Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii)

Daglezja zielona inaczej jedlica (Pseudotsuga menziesii) pochodząca z Ameryki Północnej należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). To piękne drzewo iglaste, które można spotkać w Polsce, choć nie jest u nas gatunkiem rodzimym. W naturze potrafi dorastać nawet do 100 m. wys. (w Polsce ok. 30-40 m. wys.), dlatego uznawane jest za jedno z najwyższych drzew świata.

Roślina ta należy do długowiecznych (żyje do 1000 lat!) i szybkorosnących drzew. Daglezja ma luźny, stożkowaty pokrój, strzelisty pień i szerokorozpostarte gałęzie (pokrojem przypomina świerka). Tworzy też płaskie, miękkie, długie, zielone, błyszczące z wierzchu igły z widocznymi na spodniej stronie dwoma jasnymi, podłużnymi paskami. Igły układają się na pędach promieniście lub grzebieniasto, a po roztarciu wydzielają cytrusowy aromat.

Drzewo tworzy też oryginalne szyszki, które są zwisające, niezbyt długie i jajowate. Ich cechą szczególną są odstające, trójzębne łuski wspierające, wyrastające nad łuskami nasiennymi. Po dojrzeniu nasion, szyszki w całości opadają z drzewa.

Daglezja tworzy mocny, głęboki i rozbudowany system korzeniowy.

Wymagania i uprawa

Drzewa preferują żyzne, próchnicze, świeże, dość wilgotne gleby o lekko kwaśnym odczynie pH i słoneczne lub półcieniste stanowiska (poradzą sobie również w większym cieniu). Lubią też wilgotne powietrze (preferują klimat morski). Są jednak wrażliwe na zanieczyszczenia miejskie.

Daglezja zielona mimo swojego egzotycznego pochodzenia dość dobrze radzi sobie w naszym kraju. Starsze egzemplarze są dostatecznie mrozoodporne (tylko w czasie silniejszych mrozów igły mogą przemarzać), jednak młode rośliny warto chronić przed mrozem, dlatego lepiej uprawiać daglezję w cieplejszych rejonach kraju.

Zastosowanie

Daglezja zielona to piękne, wysokie drzewo, nadające się głównie do uprawy w dużych ogrodach. Wspaniale wygląda w ogrodach naturalistycznych i może być wykorzystane do tworzenia luźnych żywopłotów.

W mniejszych ogrodach lepiej sprawdzają się jej niskie odmiany, które można sadzić na skalniakach i tworzyć z ich udziałem kompozycje rabatowe.

Wybrane gatunki i odmiany

Daglezja zielona jako gatunek dzieli się na dwa podgatunki: P. menziesii subsp. menziesii i P. menziesii subsp. Glauca (daglezja sina). Pierwszy z nich ma cechy typowe dla daglezji zielonej, drugi natomiast różni się od niego min. mniejszymi rozmiarami (wys. ok. 20-40 m.), wolniejszym wzrostem i niebieskawym zabarwieniem igieł. Jest też bardziej odporny na niskie temperatury i suszę.

Do ciekawszych odmian daglezji zielonej należą min.:

• 'Fletcheri' – odm. karłowa o poduszkowatym pokroju, wys. ok. 1-1,5 m.
• 'Graceful Grace' – odm. o płaczącym pokroju i zielononiebieskich igłach, wys. ok. 2-5 m.
• 'Pendula' – odm. o płaczącym pokroju, wys. 15-20 m.
• 'Glauca Pendula' – odm. o płaczącym pokroju i niebieskozielonych igłach, wys. ok. 2-5/10m.
  
  

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Manfred Richter / Pixabay, Crusier / CC BY 3.0 / Link, Link

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!