Koniczyna biała (Trifolium repens)

Koniczyna biała, fot. Emilian Robert Vicol - Pixabay

Opublikowano: 08-07-2021 Aktualizacja: 04-07-2022

Posłuchaj tego artykułu

00:00

Koniczyna biała (Trifolium repens) | Przeczytaj opis rośliny, zobacz zdjęcia i dowiedz się o niej więcej. Poznaj jej wymagania, zastosowanie oraz wskazówki dotyczące uprawy i pielęgnacji.

Dekoracyjność: kwiatostany

Gleba: małe wymagania glebowe, świeża, przepuszczalna

Kolor kwiatów: białe

Kwiaty: wargowe

Odczyn gleby: lekko kwaśna

Pokrój: pokładający się, kobierce

Przydatność do spożycia: kwiaty

Wysokość: 30 cm

Okres kwitnienia: V, VI, VII, VIII, IX

Trwałość liści: zimozielone

Wilgotność: gleba umiarkowanie wilgotna

Stanowisko: słońce, półcień

Zastosowanie: skalniaki, murki, roślina okrywowa, nasadzenia naturalistyczne, w grupie, pojemniki

Koniczyna biała (Trifolium repens) nazywana też koniczyną rozesłaną to niska bylina z rodziny bobowatych (Fabaceae). Roślina występuje naturalnie w wielu rejonach świata (min. w Azji, Europie, Australii, Ameryce i Afryce), w tym także w Polsce, gdzie jest pospolitą byliną łąkową, a czasem uciążliwym chwastem (głównie upraw warzywnych i trawników). Bywa też jednak uprawiana jako roślina pastewna i miododajna, a w postaci odmian także jako roślina ozdobna.

Koniczyna biała dorasta do ok. 20-30 cm wys. Posiada płytki, rozgałęziony, rozłogowy system korzeniowy i tworzy nagą, cienką, wiotką, ale mocną, płożącą się po ziemi łodygę, która po zetknięciu z podłożem ma zdolność do ukorzeniania się.

Na długich, wzniesionych ogonkach wyrastają trzylistkowe, odwrotnie jajowate liście. Są one delikatnie ząbkowane na brzegach, posiadają wyraźnie zaznaczony nerw główny, a na wierzchniej stronie blaszki liściowej charakterystyczny, mniej (czasem w ogóle niewidoczny) lub bardziej wyraźny srebrzysty wzór, który przypomina pasek w kształcie podkowy.

Od wiosny do wczesnej jesieni (V-VIII/IX) roślina rozwija też białe, główkowate, niemal okrągłe, złożone z kilkudziesięciu motylkowych kwiatów kwiatostany, osadzone na długich, nagich, sztywnych, wzniesionych łodyżkach.

Wymagania i uprawa

Koniczyna biała to roślina łatwa w uprawie, ale dość wymagająca. Preferuje słoneczne stanowiska i świeże, lekko wilgotne, przepuszczalne gleby, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie pH. Nie lubi suszy, ale nie ma wysokich wymagań w stosunku do żyzności podłoża, gdyż jako roślina bobowata potrafi wiązać azot z powietrza (dzięki bakteriom brodawkowym), wzbogacając w ten pierwiastek podłoże. Roślina jest w pełni mrozoodporna, wiec nie wymaga zimowego okrycia.

Rozmnażanie koniczyny białej jest łatwe, gdyż roślinę można podzielić, pobrać z niej sadzonki pędowe lub wysiać nasiona (daje samosiew). Przy rozmnażaniu odmian ozdobnych zaleca się metody wegetatywne, gdyż potomstwo uzyskane z nasion może nie zachować cech rośliny matecznej.

Zastosowanie

Koniczyna biała to roślina dość wszechstronna. W postaci gatunku bywa uprawiana jako wartościowa, bogata w białko roślina pastewna (zwykle w mieszankach z innymi roślinami) lub cenna roślina miododajna. Warto też wiedzieć, że jej ziele i kwiaty są jadalne – można dodawać do sałatek i robić z nich napary.

Odmiany ozdobne mogą być uprawiane w ogrodach jako rodzaj trawnika lub rośliny okrywowej (elastyczne, mocne pędy są odporne na deptanie) oraz jako element łąki kwietnej. Mogą być też sadzone między płytami chodnikowymi. Nadają się także do uprawy na dużych skalniakach oraz murkach, a także w pojemnikach na balkonach i tarasach. Na rabatach mogą być zestawiane min. z bodziszkami, czyśćcem wełnistym czy przetacznikami.