Świerk kaukaski, świerk wschodni (Picea orientalis) należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). W środowisku naturalnym występuje w Azji. W Polsce to roślina zadomowiona, spotykana w ogrodach głównie w formie swoich odmian ozdobnych.
To wiecznie zielone, iglaste drzewo osiąga znaczne rozmiary, nawet 25 m wysokości. Korona jest dość zwarta, regularna, stożkowata. Posiada najkrótsze igły ze świerków, nie przekraczające 1 cm długości. Są kłujące, błyszczące i mają ciemnozieloną barwę.
Szyszki są wąskie i wydłużone o brązowej barwie.
Wymagania i uprawa
Świerk kaukaski dobrze rośnie na stanowiskach lekko zacienionych, zacisznych, osłoniętych od wiatru. Dobrze znosi także pełne zacienienie – najlepiej ze świerków uprawianych w Polsce. Preferuje gleby żyzne, przepuszczalne o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie. Nie znosi gleb wapiennych. To roślina średnio mrozoodporna.
W czasie susz i zimą drzewa zaleca się podlewać (w szczególności młode okazy). Dobrze reaguje na nawozy organiczne i ściółkowanie podłoża. Profilaktycznie zaleca się stosować gnojówki z roślin – jako ochronę przed chorobami i szkodnikami. Nie wymaga cięcia.
Młode okazy można sadzić jesienią lub wiosną. Warto osłonić je od strony wschodniej.
Zastosowanie
Świerk kaukaski można sadzić w dużych ogrodach lub parkach jako soliter. Drzewo z wyglądu przypomina nieco rodzimy świerk pospolity. Nadaje się do dekoracji ogrodów wielu typów, w tym wiejskich i leśnych. Odmiany karłowe są cenione przy dekoracji skalniaków i wrzosowisk.
Czasem bywa wykorzystywany jako choinka na Święta Bożego Narodzienia.
Wybrane odmiany
- 'Aureospicata' – (zdj. 1, 2) młode przyrosty w limonkowym lub żółtym kolorze
- 'Skylands' syn. 'Aurea Compacta' – mały, dorastający do 2-3 m po 10 latach, o złocistym kolorze igieł przez cały rok
Tekst: Redakcja ZielonyOgródek.pl, zdjęcia: iVerde, shioshvili/CC BY-SA 2.0/Wikimedia Commons, Karduelis/Wikimedia Commons, MPF/CC BY 2.5/Link