Daglezja zielona odmiana sina

Spis treści

Jak wygląda? Jak uprawiać? Gdzie posadzić?

Daglezja zielona odmiana sina (Pseudotsuga menziesii var. glauca), zwana też daglezją siną odznacza się wysokimi walorami dekoracyjnymi. Drzewo to rośnie znacznie wolniej od daglezji zielonej. W swoim naturalnym środowisku, w Górach Skalistych, dorasta do 45 m wysokości, natomiast w Polsce do 20 m.

W porównaniu do gatunku odmiana sina wykazuje wyższą odporność mrozową. Tworzy szerokie, stożkowe korony. Swoim pokrojem przypomina świerk pospolity, ale ma mniej regularne ułożenie pędów. Początkowo rośnie szybko, później tempo przyrastania na wysokość słabnie. Roślina długo utrzymuje dolne gałęzie.

Daglezja zielona odmiana sina tworzy ładne, srebrzyste i miękkie w dotyku igły długości około 2 cm, pokryte niebieskim nalotem, ułożone na pędach w sposób sprawiający wrażenie, że są nastroszone. Igły po roztarciu pachną jabłkami.

Pojawiające się u daglezji w maju jajowate szyszki przyciągają uwagę ciekawym zabarwieniem i niezwykłymi łuskami. Mają one około 8-10 cm długości, są zbudowane z szerokich, muszelkowatych i purpurowych łusek nasiennych oraz znacznie dłuższych, wąskich, trójdzielnych, jasnokremowych łusek wspierających. Efektowne szyszki tworzą się nie tylko w wierzchołkowej części korony, ale też na niżej położonych gałęziach.

Fot. Grzegorz Falkowski (ZSzP)

Zobacz więcej ciekawych daglezji

Uprawa i wymagania

Daglezja zielona odmiana sina preferuje klimat morski, o wysokiej wilgotności powietrza. Ma przeciętne wymagania uprawowe, najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Źle rośnie na glebach piaszczystych, suchych, a także podmokłych.

Podczas surowych zim jej igły mogą częściowo przemarzać, co objawia się ich brązowieniem i opadaniem, niemniej drzewa dobrze się regenerują, odtwarzając ulistnienie na młodych pędach.