Kalina japońska (Viburnum plicatum) to krzew należący do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae). W stanie naturalnym występuje w Chinach, Tajwanie i Japonii. W Polsce natomiast jest spotykany głównie w ogrodach.
Roślina osiąga zwykle 1,5-2 m wys. (przy podobnej lub nieco większej szerokości). Wytwarza liście ciemnozielone (jesienią przebarwiają się żółto i czerwono), odwrotnie jajowate o ząbkowanych brzegach.
Kwiaty natomiast są białe, zebrane w duże, spłaszczone kwiatostany. Kalina może kwitnąć dwukrotnie – pierwszy raz w maju i później pod koniec lata. Jesienią wytwarza czerwone owoce, które wraz z dojrzewaniem zmieniają barwę na czarną.
Krzew występuje w dwóch formach: o kwiatach płonnych (Viburnum plicatum f. plicatum) oraz o kwiatach płodnych (Viburnum plicatum f. tomentosum).
Wymagania i uprawa
Głównym problemem w uprawie kaliny jest jej słaba mrozoodporność. Przy silniejszych mrozach i wiosennych przymrozkach może przemarzać nawet w cieplejszych regionach Polski. Dlatego roślinę należy sadzić w miejscach słonecznych, ciepłych i osłoniętych od wiatru. Przed nadejściem zimy warto natomiast ją osłaniać (np.: agrowłókniną) i dodatkowo ściółkować podłoże w pobliżu pnia.
Optymalna gleba jest żyzna, próchniczna i lekko wilgotna o lekko kwaśnym odczynie. W czasie długotrwałych susz roślina wymaga podlewania, bowiem nie znosi niedoboru wody.
Krzew warto nawozić nawozami organicznymi, np. kompostem. Z reguły nie wymaga cięcia, poza sanitarnym, przeprowadzanym w razie potrzeby.
Zastosowanie
Roślina może być uprawiana zarówno w ogrodach, jak i w pojemnikach na balkonie lub tarasie. W uprawie pojemnikowej roślinę trzeba przenieść do chłodnego, widnego pomieszczenia przed nadejściem mrozów.
Z kaliny japońskiej można tworzyć nieformowane żywopłoty, komponując ją z innymi krzewami. Krzew dobrze wygląda sadzony w wyeksponowanym miejscu jako soliter.
Wybrane odmiany
- 'Cascade' (fot. 1)
Zdjęcia: W.Baumgartner CC-BY-SA-3.0 Wikimedia Commons, KENPEI CC-BY-SA-3.0 Wikimedia Commons, KENPEI CC-BY-SA-3.0 Wikimedia Commons