Świerk kłujący, świerk srebrny (Picea pungens) należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Gatunek pochodzi z górzystych regionów zachodniej części Ameryki Północnej.
Drzewo to osiąga 30-40 m wysokości, chociaż w naszych warunkach klimatycznych nie przekracza zwykle 20 m. Tworzy bardzo ładne, gęste, regularne, stożkowate korony. Większe gałęzie wyrastają z pnia niemal pod kątem prostym.
Igły są sztywne i zaostrzone – bardzo kłujące. W przekroju rąboidalne. U formy pierwotnej ich barwa jest ciemnozielona, ale takie typy są coraz rzadsze – przeważnie igły są mniej lub bardziej zielononiebieskie, a u wielu odmian ogrodowych niebieskie lub srebrzystoniebieskie. Wyrastają na wszystkie strony – są nastroszone na gałązkach.
Szyszki są walcowate, długości 8-10 cm, zwisające i jasnobrązowe. Poszczególne łuski są miękkie o wyraźnie ściętych czubkach i nierówno ząbkowane.
Wymagania i uprawa
Roślina bardzo źle znosi zacienienie i powinna być sadzona tylko na stanowiskach słonecznych. Jest mało wymagający w stosunku do gleby i utrzymuje się nawet na bardzo suchych glebach piaszczystych i żwirowatych.
Świerk kłujący jest drzewem bardzo wytrzymałym na niskie temperatury i na susze. Odznacza się również wysoką odpornością na zanieczyszczenia powietrza (dobrze rośnie w miastach).
Zastosowanie
Świerk kłujący zależnie od odmiany wykorzystywany jest jako krzew lub drzewo ogrodowe. Nadają się na szpalery i żywopłoty, które skutecznie chronią przed wiatrem i nadmiernym nasłonecznieniem.
W parkach i w zieleni osiedlowej najlepiej sadzić go pojedynczo lub w luźnych grupach, tak aby rośliny przez wiele lat nie ocieniały się wzajemnie i zachowywały pełne ugałęzienie koron.
Gatunek ten stosowany jest również na choinki bożonarodzeniowe.
Ciekawe odmiany
- 'Glauca' – najczęściej spotykana odmiana o niebieskich igłach, od której wzięła się pospolita nazwa rośliny (świerk srebrny) (zdj. 1)
- 'Glauca Globosa' – karłowaty, jasno-niebieskie igły (zdj.3)
- 'Lucky Strike' – karłowy, krótkie, zielone igły (zdj. 4)
- 'Iseli Fastigiate'
- 'Hermann Naue'
Ciekawostki
Świerk kłujący został opisany po raz pierwszy dopiero w 1862 r. i wkrótce po tym wprowadzony do uprawy w Europie, gdzie szybko zyskał powszechne uznanie.
Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: iVerde