Inkarwilla Delavaya (Incarvillea delavayi)

Inkarwilla Delavaya (Incarvillea delavayi) to nieduża bylina zaliczana do rodziny bigoniowatych (Bignoniaceae) (tej samej, do której należy katalpa). Jej ojczyzną są Chiny, ale jest też uprawiana jako roślina ozdobna w wielu innych krajach świata.

Roślina dorasta do ok. 30-50 cm wys. i tworzy duże, szerokie, odziomkowe, zielone, pierzastozłożone liście, zbudowane z 4-11 par lancetowatych, ząbkowanych na brzegach, błyszczących listków z wyraźnymi widocznym na blaszce unerwieniem. Liście zebrane są tuż nad ziemią w luźną, dużą, rozłożystą rozetę.

Inkarwilla Delavaya kwitnie od końca maja do lipca. Są zebrane w groniasty kwiatostan po kilka do kilkunastu. Kwiaty inkarwilli są duże, pojedyncze, trąbkowate i osadzone na krótkich szypułkach. Posiadają długą, zwykle żółtawą gardziel i 5 dużych, delikatnych, rozłożonych na boki i zrośniętych ze sobą u podstawy płatków. W zależności od odmiany, kwiaty mogą być różowe, liliowe lub białe.

Wymagania i uprawa

Inkarwilla Delavaya to piękna, ale dość wymagająca roślina. Oczekuje słonecznego lub pólcienistego, ciepłego stanowiska oraz żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, wilgotnej w okresie wegetacyjnym i dobrze zdrenowanej zimą gleby o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH.

Roślina posiada słabą mrozoodporność, dlatego powinna być uprawiana w najcieplejszych rejonach kraju. Zimą oprócz mrozu zabójcze bywa dla niej mokre podłoże, które może prowadzić do gnicia korzeni. W chłodniejszych częściach kraju roślinę dobrze traktować podobnie do mieczyków – wykopywać jesienią z gruntu, delikatnie oczyścić bulwiaste korzenie z ziemi, umieść je w ażurowych skrzynkach z suchym torfem i przechować w ciemnym, chłodnym (ok. 5-8°C) pomieszczeniu do wiosny.

Inkarwilla bywa zwykle rozmnażana z siewu nasion, gdyż podział roślin jest ryzykowny i nie zawsze kończy się sukcesem.

Zastosowanie

Inkarwilla Delavaya to mało znana, ale wyjątkowo dekoracyjna bylina. Wspaniale prezentuje się na wiosennych rabatach z innymi roślinami kwitnącymi o tej porze roku (np. ubiorkiem wiecznie zielonym, czosnkiem złocistym, serduszką okazałą), ale może być też uprawiana na skalniakach lub wykorzystywana na obwódki rabat i ścieżek. Należy jednak pamiętać, że jej część nadziemna pod koniec lata znika z powierzchni, pozostawiając po sobie puste miejsce.

Roślina nadaje się też do uprawy w dużych donicach na balkonach i tarasach.

Wybrane odmiany

• 'Alba' i 'Snowtop' – odm. o białych kwiatach z żółtym środkiem
• 'Bees Pink' – odm. o jasnoróżowych kwiatach z żółtym środkiem
• 'Deli Rose' – odm. o ciemnoróżowych kwiatach z żółtym środkiem

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: 阿橋 HQ/CC BY-SA 2.0/Flickr, Rillke/CC BY-SA 3.0/Wikimedia Commons