Kokornak wielkolistny Aristolochia macrophylla syn. durior

Kokornak wielkolistny (Aristolochia macrophylla syn. A. durior) to pnącze z rodziny kokornakowatych (Aristolochiaceae). W stanie naturalnym występuje w Stanach Zjednoczonych.

Roślina może osiągnąć długość do 20 m. Rośnie bardzo szybko – 1 m rocznie, dzięki czemu szybko tworzy ścianę zieleni. Na przełomie kwietnia i maja wytwarza ogonkowe, bardzo duże liście (nawet do 34 cm długości) o nerkowatym kształcie. Jesienią przebarwiają się na żółty kolor. Blaszka liściowa jest dość miękka w dotyku. Wspina się po podporach pędami.

Kokornak wielkolistny wytwarza charakterystyczne, małe, zwisające kwiaty w kształcie tubki (niektórym przypominają dzbaneczniki). Są one koloru brązowego lub żółto-brunatnego. Wydzielają niezbyt przyjemny zapach, który ma za zadanie zwabiać muchy do ich zapylania (nie jest on jednak intensywny dla człowieka). Pnącze to kwitnie w maju.

Wymagania i uprawa

Kokornak wielkolistny wymaga gleb świeżych, wilgotnych, piaszczysto-gliniastych. Najlepiej rośnie w półcieniu i radzi sobie w cieniu. Roślina ma dużą odporność na zanieczyszczenia powietrza i niską temperaturę (jedynie młode okazy mogą przemarzać).

Należy go często oglądać, ponieważ jest atakowany przez przędziorki i grzyby.

Kokornak wymaga bardzo solidnych podpór, gdyż masa jego liści sprawia, że w sezonie nabiera bardzo dużego ciężaru.

Zastosowanie

Roślinę uprawiać zaczęto w drugiej połowie XVIII w. i szybko stało się ważnym gatunkiem w przydomowych ogrodach. Pnącze polecane jest do sadzenia przy dużych drzewach, wysokich, masywnych kratach, pergolach, słupach, ścianach budynków.

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Pfeifenwinde/blumenbiene/CC BY 2.0/Flickr, Katarzyna Jeziorska, Nennieinszweidrei/Pixabay

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!