Christia obcordata należy do rodziny bobowatych (Fabaceae). Niekiedy można ją znaleźć pod nazwą trójlistna Christia lub też roślina motyl (wzięte od nazwy angielskiej "butterfly plant"). Naturalnie rośnie w tropikalnej i subtropikalnej Azji (m.in. Japonii, Indonezji, Tajwanie), gdzie zasiedla trawiaste zbocza i zarośla. W klimacie umiarkowanym uprawiana jest jako roślina doniczkowa, ceniona za niezwykłe liście i kolekcjonerski charakter.
Jak wygląda Christia obcordata? Co ją wyróżnia?
To bylina o wiotkim, płożącym lub wspinającym się po podporach pokroju. W naturze tworzy niskie, rozgałęzione pędy, natomiast w uprawie doniczkowej może osiągać ok. 50-60 cm wysokości / długości, zwłaszcza gdy poprowadzimy ją po kratce czy paliku.
Największą ozdobą są trójkątne liście z wyrazistymi, zielono-bordowymi pasami, które do złudzenia przypominają rozpostarte skrzydła motyli. Ruchliwe, cienkie pędy poruszają liśćmi przy każdym podmuchu powietrza, potęgując to wrażenie.
W naturze Christia obcordata zwykle kwitnie w lecie. Kwiaty są drobne, motylkowate, barwy bladoróżowej do jasnoróżowofioletowej, zebrane w luźne grona lub wiechy; w uprawie domowej kwiaty pojawiają się rzadko i nie mają wartości ozdobnej.
🍂 Temat na czasie ▶ Czy Twój ogród jest już gotowy do jesieni? Te rzeczy przydadzą się bardziej, niż myślisz
Jak wiele przedstawicieli rodziny motylkowatych (bobowatych), roślina ta tworzy brodawki korzeniowe z bakteriami wiążącymi azot. Dzięki temu część związanego azotu wykorzystuje sama roślina, a część może wzbogacać podłoże wokół korzeni.
Wymagania uprawowe Christia obcordata
Najlepsze dla rośliny motyla jest miejsce jasne, ale z rozproszonym światłem. Bezpośrednie słońce łatwo przypala delikatne blaszki liściowe i powoduje żółknięcie. W mieszkaniach utrzymujemy temperaturę pokojową i nie dopuszczamy do spadków poniżej 10°C (minimalna bezpieczna temperatura). Roślina wymaga też wysokiej wilgotności powietrza (≥50%).
Podłoże dla Christia powinno być lekkie i przepuszczalne – najlepiej uniwersalne podłoże do roślin zielonych wzbogacone perlitem. Roślina bardzo źle znosi zbitą ziemię i podmokłe warunki.
W warunkach amatorskich najłatwiej przez sadzonki liściowe z fragmentem łodygi (ok. 3 cm), umieszczone w lekkim, przepuszczalnym podłożu.
Jak dbać o roślinę motyla?
- Podlewanie – utrzymujemy stale lekko wilgotne podłoże, ale nigdy mokre – po podlaniu zlewamy nadmiar z podstawki i doniczki. Nie dopuszczamy też do całkowitego przesuszenia bryły korzeniowej. Pamiętamy też o tym, by utrzymywać wyższą wilgotność powietrza.
- Nawożenie – gatunek nie jest "żarłoczny"; w sezonie wegetacyjnym można go zasilać delikatnie nawozami do roślin zielonych lub biohumusem, w niewielkich dawkach.
- Formowanie i prowadzenie – ze względu na wiotkie pędy roślina świetnie wygląda w donicach wiszących (pozwalając pędom swobodnie się przewieszać) albo przy podporach, po których może się wspinać. W miarę wzrostu warto delikatnie podpinać pędy do kratki.
Na jakie choroby uważać?
Najczęstsze problemy wynikają z błędów uprawowych – bezpośrednie słońce powoduje przypalenia i żółknięcie liści, a zastój wody w podłożu – gnicie korzeni i zamieranie pędów. W niesprzyjających warunkach mogą pojawić się typowe dla roślin doniczkowych szkodniki, np. przędziorki.
Gdzie posadzić i jak wyeksponować "roślinę-motyla"?
Christia obcordata to wyrazisty akcent w aranżacjach doniczkowych urban jungle. Jest idealna na wschodnie parapety. Sprawdza się jako soliter – w osłonkach ustawionych na półkach i stolikach – albo jako "lekka kurtyna" na kratce czy paliku, gdzie liście układają się jak skrzydła w locie. Dzięki płożącym, wiotkim pędom pięknie wygląda również w wiszących donicach.
W warunkach tropikalnych bywa stosowana jako roślina okrywowa (np. w południowej Japonii).
Zdjęcie: Ngurah / AdobeStock