Świerk kłujący, świerk srebrny (Picea pungens) należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Gatunek pochodzi z górzystych regionów zachodniej części Ameryki Północnej.

Drzewo to osiąga 30-40 m wysokości, chociaż w naszych warunkach klimatycznych nie przekracza zwykle 20 m. Tworzy bardzo ładne, gęste, regularne, stożkowate korony. Większe gałęzie wyrastają z pnia niemal pod kątem prostym.

Igły są sztywne i zaostrzone – bardzo kłujące. W przekroju rąboidalne. U formy pierwotnej ich barwa jest ciemnozielona, ale takie typy są coraz rzadsze – przeważnie igły są mniej lub bardziej zielononiebieskie, a u wielu odmian ogrodowych niebieskie lub srebrzystoniebieskie. Wyrastają na wszystkie strony – są nastroszone na gałązkach.

Szyszki są walcowate, długości 8-10 cm, zwisające i jasnobrązowe. Poszczególne łuski są miękkie o wyraźnie ściętych czubkach i nierówno ząbkowane.

Wymagania i uprawa

Roślina bardzo źle znosi zacienienie i powinna być sadzona tylko na stanowiskach słonecznych. Jest mało wymagający w stosunku do gleby i utrzymuje się nawet na bardzo suchych glebach piaszczystych i żwirowatych.

Świerk kłujący jest drzewem bardzo wytrzymałym na niskie temperatury i na susze. Odznacza się również wysoką odpornością na zanieczyszczenia powietrza (dobrze rośnie w miastach).

Zastosowanie

Świerk kłujący zależnie od odmiany wykorzystywany jest jako krzew lub drzewo ogrodowe. Nadają się na szpalery i żywopłoty, które skutecznie chronią przed wiatrem i nadmiernym nasłonecznieniem.

W parkach i w zieleni osiedlowej najlepiej sadzić go pojedynczo lub w luźnych grupach, tak aby rośliny przez wiele lat nie ocieniały się wzajemnie i zachowywały pełne ugałęzienie koron.

Gatunek ten stosowany jest również na choinki bożonarodzeniowe.

Ciekawe odmiany

  • 'Glauca' – najczęściej spotykana odmiana o niebieskich igłach, od której wzięła się pospolita nazwa rośliny (świerk srebrny) (zdj. 1)
  • 'Glauca Globosa' – karłowaty, jasno-niebieskie igły (zdj.3)
  • 'Lucky Strike' – karłowy, krótkie, zielone igły (zdj. 4)
  • 'Iseli Fastigiate'
  • 'Hermann Naue'

Ciekawostki

Świerk kłujący został opisany po raz pierwszy dopiero w 1862 r. i wkrótce po tym wprowadzony do uprawy w Europie, gdzie szybko zyskał powszechne uznanie.


Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: iVerde