Pustynnik Bungei (Eremurus stenophyllus var. bungei) należy do rodziny złotogłowowatych (Asphodeloideae). Naturalnie występuje w Azji Środkowej i Zachodniej.
Jest wysoką byliną i dorasta do 2 m wysokości. Posiada mieczowate, szarozielone liście, które zaczynają zasychać jeszcze w czasie kwitnienia rośliny.
Pustynnik Bungei kwitnie w czerwcu i lipcu. Wytwarza długi, wzniesiony groniasty kwiatostan przypominający ogon. Kwiaty w kwiatostanie rozwijają się stopniowo, od dołu do góry, a ich trwałość to zaledwie 10-18 dni. Są małe i mają kolor żółty, ale można też spotkać odmiany o kolorach białym, czerwonym lub różowym.
Organami podziemnymi są grube kłącza.
Wymagania i uprawa
Pustynnik Bungei przystosowany jest do ostrych zim i upalnego lata. Potrzebuje słonecznych stanowisk oraz przepuszczalnej, próchniczej, umiarkowanie suchej gleby. Jest umiarkowanie odporny na mrozy i gdy zapowiadane są mocniejsze spadki temperatur, miejsce w którym rośnie pustynnik należy przykryć warstwą ściółki.
Roślina bardzo źle znosi nadmiar wody – kłącza mogą wtedy zacząć chorować, ale na suchych stanowiskach trzeba go czasem podlewać. Pustynnika można nawozić jak kwiaty cebulowe.
Rozmnaża się głównie przez podział kłączy. Sadzi się je wiosną (kwiecień, maj). Nie wymaga wykopywania na zimę choć niekiedy poleca się tak robić.
Zastosowanie
Pustynnik Bungei jest polecany na skalniaki i słoneczne rabaty. Dobrze wygląda sadzony w sąsiedztwie innych wysokich kwiatów, np. czosnków olbrzymich, dalii, mieczyków.
Ładnie prezentuje się także w dużych bukietach, ponieważ po ścięciu długo utrzymuje świeżość kwiatów.
Tekst: Redakcja ZielonyOgródek.pl, zdjęcia: iBulb
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
