Charakterystyka głównych składników mieszanek trawnikowych
Życice (Lolium)
Nazywane są też rajragsami. Najpopularniejsze są rajgrasy angielskie (L. perenne). Mają najszersze liście, ale tworzą wytrzymałe trawniki, które zniosą intensywne użytkowanie. Rosną najlepiej na nasłonecznionych stanowiskach, jednak niektóre odmiany tolerują cień nawet przez połowę dnia. Trawniki z życicy należy kosić na maksimum 30 mm wysokości, ponieważ niższe koszenie może je oskalpować, odsłaniając krzewiącą się podstawę roślin.
Wiechliny (Poa)
Wytwarzają miększe i węższe źdźbła. Wiechliny pospolita i łąkowa dobrze rosną w cieniu, jednak nie znoszą nadmiernego deptania. Często występują w mieszankach z karłowymi życicami i kostrzewami. Nie należy ich kosić niżej niż na wysokość 30 mm.
Kostrzewy (Festuca)
Zwłaszcza rozłogowe odmiany kostrzewy czerwonej (F. rubra) i owczej (F. ovina) – wytwarzają węższe blaszki liściowe, które zniosą częste koszenie na wysokości 8 mm, chociaż lepiej pozwolić im rosnąć do 15 mm, jeśli mają wytrzymać umiarkowane deptanie. Najlepiej rosną na stanowiskach oświetlonych przez co najmniej połowę dnia.
Mietlice (Agrostis)
Wytwarzają najcieńsze źdźbła. Zniosą niskie koszenie na wysokość 5 mm i dadzą piękny wygląd trawnikowi, po którym rzadko się chodzi. Niskie koszenie kosiarką rotacyjną może zniszczyć delikatny trawnik, dlatego mietlice najlepiej kosić kosiarkami bębnowymi. Urosną w słońcu i w cieniu, jednak do dobrego wzrostu wymagają ziemi o pH 6,5 lub niższym.
Zdjęcie: dean/Fotolia