadzimy w słonecznych oraz osłoniętych przed wiatrem zakątkach ogrodu, w żyznym, dobrze uprawionym, próchniczym i przepuszczalnym podłożu. Jeśli gleba jest za ciężka, należy poprawić jej przepuszczalność, a jeśli piaszczysta – wzbogacić ją próchnicą. PH podłoża powinno wynosić 6,5–7,0. Zbyt kwaśne podłoże trzeba zwapnować.

Sadzenie

Miejsce dla bulw warto przygotować już jesienią, przekopując glebę i usuwając chwasty. Mieczyki najlepiej uprawiać na rabatach, które 2-3 lata wcześniej nawożono organicznie, np. obornikiem. Bulwy co roku sadzimy w innym miejscu – ponowne posadzenie mieczyków na tym samym stanowisku może nastąpić po kilku latach. Co nie mniej ważne, mieczyków ogrodowych nie sadzi na miejscu po roślinach okopowych oraz cebulowych, ponieważ łatwiej mogą zarazić się chorobami lub paść ofiarą szkodników.

Termin sadzenia bulw do gruntu przypada od drugiej połowy kwietnia do końca maja. Można je wysadzać w odstępach dwutygodniowych, aby przedłużyć kwitnienie tych barwnych roślin. Bulwy sadzimy na głębokości równej trzykrotnej długości bulwy, czyli od 6 do 10 cm. Przed sadzeniem muszą zostać zaprawione środkiem grzybobójczym.

Organem spichrzowym mieczyków jest bulwocebula, która zamiera w okresie wegetacji, ale dopiero po kwitnieniu. Jednocześnie, obok niej, wytwarza się kolejna bulwa oraz bulwki przybyszowe. Mieczyk ogrodowy nie zimuje w naszym klimacie, dlatego jego bulwocebule, tak jak kłącza dalii, wykopuje się na zimę i ponownie sadzi wiosną.

Podlewanie

Obowiązkowe w okresie suszy, zwłaszcza gdy mieczyki wytwarzają kwiatostany i kwitną. Podłoże polewamy delikatnym strumieniem wody, aby nasączyć glebę, unikając przy tym kontaktu liści z wodą. Podlewamy obficie, średnio raz na tydzień.

Nawożenie

Jest niezbędne dla mieczyków. Możemy zdecydować się na nawóz organiczny, np. kompost, oraz zastosować nawóz mineralny o spowolnionym działaniu lub szybkodziałający płynny.

Kwitnienie

Wysokie odmiany mogą wymagać podpór, aby się nie pokładać. Przekwitające kwiaty usuwamy, zostawiając pęd kwiatostanowy i liście, dzięki czemu bulwocebula będzie miała skąd czerpać składniki pokarmowe i przyrastać. Kwiatostany mieczyków uprawianych na kwiat cięty ścinamy w momencie, gdy zaczynają się rozwijać pierwsze kwiaty.

Rozmnażanie

Amatorsko mieczyki rozmnaża się poprzez bulwy zastępcze, a także bulwki przybyszowe. Te ostatnie muszą znacznie podrosnąć, zanim wydadzą kwiaty – może to potrwać 2-3 lata...

Choroby i szkodniki

Mieczyki ogrodowe mogą być narażone m.in. na szarą pleśń (ciemne plamy z szarym nalotem), twardą zgnilizną mieczyka (powoduje zamieranie liści i bulw) oraz choroby wirusowe, np. żółtą mozaikę fasoli. Ślimaki, wciornastek mieczykowiec i mszyce to szkodniki atakujące te rośliny.

Zimowanie

Bulwy mieczyków wykopujemy po około czterech tygodniach od zakończenia kwitnienia i odcinamy część nadziemną na wysokości 10–15 cm, licząc od bulwy. Następnie osuszamy je przez kilka dni w przewiewnym i ciepłym pomieszczeniu (powyżej 20°C), po czym usuwamy pozostały jeszcze pęd, który po powinien łatwo oderwać się od bulwy. Usuwamy bulwę mateczną, a także oddzielamy bulwki przybyszowe. Oczyszczone i zdrowe bulwy pozostawiamy do dalszego suszenia (na około miesiąc), po czym wkładamy je do ażurowych skrzynek i przenosimy do chłodnego pomieszczenia, np. piwnicy, w którym temperatura będzie na poziomie 5–8ºC. W takich warunkach pozostawiamy je do wiosny. Przez ten czas kilka razy sprawdzamy stan bulw – te ze zmianami chorobowymi natychmiast usuwamy.

Tekst: Grzegorz Bogucki, zdjęcia tytułowe i w tekście: iBulb