Pożyteczne dżdżownice

Nazwa dżdżownica związana jest z jej pojawianiem się podczas i po deszczu (po staropolsku – dżdżu). Gdy pada deszcz, korytarze wypełniają się wodą, dżdżownice muszą szybko wydostać się na powierzchnię ziemi, aby mieć czym oddychać.

Dżdżownice w ogrodzie

W Polsce występują 32 gatunki dżdżownic, ale najczęściej spotykanych jest zaledwie 10. Dla ogrodników najważniejsze są dwa gatunki – dżdżownica ziemna (Lumbricus terrestris) znana także jako dżdżownica zwyczajna lub rosówka oraz kompostowiec różowy (Eisenia fetida) bardziej znany pod nazwą dżdżownica kalifornijska lub dżdżownica kompostowa.

Ciało dżdżownicy składa się z jednorodnych segmentów (pierścieni), jest wydłużone i wąskie, koloru różowo-czerwonawego, osiąga długość od 2 do kilkudziesięciu cm (w zależności od gatunku). Pokryte jest śluzem, który ułatwia poruszanie się w podziemnych korytarzach.

• Dżdżownica kalifornijska ma 6-8 cm długości, żywi się świeżymi resztkami organicznymi. Wymaga bardzo wilgotnego środowiska oraz ciepła – dlatego też w kompostowniku czuje się doskonale. Aby przeżyła zimowe mrozy - pryzmę kompostowa musimy ocieplić słomą.
• Dżdżownica ziemna jest większa, potrafi bardzo głęboko penetrować glebę (nawet do 1 metra głębokości), żywi się cząstkami gleby, opadłymi liśćmi, obumarłymi korzeniami i innymi resztkami organicznymi. To rodzimy gatunek i radzi sobie doskonale z naszymi mroźnymi zimami.

koprolity - gruzełkowate odchody dżdżownic fot. Muhammad Mahdi Karim www.micro2macro.net Wikimedia Commons CC BY-SA 2.5

dżdżownice w w pryzmie kompotowej produkują wermikompost, z którego powstaje nawóz - biohumus fot. Yun Huang Yong Flickr CC BY 2.0

Pożyteczna rola dżdżownic

Odżywiają się związkami mineralnymi i organicznymi zawartymi glebie oraz w w rozkładających się resztkach roślin i zwierząt. Niestrawione resztki wydalane są jako tzw. koprolity – t.j. grudki żyznej próchnicy. Powodują rozkład materii organicznej i równomierne jej rozmieszczenie w glebie. Tworzą korzystną strukturę gruzełkowatą gleby.

Zwiększają przyswajanie przez rośliny wielu składników mineralnych – np. azotu, potasu, fosforu, magnezu i wapnia. Drążą korytarze w glebie powodując jej spulchnianie, napowietrzenie i lepsze nawodnienie, a także rozrastanie się korzeni roślin. Są ważnym źródłem pokarmu dla różnych zwierząt ogrodowych. Mogą się nimi żywić np. żaby, ptaki i krety. Mają znaczący wpływ na szybkość rozkładu materii organicznej w pryzmie kompostowej.

Tekst: Redakcja ZielonyOgrodek.pl, zdjęcie tytułowe: Natfot Pixabay