Kalina praska (Viburnum Pragense) to krzew zaliczany do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae). Jest gatunkiem mieszańcowym, uzyskanym przez Josefa Vika (z tego względu nazywana czasem kaliną ‘Josef Vik’), ze skrzyżowania kaliny sztywnolistnej i pożytecznej.
Roślina dorasta do ok. 2-3 m wys., ale rośnie niezbyt szybko. Posiada luźny, szeroki, kulisty pokrój i tworzy liczne, szeroko rozgałęzione, wzniesione pędy, pokryte ciemną korą. Młode pędy są gęsto omszone i pokryte filcowym, jasnobrązowym kutnerem. Liście wyrastają na pędach w naprzeciwległych parach, układających się naprzemiennie. Są zimozielone (zimą lekko zwieszają się do dołu), długoogonkowe, lancetowate lub eliptyczne, dość smukłe, duże, całobrzegie, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące z głęboko zarysowanym unerwieniem, a od spodu matowe i pokryte jasnym, delikatnym, filcowatym kutnerem. Ze względu na głęboko zarysowane unerwienie, wierzch liści wygląda jak pokarbowany i pomarszczony.
Kalina praska kwitnie wiosną (V), wydając lekko pachnące, pięciopłatkowe, małe kwiaty z mocno wystającymi pręcikami, zbabrane na szczytach pędów w dość duże, gęste, kuliste lub spłaszczone, baldachowate kwiatostany, które dzięki wystającym pręcikom, wydają się być puszyste. Kwiaty w pąku są różowe, a po rozwinięciu kremowo-białe.
Wymagania i uprawa
Kalina praska w uprawie oczekuje słonecznego lub półcienistego, zacisznego, ciepłego stanowiska i żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby, najlepiej z dodatkiem wapnia.
Krzew nie jest w pełni mrozoodporny (znosi temp. do ok. -21/-23°C) i w surowsze zimy często przemarza, dlatego poleca się uprawiać go w najcieplejszych rejonach kraju, na ciepłych, osłoniętych od wiatru stanowiskach. Młode egzemplarze przez pierwszych kilka lat uprawy warto też na zimę osłaniać np. włókniną. Trzeba jednak pamiętać, że nawet jeśli krzew przetrwa zimę, jego pąki kwiatowe mogą zostać uszkodzone przez wiosenne przymrozki, przez co w danym sezonie roślina nie rozwinie kwiatów, dlatego przed zapowiadanym, wiosennym obchodzeniem, warto zabezpieczyć roślinę np. włókniną.
Ponieważ kalina praska jest mieszańcem, powinna być rozmnażana jedynie wegetatywnie przez półzdrewniałe sadzonki pędowe.
Zastosowanie
Kalina praska w ogrodzie dobrze prezentuje się jako soliter na trawniku, ale może też tworzyć ciekawe zestawienia z innymi krzewami ozdobnymi (min. tawułami, berberysami, innymi kalinami) oraz bylinami (np. bergenie, liliowce). Ładnie wygląda także w jednogatunkowych grupach.
Bardzo ciekawie prezentują się również egzemplarze prowadzone w formie małego drzewka z rozłożystą koroną.
Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: iVerde
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
