Neilia tybetańska Neillia thibetica

Neilia tybetańska (Neillia thibetica) to rozłożysty, okazały krzew z rodziny różowatych (Rosaceae). Gatunek pochodzi z Chin, ale jest też uprawiany w wielu innych rejonach świata jako ogrodowa roślina ozdobna.

Jak wygląda neilia tybetańska?

Neilia tybetańska może dorastać do ok. 1,5-2 m wys i osiągać podobną szerokość. Krzew tworzy długie, rozgałęzione, cienkie, na końcach nieco zygzakowate, czerwonobrązowe, łukowato przewieszające się na zewnątrz pędy, pokryte układającymi się naprzemianlegle dużymi, ciemnozielonymi, ogonkowymi, szerokolancetowatymi lub klapowanymi liśćmi o silnie unerwionej i karbowanej blaszce oraz ostro ząbkowanych brzegach. Liście są sezonowe i jesienią, przed opadnięciem przebarwiają się na intensywnie żółty kolor.

Neilia zakwita wiosną (V-VI), rozwijając liczne, małe, wydłużone, dzwonkowate, różowe kwiaty, zebrane w gęste, długie, zwisające, groniaste kwiatostany. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w owocostany (mieszki), zawierające małe nasiona. W naszym klimacie nasiona rzadko dojrzewają.

Neilia ma tendencję do tworzenia odrostów korzeniowych i rozrastania się w duże kępy, dlatego wymaga dla siebie sporo miejsca. W mniejszych ogrodach może być nawet ekspansywna.

Jakie są wymagania uprawowe neilii tybetańskiej?

Neilia tybetańska w uprawie preferuje słoneczne lub półcieniste stanowiska i żyzne, próchnicze, przepuszczalne, lekko wilgotne gleby. Dorosłe krzewy są dostatecznie mrozoodporne, jednak młode egzemplarze przez kilka pierwszych lat po posadzeniu poleca się okrywać na zimę.

Neilia może być rozmnażana przez odrosty korzeniowe lub sadzonki pędowe (gatunek także przez wysiew nasion, które jednak w naszym klimacie rzadko dojrzewają).

Fot. skymoon13 / AdobeStock

Neilia tybetańska z łukowato przewieszającymi się pędami i różowobiałymi, dzwonkowatymi kwiatami, jest uroczyą wiosenną ozdobą w każdym ogrodzie.

Pielęgnacja

Neilia tybetańska nie jest krzewem trudnym w uprawie. Nie oczekuje nawadniania, gdyż dobrze znosi przejściową suszę. Nie wymaga też systematycznego zasilania, chociaż będzie wdzięczna za ściółkowanie gleby wokół niej kompostem lub korą. Młode rośliny warto też okrywać na zimę przez pierwsze lata uprawy np. włókniną.

Krzew posiada ładny, rozłożysty, kopulasty pokrój, dlatego nie wymaga systematycznego cięcia. Zabieg znosi jednak bardzo dobrze, dlatego jeśli nadmiernie się rozrośnie lub zagęści, po zakończeniu kwitnienia (kwitnie na pędach ubiegłorocznych) można skracać jego pędy.

Szkodniki i choroby

Neilia tybetańska uważana jest za roślinę stosunkowo odporną na choroby i szkodniki, chociaż czasami mogą atakować ją przędziorki, a na młodych pędach pojawić się mszyce.

Jakie zastosowanie może mieć neilia w ogrodzie?

Neilia tybetańska może mieć w ogrodzie wiele zastosowań. Doskonale sprawdza się w roli nieformowanych żywopłotów, gdyż posiada gęsty pokrój i rozrasta się za pomocą odrostów korzeniowych w gęste kępy. Może być też elementem dużej kompozycji rabatowej z innymi krzewami ozdobnymi (np. forsycje, berberysy, kaliny, tawuły japońskie, hortensje bukietowe) i dużymi bylinami (np. liliowce, sadźce, astry bylinowe). Jeśli chcemy uprawiać neilię na mniejszych rabatach, warto ograniczyć jej rozrost stosując bariery korzeniowe, w przeciwnym razie może sąsiednie rośliny. Krzew nadaje się też do uprawy w dużych pojemnikach na tarasach lub ogrodowym patio.

Zdjęcia: skymoon13 / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!