Lilia tygrysia (Lilium lancifolium)

Lilia tygrysia (Lilium lancifolium) to gatunek rośliny cebulowej z rodziny liliowatych (Liliaceae). Pochodzi ze wschodniej Azji i Japonii, i jest pospolicie uprawiany w polskich ogrodach.

Roślina ta osiąga wysokość do 150-160 cm. Wytwarza równowąskie, lancetowate liście, które mają 6-10 cm długości i są ułożone skrętolegle na grubej, purpurowej łodydze.

Kwiaty są pojedyncze, duże (10 cm średnicy) zbudowane z 6-ciu listków okwiatu (płatków) i tak jak u innych roślin liliowatych są charakterystycznie wywinięte na zewnątrz. Mają intensywnie pomarańczową barwę i są wyraźnie, ciemno nakrapiane. Rośliny kwitną w lipcu i sierpniu.

Lilia tygrysia znana jest też ze swojego intensywnego zapachu. Tak jak wiele innych lilii jest to roślina silnie trująca.

Cebule lilii tygrysiej posiadają charakterystyczne łuski. Roślina wytwarza też cebulki powietrzne w kątach liści, które można odłamywać i sadzić do ziemi.

Wymagania i uprawa

Lilie tygrysie najlepiej rosną i kwitną na stanowisku słonecznym (w półcieniu będą miały mniej kwiatów). Lubią żyzną, przepuszczalną, lekko kwaśną glebę. Powinna być ona umiarkowanie wilgotna. Rośliny te są dostatecznie mrozoodporne na warunki klimatu umiarkowanego, ale w mroźne zimy zaleca się ich okrywanie.

Po kilku latach kwiaty lilii mogą drobnieć – jest to moment na przesadzanie lilii i choć rośliny nie lubią tego zabiegu, jest on niezbędny dla zachowania zdrowych roślin. W trakcie przesadzania rozdzielamy organy podziemne – cebulki przybyszowe od cebuli matecznej (rozmnażanie wegetatywne).

Zastosowanie

Te byliny cebulowe sadzi się w grupach na kwietnych rabatach – w lecie tworzą wtedy wspaniałą pomarańczową chmurę niezwykłych kwiatów, górującą nad innymi roślinami.

Lilie to doskonałe kwiaty cięte – długo utrzymują się w wazonie i pięknie pachną (trzeba uważać, bo dla niektórych jest to zbyt intensywny zapach!).

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: ILBONG NAM/Pixabay, Katarzyna Jeziorska