Kaktus wielkanocny jako świąteczna ozdoba!
Jedną z ciekawszych propozycji na wielkanocną dekorację jest znany i lubiany ripsalidopsis (łac. Rhipsalidopsis gaertneri lub Hatiora gaertneri), którego częściej znamy pod nazwą kaktus wielkanocny.
Ripsalidopsis to roślina egzotyczna o dość oryginalnym wyglądzie, gdyż jej pędy złożone są z owalnych, wydłużonych, płaskich, mięsistych członów, tworzących rodzaj rozłożystej rozety. Na przełomie marca i kwietnia, na końcach najmłodszych członów kaktus tworzy ostro zakończone pąki kwiatowe, z których rozwijają się dość duże, lejkowte kwiaty, złożone z 2-3 okółków wydłużonych, zaostrzonych płatków.
Jak rozróżnić kaktusa wielkanocnego od bożonarodzeniowego?
Kaktus wielkanocny jest rośliną bardzo atrakcyjną, ale często bywa mylony z łudząco podobnym do niego kaktusem bożonarodzeniowym (inaczej zwanym szlumbergerą lub zygokaktusem).
Obie rośliny faktycznie są do siebie podobne, chociaż kwitną o innych porach roku i mają inne wymagania uprawowe. Różnice między nimi widoczne są przede wszystkim w porze kwitnienia i w budowie kwiatów. Rośliny pochodzą z zupełnie różnych rejonów Brazylii.
|
Różnice w kwiatach
Ripsalidopsis kwitnie wiosną (III-V) i posiada lejkowate kwiaty złożone z kilku okółków wąskich, wydłużonych, ostro zakończonych płatków, w czerwonym lub pomarańczowym kolorze (u odmian także białe i różowe). Natomiast kwiaty szlumbergery pojawiają się na pędach od grudnia do lutego i mają budowę piętrową (złożoną z szerszych, wygiętych i tępo zakończonych płatków).
Różnice w pędach, czyli członach
Rośliny trudniej jest rozróżnić, kiedy nie kwitną, dlatego wtedy należy dokładnie przyjrzeć się ich pędom. Brzegi członów pędowych ripsalidopsisa są natomiast gładkie lub tylko lekko powcinane, a pędy są bardziej zwarte. U szlumbergery poszczególne człony tworzące pęd mają wyraźne wcięcia lub karbowania na brzegach i mocno rozrastają się na boki, przybierając formę parasolowatą.
Fot. FloraDania |
Uprawa kaktusa wielkanocnego
Kaktus wielkanocny jest rośliną stosunkowo łatwą w uprawie, ale posiadającą nieco wyższe wymagania niż jego kuzyn kaktus bożonarodzeniowy.
Stanowisko
Przez większą część roku ripsalidopsis musi mieć zapewnione ciepłe (18-22°C) i jasne stanowisko, osłonięte jednak przed bezpośrednim słońcem. W sezonie letnim może być wystawiany na balkon lub taras, jednak lepiej czuje się mieszkaniu, gdzie nie jest narażony na chłodny wiatr i wahania temperatury.
Podlewanie
Pomimo swojego sukulentowego wyglądu, ripsalidopsis ma dość duże wymagania w stosunku do wilgotności. Ziemia w jego doniczce nigdy nie powinna przesychać, gdyż pędy szybko zaczynają więdnąć. Podłoże nie może być też zupełnie mokre, gdyż wtedy roślina łatwo zgnije.
Wilgotność powietrza
Kaktus wielkanocny nie lubi także suchego powietrza, dlatego w jego pobliżu warto ustawić nawilżacz lub umieścić doniczkę na wilgotnych kulkach keramzytu.
Nawożenie
W okresie wegetacyjnym ripsalidopsisa można też zasilać, ale ponieważ roślina jest epifitem, nie ma dużych wymagań pokarmowych i preferuje słabe nawozy, przeznaczone dla kaktusów.
Okres spoczynku jest niezbędny do kwitnienia!
Jeśli chcemy doczekać się wiosną pięknych kwiatów, musimy zapewnić ripsalidopsisowi trwający ok. 6-8 tygodni okres spoczynku (od listopada-grudnia do końca stycznia). W tym czasie roślinę powinniśmy umieścić w widnym, ale chłodnym pomieszczeniu, gdzie temperatura nie przekracza 10-15°C, zaprzestając jednocześnie nawożenia i ograniczając podlewanie do niezbędnego minimum.
Częstotliwość podlewania należy ponownie zwiększyć, kiedy na pędach kaktusa pojawią się pierwsze pąki kwiatowe. Wtedy też stopniowo trzeba podwyższyć temperaturę i przenieść roślinę do cieplejszego pomieszczenia. Po zakończeniu kwitnienia, usuwamy z pędów zaschnięte kwiaty i utrzymujemy ripsalidopsisa w stałej temperaturze pokojowej aż do jesieni.
Rozmnażanie
Późna wiosna (V-VI) to dobry moment na rozmnażanie kaktusa wielkanocnego. Zadanie nie jest trudne, gdyż roślina dobrze się ukorzenia i szybko się przyjmuje. Wystarczy pobrać z niej kilkucentymetrowe odcinki pędów, odczekać kilkanaście godzin aż miejsce pobrania podeschnie i umieścić je w wilgotnym podłożu lub w pojemniku z wodą, a po ukorzenieniu posadzić do niewielkiej doniczki, wypełnionej mieszanką ziemi torfowej z piaskiem.
Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcie tytułowe: nightowl - Pixabay