Trojeść krwista (Asclepias incarnata) to okazała bylina z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Gatunek pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie najchętniej zasiedla wilgotne, podmokłe, a nawet bagniste i okresowo zalewane tereny. Jest popularną rośliną ogrodową na wilgotne tereny.
Jak wygląda i jak rozróżnić trojeść krwistą?
Trojeść krwista może dorastać do ok. 1,2-1,5 m wysokości, tworząc sztywne, grube, wzniesione, w górnej części rozgałęzione pędy, zebrane w gęste kępy. Liście rośliny są zielone wąskie, lancetowate i ostro zakończone. Na pędach układają się naprzemianległymi parami.
Trojeść krwista zakwita latem (VII-VIII), wydając miododajne, pachnące, drobne, różowoczerwone kwiaty, zebrane w niewielkie, płaskie, baldachogrona na szczytach pędów i w kątach liści. Każdy kwiat posiada wygięte do dołu i częściowo skierowane do góry płatki, między którymi znajduje się słupek i pręciki, tworzące wzniesioną koronę pręcikową, otoczoną przez barwne listki. Taka szczególna budowa kwiatu ułatwia zapylanie rośliny przez owady.
Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w pękate, wydłużone, ustawione na pędach pionowo owocostany (torebki), zawierające liczne, drobne, ciemne nasiona, zaopatrzone w aparat lotny w postaci jedwabistych włosków.
Trojeść krwista rozwija grube, częściowo palowe, częściowo kłączowe, białe korzenie, z których część znajduje się tuż pod ziemią, a część mocno rozrasta się w głąb gleby.
Wszystkie tkanki rośliny zawierają toksyczny sok mleczny.
Jak uprawiać i jakie ma wymagania trojeść krwista?
Trojeść krwista w uprawie oczekuje ciepłego, słonecznego stanowiska i żyznej, wilgotnej, a nawet mokrej i ciężkiej gleby. Roślina nie toleruje suszy, na która reaguje szybkim więdnięciem i zrzucaniem liści. W naszym klimacie jest w pełni mrozoodporna.
Ze względu na długi system korzeniowy, nie lubi przesadzania, dlatego należy staranie wybrać dla niej docelowe stanowisko.
Trojeść krwista jako gatunek dobrze rozmnaża się z nasion (może dawać obfity samosiew), jednak odmiany należy rozmnażać przez sadzonki pędowe lub podział młodszych egzemplarzy (starsze rośliny korzenią się głęboko i trudno je wykopać).
Pielęgnacja trojeści
Trojeść krwista potrzebuje stale wilgotnej, a nawet mokrej gleby, dlatego podlewanie jest kluczowym elementem jej pielęgnacji, zwłaszcza w okresach suszy. Roślina nie toleruje przesychania, a długotrwały brak wilgoci prowadzi do szybkiego więdnięcia i opadania liści. Nawożenie trojeści krwistej można przeprowadzać raz do dwóch razy w sezonie, używając nawozów wieloskładnikowych.
Nie wymaga regularnego przycinania, jednak warto usuwać przekwitłe kwiatostany, aby stymulować dalsze kwitnienie i poprawić estetykę.
Choroby i szkodniki trojeści
Trojeść krwista uważana jest za roślinę stosunkowo odporną na choroby i szkodniki.
Jak zastosować trojeść krwistą w ogrodzie?
Trojeść krwista dobrze prezentuje się w pobliżu oczka wodnego, strumienia lub stawu, ale ładnie wygląda też na wilgotnych rabatach w towarzystwie innych bylin o podobnych wymaganiach jak np. krwawnica pospolita, bodziszek błotny, lobelia szkarłatna czy wiązówka błotna. W przeciwieństwie do niektórych trojeści, nie jest ekspansywna i nie rozrasta się zbyt mocno.
Ciekawostki o trojeści krwistej
Trojeść krwista zawiera w tkankach trujący sok mleczny, chroniący ją przed większością szkodników, mimo to jest doskonałym miejscem do rozwoju szczególnego gatunku motyla – monarcha, który właśnie na niej się rozmnaża. Żerującym na roślinie gąsienicom trucizna nie przeszkadza, a nawet pomaga, gdyż kumulują ją w swoich tkankach, przez co same stają się niejadalne dla drapieżników.
Wybrane odmiany trojeści krwistej
- 'Cinderella' – czerwono-różowe kwiaty i lekko czerwonawe pędy
- 'Ice Ballet' – białe kwiaty i jasnozielone pędy
Zdjęcia: Juli, Phanly / AdobeStock
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
